Bidden voor iemand op zijn sterfbed

Ds. E. Gouda | Geen reacties | 17-03-2005| 00:00

Vorig jaar heeft een goede kennis mij gevraagd voor zijn 'niet oude' vader te bidden die op zijn sterfbed lag. Hijzelf is niet christelijk en volgens mij zijn vader ook niet... (zijn vader ken ik overigens helemaal niet). Ik heb gebeden, maar toch is deze man overleden.

En nu heeft deze kennis gezegd dat hij niet meer te spreken is over een/deze God, zoals hij dat zegt. Hij snapt niet dat zijn vader, die zo goed voor anderen was, er altijd voor anderen was, en een liefdevolle vader, op jonge leeftijd moest overlijden... Wat kan ik tegen hem zeggen hierover (misschien iets over Gods liefde/over Gods straf/over...)? Wat kan ik tegen hem zeggen dat gegrond is op Gods woord?

Beste vragensteller,
 
Heel verdrietig de situatie zoals je die schetst. Het is belangrijk om je kennis te blijven opzoeken en met hem in zijn verdriet deelt. Denk aan de drie vrienden van Job, die voordat zij hun mond opendeden, eerst met hem zeven dagen en zeven nachten lang op de aarde zaten, en niet tot hem spraken, omdat zij zagen dat de smart zéér groot was (vgl. Job 2:12v.). Het gaat er in de allereerste plaats niet om dat je met een goed leerstellig antwoord komt, daar help je hem niet mee. Dat kan zelfs een averechtse uitwerking hebben. Soms is het wel eens goed om ook verlegen te zijn met bepaalde situaties. Toon belangstelling, leef mee, wees er en luister goed. Ga niet in de verdediging. Eerst moet het ‘ijs’ gebroken zijn. Lijdt als een goed christen (vgl. 1 Petr. 4:16). Door deze aspecten roep je iemands bewondering op en gaat iemand vragen stellen. En dan breekt de tweede fase aan.

Als de ruimte er is, dan moet je "het ijzer smeden als het heet is". Wees dan ook niet bang, want angst is een slechte raadgever. Bidt de Heere om openingen. Vertel je kennis iets van je gebedsleven. Wat het gebed voor jou betekent en hoe het ‘werkt’. Gebed is in de eerste plaats bedoeld om je relatie met Hem te onderhouden. Het is -zoals de Catechismus zegt- aan de christenen gegeven en geboden (vgl. HC, zondag 45 e.v.). Vraag je kennis ook waarom hij jou vraagt om te bidden en wat zijn verwachting daarvan is!? Maak hem inzichtelijk dat het gebed niet een soort ‘toverformule’ is. Geef aan dat God zeker helpt op het gebed en illustreer dat aan de hand van je eigen leven of van wat je hoort of ziet in de wereld om je heen. Maar vertel daarbij ook dat je eigen gebed lang niet altijd ‘verhoord’ wordt. Dan kunnen vragen komen als: Wat heb je dan aan bidden...!? Waarom zou je dan bidden?! En wat heb je aan zo'n God! Dat zijn geen gemakkelijke vragen, aan de andere kant hoef je alle vragen ook niet te beantwoorden. Laat hem zijn boosheid en teleurstelling maar uitspreken, het zal voor jezelf wellicht ook herkenning oproepen. En toch mogen we God vertrouwen, zelfs als we het allerminst verwachten. God weet van al mijn zorgen, moeiten, vreugden enzovoorts af en Hij wil erom gebeden zijn. Wat wel belangrijk is, is dat je verwachting leert hebben van je gebed. Spurgeon wijst er al op dat je met je gebed -dus wat je aan God hebt voorgelegd- werkzaam moet zijn. Als je voor iets bidt en je hebt er geen verwachting van... is het dan zo vreemd dat ons gebed zo krachteloos is. En dat vraagt geloof. Ook van jou. Omdat het gebed voor de christen is.

Zijn vader had kunnen genezen en toch is het niet gebeurd. Ga niet gissen. Zeg eerlijk dat je daar geen antwoord op weet. Maar zeg: al begrijp ik veel dingen niet, deze God is mijn God! Ik vertrouw Hem. Waarom? Hij heeft het goede met ons mensen voor. Met ons allemaal. Hij zoekt ons leven en niet onze dood. En dan kom je op het thema van de gebrokenheid van de schepping. Gevolg van de zonde in de wereld. Daar ben ik verantwoordelijk voor. Heel verdrietig is als gevolg van de zonde ook de dood in de wereld gekomen. Dat heeft God niet gewild, maar ik. God had ons in die toestand van dood kunnen laten, maar dat doet Hij niet. Hij biedt in Zijn Zoon Jezus Christus, het leven en de vrede aan, door Zijn dood! Van daaruit is er leven mogelijk. En nu geldt wat de Heere Jezus zegt -en nu moet je de vraag gaan toespitsen op je kennis- “Ik ben de Opstanding en het Leven; die in Mij gelooft zal leven, al ware hij ook gestorven; En een iegelijk, die leeft, en in Mij gelooft, zal niet sterven in der eeuwigheid. Gelooft gij dat? (Joh. 11:25v.)”.
 
Het zijn wat gedachten die ik hierboven aanreik, omdat elk pastoraal geval weer anders is. Daarvoor moet je de persoon ook kennen, zoals jij je kennis. Ga in elk geval niet bij voorbaat de zaak al ‘dichttimmeren’. Houdt het gesprek open en gaande. En spreek op de juiste tijd een woord. Bidt om wijsheid en leiding van Gods Geest. En wees vooral bewogen om hem tot Christus te kunnen leiden, Die staande aan het graf weende! Wenend over de zonde en over de dood. Maar eenmaal worden alle tranen afgewist, die met hun tranen tot God zijn gevlucht.
 
Ik hoop je hiermee wat geholpen te hebben, in deze soms wat labyrintachtige materie. Hartelijke groet en wijsheid toegewenst,

Ds. E. Gouda

Dit artikel is beantwoord door

Ds. E. Gouda

• Geboortedatum:
  25-12-1968
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Nieuw-Lekkerland
• Status:
  Actief

103 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven