Het is om te janken!

Kruipolie | 23 reacties | 31-10-2011 | 10:23

Schoolstrijd en verzuiling hebben (reformatorische) christenen in ons land een unieke positie gegeven. We hebben eigen verenigingen, instellingen, organisaties, maar vooral scholen die door het rijk betaald of gesubsidieerd worden. Vrijwel nergens ter wereld is het mogelijk om een leerplek met een eigen identiteit of religieuze grondslag te institueren die ook nog eens door de overheid bekostigd wordt. Hoewel daar ook best kritiek op mogelijk is (geen of nauwelijks transparantie naar buiten en naar binnen toe), mogen we onderwijs in eigen beschermde omgeving met bijbelse normen en waarden ook koesteren en zien als een bijzondere zegen. Maar als het aan sommige radicaal-orthodoxe schoolbesturen ligt, komt hier snel een eind aan.

Een van die rechtzinnige colleges heeft zelfs de vragenrubriek van Refoweb gehaald. Ze eist van de ouders dat er thuis, dus in de privésfeer, alleen uit de SV wordt gelezen. Vermoedelijk zelfs uit de nimmer herziene Statenvertaling van 1618, eerste druk. Dat is natuurlijk de enige echte vertaling. Let wel: vertaling, want de grondtalen beheersen de mannenbroeders aan de rechterkant ter rechterzijde van de rechterflank in onze achterban over het algemeen niet. Je zou eens mogen komen staan te ontdekken dat er enkele vertaalfoutjes in de aloude SV staan. Gelukkig wordt er door het schoolbestuur niet geëist dat een mens bekeerd moet zijn, om maar eens een 'bijzaak' te noemen...
 
Maar goed, vergeef mij deze kleine maar noodzakelijke zijsprong. Vorig jaar ontstond er een piepklein nationaal opstootje toen een reformatorische basisschool met een zeer behoudend bestuur, in een dorp op de Veluwe, concurrentie kreeg van een nog reformatorischer schooltje met een nog behoudender bestuur uit nota bene hetzelfde kerkgenootschap. Tja, soms reiken de rokjes niet helemaal tot aan de enkels, zijn de pakken net niet zwart genoeg en is het evangelie zelfs voor de enkele uitverkorene te ruim. Het is om te janken!
 
Twee incidenten die een wezenlijk probleem in reformatorisch Nederland ont(k)leden tot op de naakte botten. Wat wij godsdienstvrijheid noemen is namelijk verworden tot gewetens- en geloofsdwang van nota bene christelijke broeders en zusters. We gedragen ons alsof er geen ontkerstening en ontkerkelijking bestaat en we vechten elkaar dezelfde tent uit. Waar zijn we in Vredesnaam (!) mee bezig. Je hoeft ook geen profeet met bijzondere gaven te zijn om te voorspellen dat dit niet zonder gevolgen kan en zal blijven. Het verdwijnen van de vrijheid van onderwijs is wel het minste dat er staat te gebeuren. En maar wijzen naar de boze seculiere buitenwereld. Dat doen we het liefst, de schuld bij een ander zoeken... Maar Nee: "Ik heb tegen U o Heer', zwaar en menigmaal misdreven."
 
Het meest trieste is dat al die goedwillende besturen van christelijke en reformatorische scholen -en die zijn er gelukkig genoeg- de dupe worden van deze dwaze hovaardij. Ten diepste gaat het hier om de hoogmoed van het ongeloof, die als ontkruid voorwoekert in onze gezindte en als een vroom vernislaagje de rotte binnenzijde maskeert. Wat is het verschil met Juda ten tijde van Zedekia? "En ze deden wat kwaad was in de ogen des Heeren." Zijn we dan ziende blind en horende doof?