Advies van niet-christelijke psycholoog

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven | Geen reacties | 07-05-2004| 00:00

Ik ben een jongen van 25 jaar zonder relatie. M'n psycholoog vindt dat ik het mezelf heel erg moeilijk maak door geen seks te hebben. Nu vind ik dat geen probleem, maar volgens haar is er een kans dat m'n frustraties uitlopen op een zedenmisdrijf. Het is ongezond je op deze leeftijd, waarbij je hormonen door je lichaam gieren, te onthouden van seks, aldus de psycholoog. Ze refereerde daarbij aan celibataire mensen die de fout in gaan zijn gegaan en die zij ook in behandeling heeft. Ze vindt dat ik de lat te hoog leg. Ik ben zo bang dat ik de fout in ga! Goed, de psycholoog is geen christen. Maar dankzij haar ben ik weer van het leven gaan genieten en niet meer depressief! Dat is gelukt zonder medicijnen. Iets waar christenen bij mij nooit in geslaagd zijn.

Beste vragensteller,
 
Vooraf wil ik je zeggen dat ik het lastig vind om jouw vraag goed te beantwoorden doordat ik bij mezelf merkte dat ik meer vragen kreeg dan een antwoord in mijn gedachten.
 
Ik wil proberen om mijn antwoord in de lijn van jouw vraag te beantwoorden. Allereerst kwam de vraag op bij mij wie nu een probleem heeft, jij of jouw psycholoog? Je schrijft namelijk dat jij geen problemen hebt met het feit dat je, op jouw leeftijd, geen seks hebt. Nu komt de vraag bij mij op hoe je daar mee om gaat? Mogelijk merkt jouw psycholoog dat jij gevoelens onderdrukt op een manier die haar zorgen geeft. Als dat zo is, lijkt het mij verstandig dat je eerst bij jouw psycholoog precies gaat onderzoeken wat zij bedoeld met "ongezond" als je geen seks hebt. Waardoor is ze bij jou bang dat je jouw onderdrukte seksuele gevoelens wellicht op een agressieve manier gaat uiten? Waarom denkt ze bij jou aan een zedenmisdrijf? Herken jij dit? Deze vragen lijken me een zinnig gespreksonderwerp met jouw psycholoog! Het is nogal wat om iemand, die zelf aangeeft geen problemen te hebben met onthouding, te verdenken van het plegen van een zedenmisdrijf!

Mogelijk leg jij de lat te hoog, maar toch ben jij de enige die zelf keuzes moet maken om op een bijbels, verantwoorde manier om te gaan met het uiten van seksuele gevoelens. Natuurlijk is het moeilijk om je gevoelens niet te uiten als je geen relatie hebt. Hierover zijn goede boekjes te lezen, zoals de boekjes van mevrouw Hoek-van Kooten, die jou kunnen helpen om te zoeken naar jouw visie en normen in deze problematiek. Overigens begrijp ik best de zorg van jouw psychologe, zeker wanneer ze een aantal mensen begeleidt die in de fout zijn gegaan, maar hoe komt het dat ze dit op jou toepast? Er zijn veel jonge mensen, ook van jouw leeftijd, die hierin hun weg moeten zoeken, zonder dat zij een zedenmisdrijf gaan plegen!
 
Wat jou betreft kan ik me voorstellen dat het jou erg onzeker maakt. Doordat jouw psychologe jou zo goed heeft kunnen helpen, erken je haar deskundigheid terecht. Wat fijn dat je zo'n goede hulp hebt gehad en dat jij weer van het leven kan genieten. Daar kun je inderdaad dankbaar voor zijn.
 
Je schrijft dat christenen jou nooit zonder hulp van medicatie hebben kunnen helpen. Dit roept bij mij ook vragen op, zoals je zult begrijpen. Misschien ben je teleurgesteld in hen. Ik ben blij dat je bij een hulpverlener terecht ben gekomen die jou, met jouw depressiviteit heeft kunnen helpen. Mogelijk kun je juist met jouw vragen over seksualiteit beter terecht bij christenen die de achtergrond kennen van jouw keus om je te onthouden. Juist christenen kunnen jou begrijpen in dit opzicht en ondersteunen.
 
Ik hoop van harte dat ik jouw vraag voldoende hebt kunnen beantwoorden, probeer het anders nog eens!
 
Hartelijke groet,
Petra van Bodegraven

Dit artikel is beantwoord door

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven

• Geboortedatum:
  26-03-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

122 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven