Franca Treur niet
Kruipolie | 5 reacties | 22-03-2010 | 15:00
Ik ben dol op Franca. Rijp en groen duikelt op dit moment over de ontzeeuwste blonde deerne. Ter linkerzijde proberen de inmiddels muffe Siebelinkjes haar dood te knuffelen en haar mee te trekken in de seculiere drek waar ze zelf al jaren vrolijk rond dobberen. Ze komen superlatieven tekort om het relatief verse slachtoffer de welaangenaamheid van hun eigen gierput aan te prijzen, als was het een welriekende bloemenweide met vrolijk dartelenende lentelammetjes.
De waarheid is dat een afgedwaalde gereformeerde altijd de hatelijke pijn van eenzaamheid met zich mee zal dragen. Psychologisch voel je je nooit thuis in de pulp van de Godloosheid en de schreeuwende schare die niet beter weet of wil weten. Ter andere zijde ben je uitgekotst door het betweterige kerkvolk van weleer. En zo vormt zich een kudde afgedwaald kakelend pluimvee dat elkaar en vooral zichzelf prijst en knuffelt. Geen God, geen meester en vooral geen vrede.
Maar goed, je bent dertig jaar, je heet Franca en je hebt een roman geschreven over koetjes, kalfjes en bijbehorende boeren. Professors, dominees, docenten, hoofdredacteuren en brave Barneveldse meisjes met lange rokken worden ter rechterzijde uit de kast getrokken, om duidelijk te maken dat je het duivelse voorbeeld bent voor de vreselijk beïnvloedbare jongeren van reformatorisch Nederland. Wat je zelf ook vindt, denkt of ontkent... Het maakt niet uit. Jouw visie doet niet ter zake. Er zijn altijd anderen die het immers veel beter weten, proeven of profetisch voorzegd krijgen.
Maar er is hoop, zij het een wolkje als eens mans hand. Ik heb genoten van die dorsvloer vol confetti. Me smakelijk vermaakt om de boerenhumor van het platteland in het vreselijk herkenbaar eigen kringetje. Plek en plaatsen die ik ken als de binnenzijde van mijn welgevormde neusgaten. En de typetjes van wie de identeit niet zo lastig te raden is.
Maar ja, wie ben ik... In ieder geval niet de dominee uit de Daniël of de pennebaas van het Reformatorisch Dagblad. Gelukkig maar, dus mag ik vrijuit schrijven wat ik vind en denk zonder irritant opgeheven of priemend wijsvingertje. Treur niet Franca. Ik ben dol op je.
Maar voorlopig verkeert Franka in levensgevaar.
Ben zelf niet eens een afgedwaalde gereformeerde of wat dan ook.
Ik ben een heiden die van Jezus houdt en dat aan de hele wereld wil laten weten.
Tuurlijk, ik zit iedere zondag in de kerk. Maar na vele jaren van kerkbezoek en als gast honderden verschillende kerken bezocht te hebben ben ik tot de conclussie gekomen dat de kerk niet de kerk is die ze zou moeten zijn. Zoals de kerk nu functioneerd lijkt het op een ...
Laat maar. Laten we elkaar lief hebben zoals God het heeft bedoeld en oordelen (niet dus) zoals Hij het heeft bedoelt.
