Zeker weten dat God bestaat en Zijn aanwezigheid voelen

drs. ing. P.L.D. Visser | Geen reacties | 15-09-2007| 00:00

Ik ben een meisje van 18 en ben gereformeerd opgevoed. Ik had vroeger wel binding met de kerk en onze gemeente, maar nooit echt het gevoel gehad dat God echt bestaat. Nu, na al die jaren, heb ik dat nog steeds niet. Iedere avond vraag ik in mijn gebed of God alstublieft iets van zijn aanwezigheid wil laten merken, maar ik krijg nooit antwoord. Soms wanneer ik andere mensen over hun relatie met God hoor, vraag ik mij wel eens af of ze het zich niet verbeelden.

Hoe langer ik niets van God merk, hoe logischer voor mij het idee van de evolutietheorie bijvoorbeeld wordt. Wie zegt dat mensen God niet hebben verzonnen omdat ze op iets beters hopen. Wie kan bewijzen dat de Bijbel echt is? Maar toch hoop ik aan de andere kant echt op iets en zou ik het zo fijn vinden als ik maar een keer iets van God Zijn aanwezigheid mocht voelen. Het klinkt misschien raar, maar ik zit hier toch wel mee. Het lijkt wel alsof ik steeds verder van mijn geloof verwijderd word.

Zou u mij kunnen vertellen hoe je zeker kunt weten dat de Heere bestaat en hoe ik Zijn aanwezigheid kan voelen. Ik merk namelijk helemaal niets! Alvast heel erg bedankt en het spijt me van de lange vraag.

 Beste meid,

Je kernvraag is “zou u mij kunnen vertellen hoe je zeker kunt weten dat de Heere bestaat en hoe ik Zijn aanwezigheid kan voelen.” Daaromheen speelt de vraag naar de evolutietheorie en het ‘verzinnen’ van God omdat mensen op iets beters hopen. Het is overigens helemaal niet erg dat je een lange aanloop neemt naar je vraag, integendeel, zo is het beter te begrijpen hoe je ermee worstelt.

Nu moet ik eerst zeggen dat het niet mogelijk is om het bestaan van God te bewijzen op de manier van de wiskunde. In dat vak kun je door het volgen van bepaalde afleidingen een glashard bewijs leveren van een stelling. Overigens zijn er in de wetenschap nogal wat zaken die wel ‘werken’ maar helemaal niet verklaard of bewezen zijn. Het licht bijvoorbeeld, waarmee we dagelijks te maken hebben, is een mysterieus iets. De ene keer gedraagt het zich als deeltjes, de andere keer als golven. De zwaartekracht is ook al een geheimzinnige kracht. Hoe kan het eigenlijk dat een onzichtbare kracht mij vanaf een afstand naar de aarde toe trekt? Ik wil maar zeggen: er zijn heel veel zaken in deze wereld die (nog) niet doorgrond worden, maar wel ‘echt’ en ‘waar’ zijn.

Als het gaat om de God van de Bijbel is er nog een extra ‘probleem’. De Heere is namelijk als Schepper geen ‘onderdeel’ van Zijn schepping. Hij gaat tijd en ruimte te boven. Hij is eeuwig en alomtegenwoordig. Hoe zouden wij ‘grip’ op de Schepper kunnen krijgen met onze pogingen tot bewijs, als dat al niet lukt voor de dingen van de schepping?

Natuurlijk is in de loop der eeuwen wel geprobeerd om het bestaan van God aannemelijk te maken. Filosofen en theologen hebben bijvoorbeeld gezegd: alles moet toch een oorzaak hebben? God is de ‘eerste oorzaak’ van alles. Zonder Hem zou de wereld niet bestaan. Nog steeds vind ik dit een aansprekende gedachte, hoewel die op zichzelf niet hoeft te leiden tot het kennen van de God van de Bijbel. Ook andere godsdiensten (Islam, natuurgodsdiensten, Hindoeïsme) kunnen zich immers op deze gedachte beroepen.

De evolutietheorie blijkt ook volgens deskundige wetenschappers meer en meer een zeer onvolkomen theorie. Het verklaart bijvoorbeeld niet hoe een ingewikkeld mechanisme als onze afweer tegen ziektekiemen ontstaan kan zijn. Of de stolling van bloed. Of de bouw van een oog. Wie met deze theorie in de hand zegt “er bestaat geen God”, slaat de plank niet alleen (eeuwig) mis, maar laat ook zien dat hij op zijn manier een soort ‘geloof’ aanhangt. Zo iemand bouwt op aannames die ook niet wetenschappelijk te bewijzen zijn, evenals een christen die zijn geloof op de Schrift bouwt.

Ik zou ook kunnen wijzen op het onderscheid tussen goed en kwaad. Als er geen God is, is er dan nog wel goed en kwaad te onderscheiden? Wie kan dan nog met enig recht zeggen: moord is een misdaad. Of: liegen is verkeerd. Of: echtbreken is een zonde. Goed en kwaad wordt slechts een kwestie van samen afspreken wat wij mensen als goed en kwaad zien. Nu, precies dat heeft Duitsland onder Hitler ook gedaan. Goed was het om Joden, Zigeuners en gehandicapten te doden. Goed was het om Polen en Russen uit te roeien als Untermenschen. Zonder Gods eindgericht zou een mens ongestraft zijn medemens kunnen vermoorden en beliegen. Goed en kwaad zijn echter in Gods wet verankerd. Het recht ligt vast in God, de hoogste Rechter, die terugkomt op alle wandaden die begaan zijn. Een samenleving die Zijn wet aan de kant legt wordt niet gelukkiger en vrijer, maar zal blijken slaaf te zijn van de zonde en raakt overgeleverd aan morele chaos. (En hoeveel zien we daar al niet van in onze God-loze samenleving?)

Ik schrijf dit alles omdat ik wil duidelijk maken dat in de loop van de kerkgeschiedenis er grondig is nagedacht over het geloof in de God van de Bijbel. Geloof zoekt ook te verstaan, te begrijpen. Geloof in de Heere betekent niet dat ik mijn verstand behoef uit te schakelen, wel dat ik de grenzen van mijn verstand ga erkennen, en Gods Woord hoger acht dan mijn gedachten.

Is er dan geen manier om tot zekerheid te komen over het bestaan van de Heere? Laat ik het beeld gebruiken van de liefde. Een jongen en meisje worden verliefd op elkaar. De verliefdheid verdiept zich tot liefde. Gaandeweg groeit de zekerheid: wij horen bij elkaar. Wij willen ons leven samen delen. Zo’n overtuiging is  -als het goed is- diep en fundamenteel. Stel je nu eens voor dat het meisje in kwestie zegt: voordat ik in het huwelijksbootje stap wil ik een hard, wetenschappelijk bewijs hebben dat onze liefde echt is. Zo’n bewijs is natuurlijk niet te geven. Liefde is niet te bewijzen op een abstracte manier. Het zal blijken in de praktijk van het leven. Dat liefde echte liefde is zal blijken uit trouw, uit verdieping, groei en ontwikkeling.

In de liefde van en tot de Heere is het niet anders. De omgang met Hem wordt tot stand gebracht en onderhouden door Zijn Woord. Mijn dringend advies aan jou zou dan zijn: zoek het niet in de eerste plaats in je gevoel. Zoek ook geen abstract bewijs. Maar zoek het in het Woord. Lees de Bijbel als een brief, een liefdesbrief, aan jou gericht! Wanneer je de woorden van Christus leest, stel je dan voor dat Hij naast je zit of staat. Dat Hij je aankijkt, en jou op het oog heeft. Staat er niet in Johannes: deze (dingen) zijn geschreven opdat gíj́ gelooft dat Jezus is de Christus, de Zoon van God; en opdat gij, gelovende, het leven hebt in Zijn Naam (Johannes 20:31).

De Heilige Geest wil het Woord nemen en in je hart indragen. Je innerlijk overtuigen van de waarheid ervan. Je vastmaken aan de Heere Jezus en aan de Vader Zelf. Dat is het gebeuren van de wedergeboorte, het geloof en de bekering. Dat is een zaak van liefde. Van meer en meer aan God verbonden worden in kinderlijk geloofsvertrouwen. Meer en meer twijfelen aan eigen gevoel, eigen verstand, en meer en meer bouwen op Christus en Zijn Woord. De eeuwen door hebben christenen ervaren dat God zo in hun leven kwam. Hen vastpakte en vasthield. Ze hebben beleden: wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad. Dat wonder gebeurt keer op keer, dag in dag uit. Ook in Nederland. Dat wonder wil de Heere ook bij jou doen!

Voor jou is het zaak om biddend de Bijbel te lezen. Om toenadering te zoeken tot een gemeente waar echt-bijbels wordt gepreekt, en daar trouw onder de verkondiging te zijn. Ik gun het je, dat je een wijs kind van de Heere in je omgeving hebt of vindt. Een opa of oma, lerares of dominee, die naar je luistert, je raad geeft en met je bid. Gebruik zo de middelen die God geeft om Hem te leren kennen! Houd vol. Wie Hem zoekt, zal Hem vinden!

Met een hartelijke groet,
Ds. P.L.D. Visser, Veenendaal

Dit artikel is beantwoord door

drs. ing. P.L.D. Visser

• Geboortedatum:
  29-07-1969
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Ouderkerk a/d Amstel
• Status:
  Inactief

28 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven