Eetstoornis vanuit bijbels oogpunt

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven | Geen reacties | 19-06-2004| 00:00

Ik heb zelf een eetstoornis waar ik een jaar voor opgenomen ben geweest in een kliniek. Ik heb nog steeds ambulante begeleiding bij een psychiater. Veel mensen in mijn omgeving hebben daar vervelend op gereageerd. Zo in de trant van: Ja maar, God heeft je dit lichaam gegeven en daar moet je zuinig op zijn, je bent gemaakt naar Zijn beeld. Dat weet ik allemaal wel, maar die eetstoornis zit in mijn hoofd en ik weet niet hoe ik hier vanuit bijbels oogpunt mee om moet gaan? Is God boos op me dat ik "een gevaar voor eigen leven" ben (dit zegt de hulpverlening). Maar God heeft me de eetproblemen toch ook zelf gegeven? Ik raak verward en kom er niet meer uit. Help me alsjeblieft!!

Beste vragensteller of -stelster,
 
Wat kan ik me goed voorstellen dat jij verward wordt van al deze opmerkingen! En wat zou ik graag met jou in gesprek gaan, in plaats van dit onpersoonlijke medium. Ik ben blij met je vraag en ik vind het getuigen van moed om deze vraag te stellen.

Om te beginnen wil ik je uitleggen dat mijn visie op jouw probleem mogelijk een overlap heeft met wat de hulpverlening jou vertelt; ik ben namelijk ook een hulpverlener. Wanneer de eetstoornis voor jou een levensbedreiging betekent dan is het ernstig! Het klopt dat dit bij jouw "tussen je oren zit" en je dus niet "logisch en normaal" kunt kijken naar jouw situatie; je zegt tegen iemand die blind is ook niet dat hij zijn ogen open moet doen! Eerlijk gezegd hebben al die mensen wel gelijk, vind ik. God heeft jou iets moois gegeven om zuinig op zijn maar er is een verschil; jij kunt dit niet, iets is sterker dan jij! Als jij echt een "gevaar voor eigen leven bent" dan kan mijns inziens God dit nooit bedoeld hebben.

Waar ik erg veel moeite mee heb is jouw opmerking dat God jou deze eetstoornis zelf heeft gegeven? Hoe kom je op deze gedachte? Als dit waar is, dan zou jij God de schuld kunnen geven van jouw ziekte. Volgens mij heeft Christus heel veel liefde en mededogen met jou, dat lees ik in zijn gelijkenissen. Altijd had hij oog voor mensen met een ziekte, ook als dit psychisch was! Hij genas ze. Hoe kan Hij dan degene zijn die dit aan jou heeft gegeven? Dat kan er bij mij niet in!

Als je mij vraagt of God boos is op jou dan durf ik te zeggen dat ik in de bijbel iets heel anders lees. Het doet Hem verdriet om jou zo te zien lijden! Hij wil dat jij geneest en tot jouw bestemming komt... Maar ik geloof met mijn hele hart dat het nooit Zijn bedoeling is dat deze ziekte jouw leven zal stoppen. Hij heeft een andere bedoeling met jouw leven.
 
Het lijkt me moeilijk voor je, gezien je kwetsbaarheid, maar probeer opmerkingen van andere mensen waar je verward van wordt, niet "binnen" te laten komen. Bespreek het met jouw hulpverlener, of praat het van je af bij een goede vriend of vriendin. Het is belangrijk dat je je richt op genezing en alles, hoe goed bedoeld dan ook, wat jou verward maakt, is niet helend.
 
Ik wens jou heel, heel veel sterkte toe en ik hoop vooral dat je Gods ontferming kan ervaren.

Hartelijke groet, Petra van Bodegraven

Dit artikel is beantwoord door

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven

• Geboortedatum:
  26-03-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

122 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven