"Streng, grijs en grauw"
SMS | 65 reacties | 12-04-2012 | 08:04
"Zo dichtbij en toch zo ver weg" is de titel van een zojuist gepresenteerd profielwerkstuk van twee niet-gelovige middelbare scholieren Tanja en Emmy over refo's. Doel van het onderzoek was om te bezien of de vooroordelen (streng, grijs en grauw) over deze doelgroep die beide Wageningse studentes zelf ook hadden, op waarheid berusten.
Door een week lang met een reformatorisch gezin uit Barneveld mee te lopen, ontstond in ieder geval een zeer genuanceerd beeld van de refocultuur. Dat is winst. De open wijze waarop deze seculiere dames zich hebben willen verdiepen in deze toch wat 'enge' omgeving, verdient niets dan lof. Datzelfde geldt voor de Barneveldse familie die bereid was om de deuren naar de 'wereld' te openen en zichzelf daarin zeer kwetsbaar heeft durven opstellen. Respect en diepe achting daarvoor.
En toch blijf ik met een onbestemd gevoel zitten. Na een week tussen reformatorische jongeren, ouderen en ambtsdragers beseffen beide scholieren in grote lijnen wie God is en wat de Bijbel ons leert, maar weten ze vrijwel niets over Jezus. Waar was Hij die week? In de gesprekken, in de preken, tijdens de catechisatieles, op de JV, op het Van Lodenstein College?
Het betreffende gastgezin en de meeste jongeren uit dezelfde kerk leiden een vroom leven. Ze houden zich aan de regels van de kerk, ook thuis. Geen legging en tv, wel rokjes en hoedjes. Dat blijkt eveneens uit de gehouden enquete onder leerlingen van de reformatorische school.
In datzelfde onderzoek verwacht een meerderheid van deze jeugd dat ze ook in de toekomst naar de kerk blijft gaan, maar dat van een levend geloof met de Heere Jezus geen sprake is. Vroom, zonder Jezus. Vroom, zonder vergeving van zonden. Vroom, zonder de zekerheid van het eeuwige leven. Behoudend, maar niet behouden. Voor eeuwig verloren dus.
En zeker... bekering is een eenzijdig Gods werk, maar waar is in het werkstuk te lezen van een heilige jaloezie of zelfs maar het begin van een verlangen om Jezus te leren kennen? Waar en wanneer is Tanja en Emmy duidelijk gemaakt dat er niets in dit leven meer vreugde, blijdschap en voldoening geeft dan een innige liefdesverhouding met Jezus Christus. Daar kunnen immers geen duizend houseparty's tegenop. Blijkbaar weten we onze reformatorische leer prima te verdedigen en zelfs voor te leven aan de buitenwacht, maar de Ziel is er uit.
Ten diepste is er daarom geen enkele verschil tussen Tanja en Emmy enerzijds en reformatorisch Nederland aan de andere kant, ondanks onze nette buitenzijde. Zonder Christus is er geen toekomst. Voor niemand. En daarom is een herleving in en reformatie van onze eigen achterban meer dan ooit nodig. Christus roept ons toe: Bekeert u en gelooft het evangelie, want waarom zoudt gij sterven? God Zelf smeekt ons Zijn Zoon aan te nemen door datzelfde geloof. Hij wil onze Vader zijn. Wat een brutaliteit dan om te zeggen: wij willen Uw kind niet zijn. Dichtbij en toch zo ver weg... Of zoals Jezus het Zelf zegt: Hoe menigmaal heb Ik uw kinderen willen bijeenvergaderen, maar gij hebt niet gewild.
Wij, christenen, kunnen alleen maar zaaien.
God Zelf zal de wereld overtuigen van zonde, gerechtigheid en van oordeel, door de Heilige Geest.
Inderdaad, zonder Jezus geen vezoening met God, de Heilige Geest werkt het geloof in het hart.
Het Adres waar vergeving te krijgen is, is de meisjes nu bekend. Het gezin heeft gezaaid, de Heere alleen kan de wasdom geven!
Hebben wij al gebeden om het behoud van deze meisjes?
Kijk nu eens naar de praktijk: Reformatorische scholen die kinderen weren omdat hun ouders tv in huis hebben of omdat ze niet bij de juiste kerk horen, kerkgangers roepen in koor dat ze lid zijn van de de (enige) ware kerk, zijn we het ergens niet mee eens dan beginnen we onze eigen kerk of gemeente, in veel reformatorische gemeenten mag de naam Jezus niet of nauwelijks meer genoemd worden (te evangelisch), we verbieden onze kinderen om naar bijeenkomsten te gaan waar Christus wel wordt verkondigd een aangeprezen (we noemen het zelfs duivels), we nemen elkaar de maat, praten elkaar over en niet met elkaar. En ga zo maar door.
De samenstellers van het PWS hebben met veel jongeren, ouderen, ambtsdragers, docenten enz. uit de reformatorische achterban gesproken en uit bitter weinig (ja, er staan in het verslag van 75 pagina's ook enkele positieve alinea's) blijkt dat het die week om Jezus is gegaan. Als ik een verslag moet doen van een popconcert, dan kom ik toch niet alleen terug met het verhaal dat de bandleden groene haren hadden en strakke broeken droegen?
Natuurlijk kan het dat er die week alleen over Jezus is gesproken: in het gezin (ongetwijfeld), op catechisatie, in de kerken, op JV, op het Van Lodensteincollege, maar dan heeft het blijkbaar zo weinig indruk gemaakt dat het PWS daar niet over rept. Is dat niet raar? Moet ons dat niet aan het denken zetten? Waarin schieten wij tekort?
Wie de column goed leest, merkt ook op dat het gastgezin geen verwijten wordt gemaakt (in tegendeel zelfs). De kritiek richt zich vooral op hun (onze) omgeving, vooral n.a.v. de uitslag van de enquete op het Van Lodenstein College. Daarin wordt helder hoe groot het ongeloof in onze achterban is. Laat dat niet alleen een zaak van het gebed zijn, maar laten we daar concreet wat aan doen. De Heere geeft ons handen en voeten en een mond om te spreken!
Op een zondag werd er bij ons (baptisten gemeente) een jonge vrouw gedoopt door onderdompeling.
Er waren twee dames van eens chool die voor maatschappijleer een proefwerkstuk moesten maken over een dienst in een kerk. Het leek mij daarom een goede zaak om ze voor deze diesnt uit te nodigen. De Boodschap wordt tijdens z'n diesnt altijd gebracht en je hoopt dat er wat van opgestoekn of meegenomen wordt.
Toen ik later het stuk las kon ik alleen maar lezen wat ze subjectief hadden waargenomen, daar was niets mis mee. Maar verder kon ik mij er totaal niet in vinden. Het is dus hhel essentieel hoe degene die het stuk schrijft er tegenoverstaat en wat er van wordt verwacht.
Als het waar is dat er weinig over Jezus is gesproken, kun je dat niet rechtpraten door te zeggen dat er wel over God is gesproken. De Vader en de Zoon zijn weliswaar Één, maar de weg tot de Vader is alleen door de Zoon.
Er zijn mensen genoeg die in God geloven, maar niet in Jezus als de Weg, de Waarheid en het Leven.
Wij hebben allemaal een Godsdienstige opvoeding gehad, of zijn al langer met het geloof bezig. Zij hebben een ervaring van 1 week en willen nog meer te weten komen over het geloof. Jezus zal hun mee moeten nemen op zijn pad. Dit is niet wat wij kunnen doen. Het is begrijpelijk dat ze niet praten over persoonlijke ervaringen die ze ongetwijfeld zullen hebben na 1 week in het gezin. Het is en blijft een werkstuk en niet een persoonlijke geloofsbeschrijving.
Stel dat Jezus hun hart heeft aangeraakt, dan is dit heel moeilijk om daadwerkelijk uit te dragen. Dat is net zo iets als iemand uit een gelovig gezin besluit de evolutietheorie aan te hangen. Je naaste omgeving zal het afwijzen en misschien wel afkeuren. Wie weet wat hun vriendinnen zeggen dat ze i.p.v. te gaan stappen naar een avond gaan voor christelijke jongeren. Dit vind ik al een hele grote stap. Zelfs nadat het werkstuk is afgerond gaan ze verder met het geloof. Neem deze meisjes mee in jullie gebed en vraag of ze antwoord mogen krijgen op hun levensvraag.
Tegen annabeth wil ik zeggen: niet alle mensen krijgen de vrijmoedigheid om open over God te spreken. Er zijn veel gelovige mensen die het moeilijk vinden om hier voor uit te komen. En juist omdat de omgeving zo op ze let, willen zij geen legging van de hema dragen.
Laten we als aanhangers van Jezus elkaar niet wijzen op de manier waarop we hem navolgen. Een ieder moet dit doen naar zijn eigen gemoedsrust. Er is er maar 1 die gaat over deze dingen!
Wij hebben in het profielwerkstuk te maken met een ‘reformatorisch gezin’ waar Emmy en Tanja geweest zijn en niet een evangelisch gezin. Dat SMS het reformatorisch gezin ‘streng, grijs en grauw’ vind is zijn conclusie en niet die van Emmy en Tanja. In reformatorische kringen is bevinding belangrijker dat het juichen van de evangelische over het bezit van Jezus en wordt daar zelf tegen gewaarschuwd. Het verschil in beiden stromingen is niet dat Jezus ontbreekt maar komt in de reformatorische kring achteraan in tegenstelling van de evangelische waar Jezus voorop staat. Daarom is er weldegelijk een verschil tussen Tanja en Emmy enerzijds en reformatorisch Nederland aan de andere kant. Nogmaals is het grote onkunde van SMS omdat hij niet weet hoe deze stromingen in elkaar steken. Ik raad SMS aan om met Emmy en Tanje met het volgende bezoek aan de familie de Jong mee op te trekken. Dan kan hij ervaren wat de bevindelijke reformatorisch Nederland beweegt om op een dogmatische wijzen zalig te worden.
Een predikant uit de reformatorische kring is C.G. Vreugdenhil. Hij vergelijkt in zijn boekje Wat is bevinding? de bevindelijke ervaring met verliefdheid. Iedereen die verliefd is geweest weet wat het inhoudt, maar een heldere echt rake typering is niet te geven. Zo zit het ook met de geloofsbevinding. Het gaat er om dat de Heilige Geest de genade in je hart toepast. Doordat de Heilige Geest in de gelovige werkt is het volstrekt duidelijk dat de genade ook aan jou als gelovige wordt aangeboden. Om een al te grote nadruk op het subjectieve van die ervaring te voorkomen gebruikt men vaak de term schriftuurlijk-bevindelijk. Ook de bevindelijke ervaring dient aan de Bijbel te worden getoetst.
Een voorbeeld: in het verleden was een bekend beeld van een bekering (het invloedrijkste moment in het geestelijk leven van een bevindelijk gereformeerde) de 'vierschaar der consciëntie'. Om de bekering inzichtelijk te maken werd het model van een vierschaar (een oude rechtbank) voorgesteld. In de zogenaamde vierschaarbeleving ziet het onderwerp zich als zondaar, als beklaagde. Aanklagers zijn de duivel, het geweten en Gods wet. God is de rechter, en Jezus Christus is Borg en Middelaar. Tot slot is de Heilige Geest de griffier. Centraal in deze beleving staat dat God als rechtvaardige rechter de zondaar moet verdoemen, maar dat Jezus op grond van Zijn lijden en sterven als plaatsvervangende, betalende Borg tussen treed. Zodra God de zondaar van zijn straf heeft vrijgesproken en zijn zonden heeft vergeven bevestigt de Heilige Geest dat in het hart van de zondaar.
Dit beeld is voor het eerst geïntroduceerd door de puritein John Owen in zijn boek The golden chain. Onderzoeker Fred van Lieburg van de Vrije Universiteit te Amsterdam heeft veel onderzoek gedaan naar de invloed van een vierschaarbeleving. De vierschaarbeleving wordt over het algemeen gezien als een dogmatisch schema over de bekering.
Dit is één voorbeeld van een dogma in reformatorisch Nederland waar je het natuurlijk niet mee eens kan zijn zoals SMS maar Jezus ontbreekt zeker niet.
@Benefietdiner Kan het zijn dat je het PWS niet gelezen hebt? "Streng, grijs en grauw" is het vooroordeel van beide meisjes. Zie o.a. pag. 62 en lees ook de vooroordelen op pag. 6.
Vanmorgen hoorde ik in een preek ds. C. van den Berg het volgende zeggen: "We hebben een prachtig reformatorisch bolwerk gebouwd, maar waar is de Bouwer gebleven". Oftewel Jezus ontbreekt. Is SMS misschien ds. Van den Berg? Dat zou betekenen dat SMS midden in de reformatorisch achterban staat en als geen ander weet wat er mis is.
Je zegt het zelf al: in reformatorische kring komt Jezus achteraan. Dat is er dus mis. En eigenlijk is het nog veel erger. In veel preken komt Hij niet eens meer ter sprake. Haarfijn leg je bloot wat er schort: we hebben een geweldige dogmatische leer op de kansel geplaatst, van vierscharen tot hutjes in de komkommerhof, maar voor Jezus is geen plaats meer. Met een dogma word je niet zalig. Wel met Jezus. Misschien is dat wat we moeten leren van evangelischen die, zoals jij zegt, Hem wel voorop stellen. Zonder Jezus ga je namelijk voor eeuwig verloren! Of niet soms?
En nog wat: alle Schotse Puriteinen en Engelse Convenanters begonnen met Jezus en eindigden met Hem. Als we dus gaan shoppen bij deze Godgeleerden moeten we het maar niet selectief doen...
P.S. ik sprak met een naaste van de familie de Jong (pseudoniem) maar zij zijn zeer bedroef dat refoweb het hier zo negatief ter spraken brengt. Ik ben het met hen van harte eens hoewel ik hier ook mijn mening over hebt.
Verder vraag ik mij af, of de suggestie dat ds. vd. Berg misschien SMS is, soms een afleidingsmanouvre is? Want ik kan mij @benefietdiner wel voorstellen dat hij denkt dat jij SMS bent. Veel zelfde uitdrukkingen zoals hutjes in de komkommerhof en vierscharen en dat op een laatdunkende toon. En ds. vd Berg enigszins kennende, is hij SMS niet, want hij zal geen collumns schrijven met deze toonzetting. Er zit naar mijn menig te veel frustratie in de collums van SMS en in jouw reacties. Zoals ik zeg, ik denk één en dezelfde persoon. Een tweeling zou ook kunnen.
Dat Christus niet meer de nummer 1 op veel kansels is, is al erg genoeg. Maar nog erger wordt het als anderen die dat wel doen, verdacht worden gemaakt en boodschappers van satan worden genoemd. Letterlijk wordt dan gezegd (zoals een van onze columnisten al eerder schreef): "Je kunt beter eerlijk naar de hel gaan dan met een gestolen Jezus denken dat je gered bent." Het is de omgekeerde wereld en te triest voor woorden.
En dat SMS, ds. P. den Ouden, ds. C. van den Berg, evangelist Van Dooijeweert, ds. C. van der Sluijs, ds. C. Harinck enz. daar exact (!) hetzelfde over denken, is bepaald geen toeval. Zij signaleren precies hetzelfde probleem in onze gezindte. Lees hun antwoorden hier op Refoweb maar eens.
Overigens heeft de familie De Jong het aanbod van Refoweb gehad om hun kant van het verhaal te vertellen en hier online te zetten. Dat ze daar niet op in gaan is vanzelfsprekend hun vrije keuze. Maar daarmee wil ik in ieder geval iedere suggestie uit de wereld helpen dat Refoweb niet aan wederhoor zou doen.
@Karlo De tijd van "aap wat heb je mooie jongen" is wat mij betreft voorbij. Als ik de scherpe bewoordingen van Paulus en Jezus lees t.o.v. de farizeeën (je hebt toch een beetje bijbelkennis?), dan zijn die van mij nog vreselijk lief en die van onze columnisten helemaal. Witgepleisterde graven, slangen en adderengebroedsel klinkt heel wat onaangenamer dan viooltjes die naar mest ruiken. De apostelen waren vele, vele malen scherper. En ik heb onze columnisten er op gewezen dat ze wat mij betreft in diezelfde lijn mogen schrijven richting onze achterban. Scherp (leg de wond maar open), maar tegelijkertijd ook liefdevol! En zodra de liefde er uit verdwijnt, grijpt de redactie in. Dat je moeite hebt met kritiek, begrijp ik. Daar hebben we allemaal last van. Maar het Woord zegt ook klip en klaar: "Vermaant elkander." En daarom mag je dat andersom ook (ons) mij doen. Dat houdt (ons) mij eveneens scherp.
In het evangelisatiewerk onder totaal onkerkelijke mensen in een totaal onkerkelijke omgeving spreek ik voortdurend over Jezus, maar wanneer je mensen de volgende keer spreekt, hebben ze het over God. Hoe kun je dan verwachten dat twee onwetende tieners, zonder enige theologische of kerkelijke achtergrond, na een week over Jezus gaan schrijven. Het is zo logisch als wat dat ze alles samen vatten onder de hen bekende 'term' God in plaats het theologische plaatje van SMS te gebruiken.
Het is geweldig dat een gezin zich zo open en kwetsbaar heeft willen opstellen. Het is geweldig dat een kerkelijke gemeente zich zo open en kwetsbaar heeft willen opstellen. Het is geweldig dat zelfs een gesloten bolwerk als het VLC zich zo open en kwetsbaar heeft opgesteld. Ze hebben in Refo-Nederland hun nek boven het maaiveld uitgestoken. En het is typisch Refo dat je hoofd dan direct wordt afgemaaid. Refoweb doet haar naam eer aan. En dat valt mij ontzettend tegen. Het zou sieren als je dit stuk intrekt en excuses maakt. Ook een boetekleed zit warm. Beter dan stoer te blijven doen omdat nergens over Jezus gesproken zou zijn.
Beide dames onderzochten of hun vooroordelen juist waren. Niet meer en niet minder. Refoweb gaat uit van hun vooroordeel ondanks alle pogingen van Omega om uiteen te zetten dat het niet het gezin betreft. In de column wordt het gezin wel degelijk genoemd in het rijtje van hen die voor eeuwig verloren zijn: "Het betreffende gastgezin en de meeste jongeren uit dezelfde kerk leiden een vroom leven. Ze houden zich aan de regels van de kerk, ook thuis. Geen legging en tv, wel rokjes en hoedjes. Dat blijkt eveneens uit de gehouden enquete onder leerlingen van de reformatorische school. In datzelfde onderzoek verwacht een meerderheid van deze jeugd dat ze ook in de toekomst naar de kerk blijft gaan, maar dat van een levend geloof met de Heere Jezus geen sprake is. Vroom, zonder Jezus. Vroom, zonder vergeving van zonden. Vroom, zonder de zekerheid van het eeuwige leven. Behoudend, maar niet behouden. Voor eeuwig verloren dus.
En zeker... bekering is een eenzijdig Gods werk, maar waar is in het werkstuk te lezen van een heilige jaloezie of zelfs maar het begin van een verlangen om Jezus te leren kennen? Waar en wanneer is Tanja en Emmy duidelijk gemaakt dat er niets in dit leven meer vreugde, blijdschap en voldoening geeft dan een innige liefdesverhouding met Jezus Christus."
Kom op, laat dan zien wat het is zelf Christen te zijn en als Christen te willen leven. Trek deze column in en bied excuses aan!
Met broederlijke groet,
J
SMS/Omega en in de reacties van Omega/SMS. Mvg. Karlo/Karlo
@omega het moet me toch van het hart: ik ben een beetje blij, dat je deze ds. noemde. Voorwaar heel andere taal. En het ware wellicht te wensen dat wij met elkaar iets hadden van
deze "stillen in den lande". Waren we wellicht wat minder betweterig, afkrakerig en wat minder goed te weten hoe het allemaal te zeggen. Let wel, ik zeg wij. Misschien ter overdenking. Nogmaals vr.gr.