Door vader geslagen
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven | Geen reacties | 01-03-2004| 00:00
Vraag
Een goede vriend van mij (18) heeft mij pas in vertrouwen genomen en verteld dat hij vanaf zijn vijfde levensjaar regelmatig door zijn vader wordt geslagen zonder dat daar enige aanleiding toe is! Het is zelfs zo dat zijn vader hem regelmatig bedreigt met zijn dienstpistool! Dat gebeurt meestal als hij alleen met zijn vader thuis is, of als zijn vader enorm kwaad is. Ik ben hier zo van geschrokken dat ik hem heel graag zou willen helpen! Hoe is het mogelijk dat een (hoogstaand) persoon, en dan zelfs een vader, zoiets bij zijn zoon kan doen?! Het lijkt mij dat je als vader toch ziet wat je je kind aandoet! Deze jongen gaat er gewoon stuk van! Ik heb hem beloofd dat ik hier met niemand over zou praten! Toch vind ik dit heel erg moeilijk en wil hem heel graag helpen. Maar omdat hij zelf niks kan beginnen (omdat dan echt de boel daar thuis losbarst) heb ik toch maar besloten om dit tegen iemand te vertellen en om raad te vragen! Ik heb er wel eens over gedacht om aangifte te doen van kindermishandeling, maar aangezien hij nu 18 is weet ik niet of dit nog kan! Ik vind het gewoon zo ontzettend gemeen dat iemand zo'n misbruik kan maken van zijn macht! Voor de buitenwereld zijn het zulke nette mensen, maar ondertussen... Gelukkig kan ik, als ik bij hen ben, wel gewoon doen, maar ik ben bang dat als het gesprek (per ongeluk) een keer die richting op gaat ik dan mijn mond niet kan houden! Ik kan heel moeilijk tegen onrecht en wil altijd het goede voor iemand zoeken. Daarom is het heel moeilijk voor mij om stil te blijven! U moest eens weten wat ik die man wel eens aan zou willen doen; hem confronteren met alles! Hoe kan hij dit ooit voor God verantwoorden? Zou u mij misschien tips willen geven hoe ik hier mee om moet gaan, wat ik eventueel kan doen, hoe ik hem het beste kan helpen, want hier blijft hij zijn hele leven mee geconfronteerd worden!
Antwoord
Beste vriend,
Allereerst ben ik blij met de zorg die uit jouw brief en vraag spreekt. Het lijkt mij wel een zwaar ‘geheim’ wat op jouw schouders ligt. Enerzijds begrijp ik dat jouw vriend wil dat dit jij dit niet doorvertelt, anderzijds zijn dit soort zware problemen te groot om alleen te dragen.
Wat jouw vriend betreft kan ik in een eenvoudig antwoord niet zeggen wat ik allemaal zou willen zeggen.Wat een leed en wat een verdriet. Behalve dat je verdrietig bent over wat jouw vriend overkomt ben je ook boos en dat kan ik me goed voorstellen. Je schrijft dat je niet begrijpt hoe een vader dit zijn zoon kan aandoen. Nu wil ik je iets heel moeilijks proberen uit te leggen en ik wil nadrukkelijk aangeven dat dit een vooronderstelling is gebaseerd op ervaring, want deze mensen ken ik natuurlijk niet. Deze vader heeft waarschijnlijk in zijn jeugd zelf ook iets dergelijks meegemaakt. Hij heeft mogelijk zelf niet geleerd hoe een goede vader met zijn zoon om moet gaan. En hoe moet hij dan weten hoe hij een goede vader voor zijn zoon kan zijn? Zo zie je dat deze problemen generaties lang voor verdriet kan zorgen, hoewel het er soms heel anders uit kan zien. Vaak is het zo dat opvoeders en/of ouders machteloosheid ervaren in die gebieden die onbewust herinneren aan hun eigen pijn of onvermogen. Ik vertel je dit niet om deze man te verontschuldigen maar vooral om jou te helpen er anders tegenaan te kijken zodat je wat kunt doen met jouw boosheid richting deze man.
Jouw vraag, hoe kan hij dit aan God ooit verantwoorden, herken ik wel maar tegelijkertijd kunnen wij hier niets mee. Dat mag je in gebed bij Hem brengen! Dit onrecht mag je bij God brengen en ik hoop dat dit jou helpt om dat los te laten en zijn vader ook als mens te kunnen blijven zien. Ik hoop dat jou dit helpt om gewoon te kunnen blijven doen als je bij dit gezin bent. Het is, hoe moeilijk ook, niet aan jou om de knuppel in het hoenderhok te gooien.
Wat ik me wel afvraag is in hoeverre de moeder van jouw vriend op de hoogte is. Kun je hem stimuleren om dit met zijn moeder te bespreken? Verder raad ik je aan om samen met jouw vriend op zoek te gaan naar een vertrouwenspersoon die jouw vriend kan helpen in dit proces. Ik denk dat het een belangrijke eerste stap is dat hij zijn verhaal aan jou heeft verteld. En wat je beschrijft over jouw karakter, heeft hij dat niet voor niets aan jou verteld! Kijk eens samen met hem in jullie gemeente of ga samen naar zijn huisarts want ik ben met jou eens dat dit moet stoppen!
Daarnaast moet jouw vriend geholpen worden om dit te verwerken, want jij hebt volkomen gelijk als je beseft dat dit zijn hele leven terug zal komen.Toch moet hij hier zelf aan toe zijn. Soms is het zo dat dit proces pas op gang komt als je uit de situatie bent, dus wanneer hij uit huis is! Ik ken zijn situatie niet maar onderzoek eens of die mogelijkheid er is nu hij 18 jaar is.
Jouw praktische vraag of je aangifte kunt doen van kindermishandeling als iemand 18 is, daar kan ik ronduit "ja" op zeggen. Je kunt tot twaalf jaar na afloop nog aangifte doen van misbruik. Je kunt dit bij de plaatselijke politie doen. Een andere optie is een melding doen bij het AMK, het advies en hulpverlening meldpunt voor kindermishandeling. Jij als "aangever" blijft dan anoniem en de zaak wordt, als er voldoende verdenking is, uitgebreid onderzocht. Het is dan wel van belang dat de huisarts op de hoogte is. Ik raad jouw vriend aan om daar eerst te beginnen.
Wat jou betreft, als jij het moeilijk vindt om dit geheim alleen te dragen dan begrijp ik dit volkomen. Je kunt voor jezelf iemand bedenken die jij vertrouwt en waar je het tegen zou kunnen zeggen, misschien jouw vader of moeder? Je moet dit wel vooraf aan jouw vriend melden, zodat je zijn vertrouwen niet beschaamt. Soms kan het een opening zijn als jouw vader met zijn vader gaat praten, hoewel ik niet weet of dat in dit geval een optie is. Probeer voldoende afstand te houden want dan kun je beter voor je vriend zorgen dan wanneer jij je helemaal in dit probleem laat zuigen! Ik wens jou vooral veel liefde toe en veel moed en wijsheid toe. Mocht jouw vraag niet voldoende beantwoord zijn, reageer gerust nogmaals!
Hartelijke groet, Petra van Bodegraven
Dit artikel is beantwoord door
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven
- Geboortedatum:26-03-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
