Getrouwde man met gevoelens voor jongens

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven | Geen reacties | 28-09-2004| 00:00

Ik ben een getrouwde jonge man die het erg moeilijk heeft. Ik heb een gelukkig huwelijk en heb ook kinderen. In mijn jeugdjaren ben ik erg eenzaam geweest en vluchtte ik door mijn eenzaamheid naar seksshops om films te bekijken. Ik verlangde erg naar jongens van mijn leeftijd. Ik zocht naar liefde bij mijn eigen geslacht. Door al deze omstandigheden ben ik nogal eens over de streep gegaan. Maar nu komt in mijn huwelijk alles zo hevig terug, dus die gevoelens voor jongens. Ik heb al een lange tijd therapie gehad bij Eleos, maar dit helpt niet. Wat moet ik nu doen? Helpt u mij en geeft u mij a.u.b. raad. Moet ik dit alles accepteren of zou er nog genezing zijn?

Beste vragensteller,
 
Wat een nood! Ik begrijp je eenzaamheid! Allerlei gevoelens waar je geen weg mee weet en waar je niet zomaar mee naar anderen gaat. Zeker als je in een vicieuze cirkel terechtkomt. Je schrijft dat je een gelukkig huwelijk hebt, dat is fantastisch. Is jouw vrouw op de hoogte van deze gevoelens bij jou? Kent ze jouw eenzaamheid? Het kan voor jouw vrouw moeilijk zijn om hiermee om te gaan. Ik kan me voorstellen dat zij ook ondersteuning nodig heeft! Mijn belangrijkste raad aan jou, of eigenlijk aan jullie, is dat je moet blijven praten met elkaar! Hoe moeilijk ook, als je stopt met praten met elkaar betekent dit altijd een verergering van het probleem.
 
Eerlijk gezegd komen er allerlei gedachten en vragen bij mij naar boven: Je schrijft dat deze gevoelens nu in alle hevigheid terugkomen, zijn ze weggeweest? Ik weet niet of je er wat aan hebt maar een mogelijkheid is dat deze gevoelens en het in de praktijk brengen hiervan voor jou een manier is geweest om nare gevoelens te uiten op een ‘aangepaste’ manier. De uiteindelijke gevoelens van verdriet of pijn kon je niet uiten of toelaten. Het is lastig om dit zomaar te zeggen alleen als reactie op jouw mail. Normaal kun je dit pas na een aantal gesprekken samen vaststellen.

Ik ga dan uit van het feit dat jij wel normale seksuele gevoelens voor jouw vrouw hebt. Ik ga er dan vanuit dat jij geen homoseksuele geaardheid hebt. Als dat wel zo is, praten we over een heel ander probleem. Daar ga ik nu niet op in. Wanneer mijn gedachten juist zijn -nogmaals, dit is lastig in te schatten- dan zou het kunnen zijn dat jij ook nu met deze gevoelens weer andere gevoelens onderdrukt. Het kan jouw manier zijn geworden om dingen weg te stoppen waardoor je het niet toe hoeft te laten. Welke gevoelens dat zijn weet ik uiteraard niet.

Ik kan het me zo voorstellen dat na de eerste jaren in het huwelijk er een verandering plaatsvindt in je relatie. Zeker als er eenmaal kinderen zijn. Ook bij vele anderen komen dan pas de dingen terug uit hun jeugd bijvoorbeeld. Ga eens na of er spanningen zijn in je huwelijk, of mogelijk teleurstellingen op welk terrein dan ook. Mogelijk komen nu de gevoelens uit je jeugd terug, nu je in een meer stabiele fase van je  huwelijk terechtkomt.

Je schrijft dat je al lange tijd therapie hebt gehad bij Eleos en dat dit jou niet helpt. Mogelijk moet je op zoek naar een andere therapeut die jou wel kan helpen. Misschien heb je meer vragen of problemen op het terrein van het geloof, dan kun je beter een pastorale hulpverlener zoeken.

Ik raad jou, en met klem ook jouw vrouw aan, om een vertrouwenspersoon te zoeken waar jullie samen of apart mee kunnen praten! Misschien heb je een vriend of predikant waarmee je dit durft te bespreken. Als het zo is dat jouw vrouw van dit alles niets weet, lijkt het mij van levensbelang voor je relatie om dit aan haar te gaan vertellen. Mogelijk samen met iemand anders die jou kan helpen om dit te zo te vertellen dat het geen verwijdering geeft.

Wanneer jij je herkent in mijn verhaal en denkt dat jouw probleem inderdaad met onderdrukte gevoelens te maken heeft, raad ik je toch aan om in therapie te blijven, al dan niet bij Eleos. Het is van groot belang dat je op zoek gaat naar je uiteindelijke pijn en verdriet. Ik weet niet of ik jou heb kunnen helpen met deze gedachten, als dit niet zo is, reageer gerust nogmaals maar dan meer specifiek.

Op je vraag of je dit moet accepteren, denk ik dat er maar één hier een antwoord op kan geven en dat ben jijzelf! Of je er vanaf komt, hangt volgens mij vooral af van de oorzaak van dit probleem en kan ik dus bij benadering niet voorspellen!
 
Heel veel sterkte voor jullie samen en jou persoonlijk.
 
Petra van Bodegraven

Dit artikel is beantwoord door

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven

• Geboortedatum:
  26-03-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

122 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven