Help, ik ben een man
Kruipolie | 18 reacties | 12-10-2009 | 08:29
Laten we eerlijk zijn: wij mannen zijn sukkels. Geworden. Ons geheugen is een zeef. We gehoorzamen slaafs onze partners en van het laatste stukje kostbare vrijheid dat we nog bezitten, onze heilige koe, maken we ernstig misbruik. Welke vreselijke devolutie is ons sinds de prehistorie ten deel gevallen? Wij woestelingen, die in beestenvellen gehuld de sabeltandtijger en de mammoet met slechts een krakkemikkig speertje te lijf gingen. We regen grizlyberen aan ons botte mes, verscheurden roofdieren met onze blote handen en lieten op generlei wijze met ons sollen. Alles en iedereen had ontzag voor ons stevig behaarde vrijbuiters. Vrouwen incluis. We roofden en plunderden alles wat los hing en vast zat. En als we na een paar heerlijke maanden van ontspanning goed gemutst terugkeerden naar onze huiselijke en warme grot, werden we behandeld en ontvangen als ware helden.
Ik denk dat het mis is gegaan in de donkere middeleeuwen; op het moment dat verwijfde minstrelen onze kastelen binnen drongen met hun besnaarde instrumentjes en zongen over hoofse liefde. Wij ridders die gewend waren om de koppen van andere ingeblikte bikkels te laten rollen en valse onverlaten door midden te klijven, werden betoverd door het mierzoete gekweel van deze misselijkmakende Gordonmannetjes. Alles werd anders. Het behagen van de vrouw werd ons hoogste doel en daarmee werden we een slaaf van onze lusten.
En vanaf die tijd is het alleen nog maar erger geworden. Mannen zijn nu de slapjanussen van deze wereld. Zelfs de kruiperige mestkever is ons gepasseerd op de hierarchische pikorde van het bestaan. Het laatste restje jachtinstinct gebruiken we om hinderlijke bromvliegen om ons hoofd weg te meppen. Een dagje vissen mag alleen als we de kinderen mee slepen. En die beginnen na tien minuten al te zeuren dat ze naar huis willen. En de lieve kleine visjes moeten we ook nog eens voorzichtig terugplaatsen in de plomp. Aan het eind van de maand leveren we gedwee onze zuurverdiende centjes in bij moeder de vrouw, die er vervolgens een sport van maakt om het huishoudbudget in een wraakzuchtig recordtempo om te zetten in de meeste nutteloze prullaria. En dan begint alles weer van voren af aan.
Vrouwen verbazen zich er over hoeveel mannen kunnen vergeten. Maar dat is nu precies waar we hartelijk naar verlangen. Vergeten in welke desolate slaafse staat wij onszelf willens en wetens hebben gemanoeuvreerd. Daarom willen we niet herinnerd worden aan de dag dat we verkering kregen, het moment dat we ons ja-woord gaven, het verschonen van volgepoepte luiers, de eerste woordjes en stapjes van ons kroost. We proberen krampachtig ons geheugen te wissen. Maar helaas zijn daar die vrouwen die ons steeds weer bestoken met data en feiten. En we laten het gelaten over ons heen komen. Armzalige sukkels zijn we en armzalige sukkels blijven we. Help! Ik ben een man.
Geweldig, hoe verzin je het weer. maar in plaats dat je nu de "slechte"punten van een man er uit haalt? is weer de vrouw de boosdoener. snik. en de mannen kruipen zoals ALTYD weer in de slachtofferrol. snert.ach ja sorry je hebt nu eenmaal van die mannen die dat niet zien he, al die kwaliteiten van hun vrouw, die de sokken onder t bed vandaan plukt die manlief daarop spaart, en die elke dag zn vieze knoei overhemd wast want hij krijgt zo goed te eten dat zn buikje wat uitsteekt en daar telkens op morst. de vrouw die de vieze wc brillen poetst ze weer elke dag opnieuw rein maakt. de vrouw die t bedje strijkt de ramen zeemt de kindertjes helpt de boodschappen doet, de afspraken maakt, en opschrijft in de gezamelijke agenda omdat manlief het niet onthoud omdat hij als werkaholic het niet zo belangrijkt vind zijn sociale contacten te onderhouden? de belastingpapieren invuld, belt regelt, kortom ze is zijn huishoudelijke hulp, zn prive secretaresse, zn kokkin, zn agenda, zn boekhoudster, zn boodschappenmeisje, kindermeisje en dat alles met veeeel genoegen hoor. tenslotte is ze ook nog zn vrouw. jaja en dan in de colum wordt er nog geklaagt dat ze te veel geld opmaakt, terwijl komt hij binnen en zegt schat wat eten we? ik heb erge trek in iets heels bijzonders. oja zeg je dan we eten lekkere sperziboontjes met een gehaktbal. o daaaat , ja dat anders maak ik toch te veel geld op? we wachten denk ik vol interesse op je volgende colum. de H Groeten
trouwens kan je nagaan hoe zwaar vrouwen het hebben als je het alleen nog maar heb over kinderen die de heeeele dag om je heen zijn ipv een half dagje om te vissen.
helaas voor jou heb je het zelf in de hand, je ja woord, als het goed is als recht geaard man zelf verkering gevraagd.. :-P
dus: je hebt het zelf in je hand
Zijn ze bijv. niet héééééél zielig als ze "ziek" zijn?
Wij maar lopen met sapjes, asperines, kruiken en proberen de kinderen stil te houden want papa is so siekjes.
En hij maar snotteren hoesten klagen en kreunen................
En als hij dan het virus aan ons heeft doorgegeven en weer beter is kunnen wij niet op bed gaan liggen want hij verwacht wel dat de was gedaan is en de boodschappen in huis en het eten op tafel enz.
Wie is eigenlijk het zwakke geslacht?
En dan nog wat, ik voel me toch verplicht om uit te leggen waarom wij regelmatig gebruik maken van de linker rijstrook.
Het natuurlijk bekend dat meisjes eerder volwassen zijn dan jongens.
De mannen denken dat de linker rijstrook speciaal voor hun matcho gedrag ontworpen is en zien ons als opstakels maar we moeten wel.
Want wanneer de mannen eindelijk tot hun verstand gekomen zijn en inzien dat voorzichtigheid op de weg helemaal niet zo verkeerd is passen ze hun gedrag aan. Maar OOK dan overdrijven ze weer en dus moeten wij vrouwen al die bejaarde mannetjes die niet harder dan 70 durven te rijden inhalen en daar heb je nou eenmaal de linker rijbaan voor nodig.
Er is natuurlijk nog veel meer over te zeggen maar ja......we zullen ze maar een beetje sparen.
Wij hebben niemand die voor ons zorgt en ons verwend als we ziek zijn.
En waar al die mannen dan last van hebben in de vragenrubriek??????????
We hebben ze de mond gesnoerd op henkie na dan want die heeft een punt eerlijk is eerlijk. Zo zijn wij dan ook wel weer.
Goeie column!
