Soli Ego Gloria
Bert Noteboom | 2 reacties | 10-02-2012 | 08:45
We leven in een individualistische maatschappij. Totaal gericht op onze ego. Iedereen komt meer dan ooit voor zijn rechten op en als we op onze teentjes getrapt zijn dan zijn we in alle staten. ‘Assertief zijn’ is één van de belangrijkste lessen die we al heel vroeg moeten leren. Verslaafd aan eigen lusten en wangedrag; verslaafd aan mensen waar onze aanbidding naar uitgaat en waardoor onze eigen reputatie verhoogd kan worden. “Ik sprak dit weekend met …(die bobo-weetjewel)” Ook de seksualiteit is totaal gericht op god Ego.
Als ik het maar lekker vind en al ik maar aan mijn trekken kom… Toch?!?
- Onlangs verkrachtte 2 straten verder 3 jongens 1 meisje voor een beetje drugs, tja, ze hadden zin… moet kunnen toch?!
- Trouw naar de ander, wat is dat?! Als ik er geen winst uit kan halen dan stikt de rest maar en ben ik weg.
Terwijl we kasten vol spullen en kleding hebben, begeren we toch steeds meer om onszelf te kunnen verwennen en er hip bij te kunnen lopen. Een soort upgraden van klere(n) status.
Zelf merk ik dat ik ongemerkt steeds een beetje meer mee ga in deze maatschappij. Jij ook? M’n tijd vul ik met de meest zinloze zaken.
Het Evangelie, mijn gebed, Gods Koninkrijk, het lijkt maar om één ding te draaien: IKKE. Als ik maar gered ben, God mijn gebeden maar verhoord en een grote, zo niet de grootste, wordt in Zijn (nog net niet mijn) Koninkrijk. Luister naar je eigen gebeden: Heer, ik wil graag dit en ik wil dat. En laat mij…We bestormen de hemel alsof het een dumpshop boordevol met aanbiedingen is. Laten we de winkelwagen eens vullen. Te bizar!
Samen vergeten we dat alles maar draait om die Ene. Om JEZUS!
De taalfouten daargelaten, overstijgt dit helaas nauwelijks het soort gesprekken dat je hoort bij het koffiezetapparaat, in de rij in de winkel of op verjaardagen waar maar wat in het wilde weg gesteld wordt. Natuurlijk is er veel 'ik'- gerichtheid - nu, en vanaf de eerste mens. Dat is - helaas! - niet meer of minder geworden, maar gegeven met de staat van de mensheid sinds het verlaten van de hof van Eden. Natuurlijk is het vreselijk wat er beschreven wordt over 'een paar straten verderop' - en evenzulke verschrikkelijk dingen gebeurden 10, 20, 50, 100 en 1000-den jaren geleden. Ik moet het eerste onderzoek nog lezen waarin de onderbuikgevoelens die hier worden verwoord, wetenschappelijk worden gestaafd. Om maar een voorbeeld te noemen: de afschuwelijke gezinsdrama's waar we met enige regelmaat van horen, zijn al sinds het bijgehouden wordt, een zeer constante factor in de verschillende maatschappijen. Dieptriest, maar geen grond om iets over de tegenwoordige tijd te kunnen stellen. In de nu zoveel geroemde 'Gouden Eeuw''kon je je veel minder dan nu, 's nachts veilig buiten bevinden.
Jammer, want op deze wijze wordt een sympathieke en noodzakelijke poging om op te roepen tot zelfonderzoek, een nogal moraliserend stukje met een 'vroeger-was=alles-beter' ondertoon.
- Aan wie is dit warrige stukje gericht?
Ik zou zeggen: wie de schoen past ....
- Natuurlijk is er veel 'ik'- gerichtheid - nu, en vanaf de eerste mens. Dat is - helaas! - niet meer of minder geworden,
Ik zou 2 Tes.2 eens lezen, daar kun je lezen dat alles zich toespitst!
Treffend artikel, helaas maar al te waar. Met betrekking tot de geestelijke dingen is er helaas ook een heleboel egoïsme.
Komt misschien mede doordat veel preken er alleen maar over gaan hoe een mens tot God bekeerd wordt.
Hoe je leven kunt voor God, als een gelovige in verbondenheid met elkaar (het lichaam van Christus) daar kom je niet aan toe als de wedergeboorte het (eind)doel van de prediking is.
