Gij zult niet Different zijn

Als ik een christelijke homo was, en mijn omgeving reageert daarop zoals in deze column en reacties. Dan zou ik zeker therapie nodig hebben.

@mortlach, @donald

Ten eerste, sorry als ik niet helemaal duidelijk was in mijn post, toen ik zei 'die dwalen betreffende hun geaardheid', bedoelde ik met het dwalen niet het hebben van die geaardheid, maar met betrekking tot hun houding tegenover die geaardheid. Iedere Christen worstelt als het goed is met zijn eigen zonden, maar hij moet wel worstelen, wanneer hij die niet langer door de genade Gods probeert 'de daden van het lichaam te doden' (Rom 8:13), dan is er sprake van zeer ernstige dwaling. Dat geldt natuurlijk voor iedereen, die de strijdbijl begraaft in de strijd met zijn eigen zonden, niet alleen voor homo's.

Verder, jullie posts spreken boekdelen, hoe jullie met Gods woord omgaan is zeker in strijd met de reformatorische traditie, en is überhaupt mijns inziens nauwlijks (orthodox-)Christelijk meer te noemen. Dit is dus precies waarom ik deze site - of althans sommige gebruikers van deze site - mij soms weinig christelijk-reformatorisch overkomt. De Bijbel mag dan in verschillende eeuwen en plaatsen geschreven zijn en natuurlijk moeten we daar ook wel rekening mee houden, maar het is wel de Openbaring van de eeuwige God, die door de eeuwen heen is opgeschreven. Daar de Bron, waaruit de bijbelschrijven putte Dezelfde is, is ook wat de bijbelschrijvers geschreven hebben éénduidig. De Bijbel behandelen als slechts één of ander literair werk is breken met de inhoud van die Bijbel en met de gehele Christelijke traditie.

Homosexualiteit wordt niet enkel veroordeelt in de context van losbandigheid. Het is wel zo, dat veel (de meeste?) keren dat homosexualiteit genoemd wordt, er ook sprake is van losbandigheid, zoals in het verhaal van Sodom en Gomorra en ik ben het met je eens dat zulke teksten door het orthodoxe kamp vaak misbruikt worden, om homosexualiteit te veroordelen. Echter, zie de ongetwijfeld welbekende tekst Leviticus 20:13 'Wanneer een man met een andere man slaapt, zoals men met een vrouw slaapt, dan hebben zij beiden iets gruwelijks gedaan. Zij moeten zeker ter dood gebracht worden. Hun bloed rust op henzelf.' Er wordt hier een lijstje van allerlei sexuele activiteiten die gruwelen zijn in Gods ogen gegeven. Blijkbaar is de homosexuele daad er zo eentje, volgens de door de Heilige Geest geïnspireerde schrijver van Leviticus. Er staat bij deze tekst toch echt helemaal niets dat naar andere losbandigheid, of tempelprostitutie of zoiets verwijst. Gewoon een man die met een andere man slaapt, zoals met een vrouw, en juist dat vindt de Heere een gruwel.

De grens die ik hanteer, is een Bijbelse. Israël was een eigen land, de Kerk niet. Israël was een theocratie, Nederland niet. In het Nieuwe Testament zien we, dat, hoewel de Christenen nu ook het volk van God zijn, ze niet opgeroepen worden om een eigen land te stichten. Voor het uitvoeren van de doodstraf ligt de zaak dus geheel anders als we kijken naar Israël in het OT en de Kerk in het NT. De hoogste 'straf' die de Kerk kent, zoals we dat ook in het NT lezen, is afsnijding van de gemeente. Ik sta dan ook voor om, praktiserende homosexuelen, na rustig, in liefde, met oog op de bekering van de betreffende homosexueel, een gesprek met hem/haar gevoerd te hebben, en duidelijk uitlegd te hebben hoe de Bijbel homosexualiteit veroordeelt, af te snijden van de gemeente, wanneer zij zich uiteindelijk weigeren te bekeren.

Maar precies dezelfde behandeling zou iedereen moeten krijgen, wanneer zij openlijk in zonde leven. Je snijdt dus iemand niet af van de gemeente om de zonde, maar om het weigeren te erkennen van de zonde en dus het weigeren ervan te bekeren.

Dat de Bijbel éénduidig is, betekent niet dat we de Bijbel niet in zijn geheel moeten lezen. Juist niet.

Dit zijn inderdaad lastige zaken, waar ik niet overal een klinklaar antwoord op heb. Hoe het met Israël tegenwoordig moet, heb ik mij nooit in verdiept, dus wat de orthodoxe Joden moeten doen als ze aan de macht komen in Israël weet ik niet.

Wat betreft Israël, Gods volk, in het OT; de passage uit Leviticus 20 waar we het over hebben begint met; 'De HEERE sprak tot Mozes' (vers 1). God Zelve heeft Israël toendertijd dus in ieder geval geboden praktiserende homosexuelen ter dood te brengen. Niet te vermoorden; maar vanuit de (theocratische/religieuze) overheid te executeren. Moet ik afkeuren wat God Zelve gebiedt? Zeker niet.

