"In de hemel is het altijd somberdag..."
SMS | 42 reacties | 18-06-2012 | 13:05
"In de hemel is het altijd kerk, altijd zondag." Deze uitspraak van mijn moeder achtervolgt me nog steeds. Onwillekeurig moet ik daar aan denken als ik deze afgezonderde rustdag anders invul dan mijn ouders dat vroeger deden. Ik had het in mijn jeugd niet zo op de hemel, zeker niet als het daar altijd zondag zou zijn. Tweemaal op die dag naar de kerk. Slaapverwekkend lange, saaie preken. En tussendoor een dag vol met verboden. Als dat de hemel is...
Wat had ik daar als klein jochie tegenin te brengen? Mijn vader en moeder wisten alles. Dus ook hoe het er in de hemel uit zou zien. Altijd kerkdienst dus, maar dan zonder collecte. Ik vraag me af hoeveel vaders en moeders hun kinderen datzelfde nu nog wijsmaken of er mee dreigen als het wederkerig kroost weer eens geen zin heeft om het zitvlees te beproeven. Maar het kan nog erger: de kinderen op zondag binnenhouden en absolute stilte eisen, omdat pa en ma op de dag des Heeren anders niet kunnen bijslapen.
Waar de wereld van de zondag veelal een zondedag maakt, vrees ik dat we omgekeerd evenredig in onze kring hetzelfde doen. De zondag is verworden tot een dag van treurnis, alsof Christus op deze eerste dag van de week niet is opgestaan en het graf nooit heeft verlaten. We lopen met een sombere tronie naar de kerk en komen er nog droeviger vandaan. Met een gezicht als een oorwurm groeten we onze buren en bekenden, alvorens we naar de dienst gaan of er vandaan komen. Als we al groeten, tenminste. Dat schijnt op zondag eigenlijk ook niet te mogen. Geen wonder dat zo weinig mensen naar de hemel willen. En niet-gelovigen al helemaal niet. Bij God is het immers altijd zondag, somberdag...
We hoeven Jezus niet te copiëren, maar we moeten Hem wel navolgen. Ook als Hij zegt "Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat Mijn blijdschap in u blijve, en uw blijdschap vervuld worde" (Joh. 15:11). Het woord "blijdschap" komt 82 keer voor in de Bijbel en het woord "vreugde" zelfs 91 maal. Alle afgeleide uitdrukkingen daarvan niet meegerekend. Dan moet het toch mogelijk zijn om in ieder geval met een glimlach naar de kerk te gaan, juist op een dag als we in Zijn rust mogen ingaan.
Zo bitter weinig kerkgangers zijn verblijd als ze zich deze dag naar Gods huis begeven (Ps. 122). Hooguit is er enige opluchting als de dominee eindelijk "amen" zegt. Misschien moeten we terug naar Antiochië, daar waar we voor het eerst "christenen" genoemd werden. Via de weg van geloof en bekering. "Dewelke, daar gekomen zijnde, en de genade Gods ziende, werd verblijd..." (Hand. 11:23). Dan wordt de zondag een andere dag: een dag van vreugde, blijdschap, lofprijzing en een voorsmaak van de hemelse heerlijkheid.
Ja, in de hemel is het altijd zondag. Wat dat betreft had mijn moeder gelijk. Maar dan wel één zoals Paulus die beschrijft in 1. Kor. 2:9: "Hetgeen het oog niet heeft gezien, en het oor niet heeft gehoord, en in het hart des mensen niet is opgeklommen, hetgeen God bereid heeft dien, die Hem liefhebben." Vrij vertaald: het is daar onvoorstelbaar heerlijk. Wie zou daar niet voor eeuwig willen zijn?
Ik ben verblijd, wanneer men mij
Godvruchtig opwekt: "Zie wij staan
Gereed, om naar Gods huis te gaan.
Kom, ga met ons, en doe als wij."
Dat zondag voor jouw de sabbat dag is, prima, ik zal je respecteren.
Maar verdiep je enigszins in de geschiedenis hoe de zondag tot stand is gekomen in plaats van de zaterdag en je zult zien dat er vele, vele vraagtekens bij te zetten zijn.
Dat we een dag hebben om naar de kerk te gaan en met God en Zijn woord bezig te zijn vind ik heel goed, maar je moet niet de sabbat met zijn (ge)(ver)boden verplaatsen naar de zondag zonder een bijbels argument.
Als de Heere het al belangrijk genoeg vond om over een wijntje in de bijbel te schrijven zou het zeker belangrijk genoeg zijn om over een eventuele verplaatsing van de sabbat te schrijven toch?
En voordat er gereageerd word, zeker, de apostelen kwamen samen de eerste dag van de week om de opstanding van de Heere te gedenken, een goede gewoonte, wij hebben ook bepaalde datums om samen te komen, christelijke feestdagen, bid en dankdagen, een goede gewoonte.
Dat de zondag voor jouw een sabbat is respecteer ik, maar zeg niet dat dit voor iedere christen een sabbat is.
Natuurlijk herkennen we dan niet bij onze kerk.
Maar ik vindt dat de schrijver gelijk heeft en dat het gaat om het beeld wat de buitenwereld van die kring heeft.
We zijn meer met interne zaken bezig, dan dat we het Evangelie brengen.
Wel of geen tv, voetbal of broek/leggings..
Wel of geen hoed en kunnen we beter staande of knilend bidden..
Moet de preek nou voor of na de doop..
Mag ik dit of dat wel. En als het mag dan is het direct een moeten.
En zo zijn er wel meer zaken.
Prima stuk!.
Mooi aanleiding om de hand in eigen boezem te steken.
Ik ben lid van een kerk, waar veel persoonlijke vrijheid is
Ongehuwd of gehuwd samenwonen. Het kan er allebei. Je bent zelf verantwoordelijk.
Wil je aan het avomdmaal? Dat kan. Daarvoor hoef je geen lid van onze gemeente te zijn. Zelfs niet van een andere gemeente.
Dit zijn maar enkele voorbeelden.
Maar het dorp, waar de kerk staat heeft een heel ander beeld.
Toen wij eens op een zondag iets gingen kopen en ik dat argeloos vertelde, werd een ongelovige vrouw uit het dorp kwaad. Dat deed iemand van onze kerk niet!.
Er wordt zelfs gezegd dat we lid zijn van een secte en dat gescheiden vrouwen niet weer mogen trouwen.
Binnen onze gemeente is daar neits van terug te vinden.
Maar de buitenwereld kijkt anders tegen ons aan.
Mijn idee van zondag houden is Zijn woord horen, omdat die dag bij uitstek daarvoor geschikt is. De meeste mensen zijn vrij en daarom is de zondag een geschikte dag om naar Zijn huis te gaan. Maar daarnaast heb ik er niks op tegen om de overige uren ontspannen oor te brengen, in het bos, met de kids in het speeltuintje in de buurt, lekker een boek lezen (roman wel te verstaan)... Wij hebben geen speelverbod voor onze kinderen, kinderen zijn kinderen en die kun je toch niet verbieden te spelen op zondag? En wat maakt het uit of ze nou verstoppertje doen metde buurtkinderen of verstoppertje doen met broer in huis... ik zie het verschil niet.
@waldboy
Ik heb je stukje gelezen en ik vraag me wel af of jullie Gods Woord wel nauw nemen. De Heere heeft niet voor niets een huwelijk gegeven en Hij is er op tegen om zomaar bij elkaar te gaan wonen en ook om seksuele omgang te hebben zonder getrouwd te zijn. Daarnaast staan er ook duidelijk richtlijnen in de Bijbel hoe je om moet gaan met scheiden ed. En op zondag iemand voor je laten werken (jij kocht immers iets), ik vraag me af hoe jullie het gebod over de rustdag dan lezen. Daar wordt tch duidelijk gepraat over het rusten van het werk.
En dan het volgende: iedereen heeft zijn eigen verantwoording klinkt erg mooi, maar het moet niet het volgende worden: iedereen kan doen en laten wat ie wil zonder dat er iets van wordt gezegd. Want niet iedereen neemt zijnverantwoording en als dat dan maar gewoon toegestaanwordt ben ik bang dat jullie zo terug gaan naar allerlei wantoestanden.
Gods woord is over bepaalde zaken erg duidelijk. Als die dingen dan niet worden aangenomen en er een eigen invulling aan mag woren gegeven dan vraag ik me af of jullie wel op de goede weg zijn. Ooit van tucht gehoord??? de kerk mag zeker vragen stellen bij iemands levenswandel...
Mooie column en zeker ook heel erg herkenbaar. In onze kring wordt heel erg krampachtig vastgehoud aan tradities en men zoek ook vaak de Bijbel als houvast in deze tradities. Men staaft ook vaak de tradities en men legt de Bijbel ook zo uit zodat die in de tradities passen
We hebben nou ook te maken met een andere wereld als de wereld in de Bijbel. Ook de zondagsrust is een ondeel dat in de Bijbel besproken wordt en voor die tijd werkte men hard en zes dagen. Tegenwoordig is dat niet meer zo en ik zie het dan ook dat de zondag een dag is die ik als gezin mag gebruiken voor rust van mijn dagelijkse werk en ik hoef niks te doen. Nee, ik ga niet zondagsmiddag slapen, maar ik meer tijd aan mijn gezin geven. Ik vindt het fijn deze rustpunt in de week, maar het is niet zo dat de wereld voor mij stilstaat.
Ik herken ook dat beeld van treurige mensen die op zondag uit de kerk komen en je amper gedag kunnen zeggen omdat je niet van hun kerk bent. Dat vind ik heel jammer, we moeten proberen als christenen meer zoeken wat ons verbind, ook op zondag dan dat ons verschild. Ik snap ook werkelijk niet waarom er ook zo enorm veel verschillen moeten zijn, terwijl maar om een ding gaat en dat wij onze Zaligmaker liefhebben en dat wij Hem mogen uitdragen.
Mijn mening is dan ook; hoe je de zondag ook indeeld, het is en blijft een persoonlijke zaak en ik hoop dat we elkaar hierin niet veroordelen. Van links niet naar rechts en van rechts naar links. De Bijbel is een boek die soms voor een ieder anders uitlegbaar is.
Wat ik mij wel afvraag is in hoeverre de mensen die hiermee instemde dezelfde activiteiten doen op zondag als dat ze later in de hemel gaan doen...
Kan daar misschien ook een helder antwoord op gegeven worden? Ik weet namelijk niet wat er mis met een kerkdienst is zoals dat zo cynisch wordt beschreven.
Een ding weet ik wel: zo onrespectvol praten over de medemens die iets anders zijn godsdienst invult wordt niet gewaardeerd in de hemel, maar dat is mijn persoonlijke mening
Ik denk dat onze kerk een andere visie heeft op het naleven van de Bijbel.
Wij zijn een gemeente die zich vooral richt op persoonlijk geloof. Dat wil niet zeggen dat er bij ons geen regels zijn. T.a.v. het samenwonen hebben wij als gemeente bepaaald, dat het huwelijk zoals wij dat nu kennen, het beste overeenstemd met het huwelijk zoals dat in de Bijbel voorkomt. Een man en vrouw kunnen alleen maar gehuwd samenwonen. Maar wij gaan dat niet opleggen. Samenwonende stellen weten hoe de gemeente er tegenaankijkt, maar ze moeten zelf de beslissing nemen. Mensen iets laten doen-of laten-omdat de kerk het wil, werkt niet. Niet bij ons tenminste.
Ook over de zondag wordt anders gedacht. Ook daar wordt vanuit de gemeente de vrijheid gegeven.
Het is niet dat iedereen maar kan doen wat ie wil. Iedereen moet zijn eigen verantwoordelijkheid naar God nemen. En over dei zondag kan de Bijbel verschillend worden uitgelegd en kunnen er verschillend opvattingen zijn.
En de tucht is er wel, maar die is in de 25 jaar dat wij lid zijn nog maar 1x toegepast. Een jeugdoudste verliet zijn vrouw en ging samenwonen met een gemeentelid.
In veel kerekn zal datgene wat jij schrijft normaal worden gevonden, wij kijken daar echter anders tegenaan.
En over dat kopen op zondag, we hebben het niets met het gebod van de zondgasrust. Dat wordt al gauw een verbod op zondagsonrust. Jezus zegt dat Hij Heer over de zondag is. Met Hem gaan we in gesprek of iets wel of niet kan.
Kinderen willen het liefst heel de dag spelen. Het is een kunst om ze zo bij de zondag te betrekken dat ze dit idd als een feestdag gaan beleven. Echter de duivel zit ook niet stil om nog maar niet te spreken over ons eigen vlees, hoe klein we ook zijn. We willen het liefst plezier maken. Misschien moeten we de zondag wat anders inrichten en de kleinen er wat meer bij betrekken zodat ze het leuk gaan vinden. Echter komt daarna de jeugd. Zeker in de puberteit is het lastig om de zondag een feestdag te maken. Echter welke ouders liggen er op de knieën voor hun kinderen? Op het gebed wil de Heere wonderen doen!
Vaak ga ik ook blij naar de kerk. De ene keer kom ik er met blijdschap uit en de andere keer verdrietig. Dit is voor mij persoonlijk en heeft te maken met mijn persoonlijke situatie. Ik kan me voorstellen dat er zo meerdere mensen in de kerk zitten. Ik zie dat bij de kerkenraad in hun zwarte pakken ook. Echter zie ik ze gewoon groeten naar iedereen. Misschien dat het in andere steden/dorpen anders is?!
Ik kan me echter wel voorstellen dat je na een preek extra gevoeld zondig te zijn en dat je het liefst niet zou willen zondigen, maar de Heere volkomen zou willen dienen. Moet je dan fluitend naar buiten lopen of zou je dan een beetje verdrietig zijn?!
Stel je komt dan iemand tegen en die groet je, dan zou ik proberen een glimlach op mijn gezicht te toveren en vriendelijk proberen terug te groeten...
Ik bedoel hier niet van die mensen mee die met een begrafenisgezicht van en naar de kerk lopen puur om zwaarmoedig te lijken.
Ondanks dat ik regelmatig in de columns van SMS een bepaalde ondertoon richting een bepaalde doelgroep (denk) te vernemen, heeft hij wel op bepaalde punten gelijk.
Wij moeten idd meer blijdschap uitstralen. De vraag is alleen hoe. Je trapt zo makkelijk in de valkuil om wat wereldgelijkvormiger te gaan doen. Je kan als reformatorisch ook een beetje evangelisch of charismatisch worden. Ik ben reformatorisch en heb dus niet zoveel met evangelisch. Wel vindt ik dat we op veel punten van hun kunnen leren. Met name in de beleving en het uitdragen.
Veel mensen zitten nu in de kerk en zitten daar uit gewoonte. Een deel zal zich aan alle wetjes houden, maar ook een deel zal gerust, zoals ik in een eerdere reactie las, Studio Sport kijken op zondag...
Een flinke opwekking/opschudding kunnen we wel gebruiken in kerkelijk Nederland. Het liefst zo een, waarbij er zoveel mogelijk kerkmuren omvallen en we allemaal samen moeten komen rondom Een Woord al was het in de open lucht.
Hoed, broek, rok, haardracht, kerkgang, psalmen/gezangen, kleur kleding, avondmaal, sabbat/zondag, allemaal zaken die 2 kampen hebben en 2 kampen denken het te kunnen bewijzen vanuit de bijbel.
Laten we toch in liefde met elkaar omgaan.
De bijbel is heel duidelijk over het volgende.
22 U mag niet slapen met een mannelijk persoon, zoals u met een vrouw slaapt. Dat is een gruwel.
13 Wanneer een man met een andere man slaapt, zoals men met een vrouw slaapt, dan hebben zij beiden iets gruwelijks gedaan. Zij moeten zeker ter dood gebracht worden. Hun bloed rust op henzelf.
God is onveranderlijk, dus ga niet aankomen met dat dit verschillend te interpreteren is. We moeten gewoon weer gaan luisteren wat God zegt.
Denk je dat iets wat God een gruwel is, later, dus nu, door God gezegend wordt?
Natuurlijk ben ik van mening dat homoseksualiteit niet geoorloofd is.
Maar om de advocaat van de duivel te spelen, jij haalt een tekst uit leviticus 20 vers 13 aan.
Waarom zou deze ene regel nog wel gelden en alle andere voorschriften over kleding en dergelijke niet?
Ik weet niet of je een man of vrouw ben, maar als jij of je vrouw of een familielid van jouw ongesteld is, zondert deze zich dan ook een week af, staat toch echt in de bijbel hoor en God is onveranderlijk!
En waarom heb jij kleren aan uit 2 naden geweven, dat word toch echt verboden in de bijbel hoor!
Ik wil alleen aantonen dat er 1 ding in de bijbel onveranderlijk is en dat is de oproep tot bekering en geloof in en door Jezus Christus.
Alle leefregels, wetten en geboden zijn multi interpretabel en dat zorgt dus (helaas) voor een verscheidenheid in onze kerken.
Toch zijn er 2 dingen die me verbazen wat de zondag betreft. Ik heb nooit begrepen waarom wandelen op zondagmiddag slecht zou zijn en niet zou mogen. Immers, als je gaat wandelen kan je de preek van zondag morgen overdenken, iets wat slapend in het bed niet kan. Of je het doet is een tweede, maar het kan wel.
Waar ik me nog meer over verbaas is dat veel mensen die de kerk uit komen het "eeuwige leven" lijken te hebben. Wegen worden zonder te kijken over gestoken en als ze eenmaal in de auto zitten zien ze enkel nog een racebaan voor zich die ze zo snel mogelijk naar huis brengt. Waarom is mij een raadsel, want als je niets mag/wil doen, dan heb je de hele dag de tijd om thuis te komen.
Wat Zeeland terecht opmerkt, de kerkmuren zouden eens om moeten vallen zodat men zich weer bezig kan houden met wat de Bijbel schrijft...