In het NT wordt Gods volk, wat inmiddels (ook?) betrekking heeft op de Kerk, denk ik niet meer geboden om een staat te zijn, afgescheiden van de andere volken. Het is niet meer een genetisch volk, geen land, maar een geestelijk volk, Gods kinderen. Nu wordt in het NT ons zelfs geboden gehoorzaam te zijn aan de al aanwezige overheid, en dat in een context met een heidense overheid, die later zelfs de Christenen ging vervolgen. We worden dus niet opgeroepen om een nieuwe theocratie te stichten voor alle Christenen. Ik ben dan ook voor de scheiding van kerk en staat. Binnen Gods volk, nu (ook?) de Kerk, wordt in het NT wel opgeroepen tot tuchtiging, maar dan met afsnijding van de gemeente als uiterste, niet met de doodstraf of enig fysiek geweld.

De precieze uitvoering van de OT wet voor de Kerk is en blijft een lastige zaak, in de vroege Kerk al werd daar veel mee geworstelt. We zien in ieder geval dat de (fysieke) straffen die Israël onder de wet geboden waren niet door de Kerk worden uitgevoerd, maar dat er nog wel zoiets als kerkelijke tucht bestaat. We zien ook dat hoewel er zelfs in Handelingen enige verwarring bestaat wat te doen met de wet wanneer er ook heidenen bekeert worden (bijv. wel of niet besnijden?), dat de heidense bekeerligen wel geboden worden de sexuele zonde, waar de Griekse cultuur, net als onze westerse, van doordrenkt was, te vermijden. Daarbij veroordeelt het NT ook homosexualiteit, in een cultuur waar homosexualiteit redelijk normaal was. Al met al, zie ik dus niet in waarom de Kerk nu het anders moet doen dan de Kerk in het NT, wanneer Gods woord zo duidelijk is.

Donald,
Ten eerste moet ik zeggen, ik heb zelden een discussie gezien waar twee mensen zo lijnrecht tegenover elkaar stonden over een gevoelig onderwerp, en dat het verder toch een goede rustige discussie mag zijn, dank daarvoor.

Met betrekking tot de scheiding van Kerk en staat; het instituut kerk dient wel van de staat gescheiden te zijn, maar het geloof niet. Een gelovig iemand die in de regering zit, handelt vanuit zijn geloof. De staat hoort, zolang het de samenleving niet duidelijk verstoort, niets over religieuze instellingen te zeggen hebben, en de Kerk hoort evenmin bestuurlijke macht te hebben in de samenleving. De (katholieke) burgemeester (CDA) van Zoetermeer, waar ik vandaan kom, was vanochtend in mijn gemeente (samenwerking NGK en CGK) op bezoek, omdat er een dominee bevestigd werd. Hij zei in het korte praatje dat hij mocht houden na de dienst dat hij kritiek heeft gekregen vanwege dat hij op o.a. deze manier bij de kerken in Zoetermeer betrokken wil blijven, we hebben toch scheiding van kerk en staat? Maar toen zei de burgemeester ook, er is wel scheiding van kerk en staat, maar niet van geloof en staat. In Romeinen 13 zegt Paulus over de staat: "Zij is immers Gods dienares, u ten goede. Als u echter kwaad doet, vrees dan, want zij draagt het zwaard niet zonder reden. Zij is namelijk Gods dienares, een wreekster tot straf voor hem die het kwade doet."

Verder moet ik wel zeggen dat ik politiek heel lastig vind en er nog niet echt uit ben hoe ik overal tegenover sta, ik ben blij dat er een boel broeders en zusters zijn die in het CDA, CU en de SGP die verantwoordelijkheid op zich hebben genomen, om het Christelijke deel van ons volk, in al zijn verscheidenheid, te vertegenwoordigen. Als de SGP voor elkaar krijgt dat ik Zondag niet hoef te werken, en dus de mogelijkheid heb om twee keer naar de Kerk te gaan en het 4e gebod in ere te houden, dan ben ik ze daar erg dankbaar voor! En als de verzekering therapie voor Christenen die worstelen met homosexualiteit, terwijl ze weten in het licht van Gods woord dat het zondig is, betaalt, ben ik daar ook blij mee, voor de broeders en zusters die daarmee worstelen. Tja, naar een een seculiere instantie die ze verteld dat ze maar moeten vergeten wat er in de Bijbel staat en dat het allemaal wel okay is met hun geaardheid zullen velen toch nooit toe gaan. Dan is het toch fijn dat ze wel naar een Christelijke instantie kunnen, die hun kijk op homosexualiteit begrijpt en beaamd, in plaats van depressief in hun ééntje daarover te tobben en mee te worstelen, tussen allemaal mensen die er niets van begrijpen, toch?