Liever een flesje Boomsma
Kruipolie | 5 reacties | 08-09-2009 | 08:29
Met gemengde gevoelens heb ik gehoord, gezien en gelezen dat vriendje Arie de draaideur bij de spreekbuis van evangelisch Nederland definitief een laatste zetje heeft gegeven. Hij verlaat het zinkende ‘heilige’ bootje. Het eens zo trotse passagierschip dat als een soort ark van Noach christelijk Nederland onder één banier wist te verzamelen, is zich willens en wetens te pletter gevaren op een serie drijvende ijsschotsen. Dan heeft het weinig zin om na de botsing de stuurman over boord te gooien. Het roer is kapot, de kiel is aan stuurboordzijde doorboord en door het volstromen van de compartimenten dreigt de trotse kolos doormidden te breken. Een Ernstige Ondergang is onafwendbaar.
Een verstandig groot deel van de passagiers roeit inmiddels pijlsnel bij het nog drijvende kippenhok vandaan. Het trieste restant, zeg maar het trouwe klapvee, roept nog steeds in koor dat er niets aan de hand is. Ze doen me denken aan de ‘megafoon’ van Saddam, Mohammed Saeed al Sahhaf, de Iraakse minister van Informatie. Toen de Amerikaanse troepen Bagdad eind april 2003 al hadden vrijwel hadden veroverd verklaarde hij: “There are no American infidels in Baghdad. Never.” Dat is ook wat het laatste hoopje aanhankelijken de rest van Nederland wil doen geloven: De EO is nog veilig en rustig. Ga maar lekker slapen. En iedere vorm van kritiek wordt neergesabeld als: “De beste stuurlui staan aan wal. Allemaal vijandschap.”
En terwijl het stuurloze schip langzaam naar de bodem zakt, plonst een afgedankte roerganger vanwege onderlinge meningsverschillen alvast overboord. De enige Boomsma waar ik wat mee heb is de uitvinder van de gelijknamige jonge jenever, maar ditmaal wil ik ook een lans breken voor zijn achterkleinzoon Arie. Ik denk namelijk dat AriBo oprecht is. Oprecht in zijn pogingen om behoudende christenen te kwetsen. Oprecht in zijn mening dat je Jezus niet nodig hebt om zalig te worden. Oprecht in het exploiteren van zijn blote lijf. Oprecht in het vleselijk opwinden van de andersgeaarde medemens. Oprecht in zijn mening dat je mag spotten met de heiligheid van onze Schepper. Oprecht in zijn afkeer van de godsdienstige ideeën van ChristenUnie-minister André Rouvoet.
Wat het dan voor zin heeft om zo’n eerlijk en oprecht mens te wieberen, is mij volstrekt onduidelijk. Er loopt immers nog een complete kudde van dat soort oprecht verwarde gelovigen te dwalen door de brede gangen van het voormalige klooster op het Hilversumse mediapark. Gelukkig is hun soortelijk gewicht zodanig dat ze onzinkbaar zijn. En anders is er nog wel een reddingsboot van de KRO of BNN voor een warm onthaal van deze ontheemde drenkelingen. Met een flesje Boomsma of zo.
Ik heb grote meoite met de ontwikkelingen binnen de EO, waar ik overigens nog steeds lid van ben. Ik heb ook grote moeite met de acties van Arie Boomsma (waarbij aantekend moet worden dat niet alles klopt wat je schrijft, zie het artikel waarin het RD onlangs zichzelf meost corrigeren).
Maar als ik dit lees, word ik ook verdrietig. Ik zou willen vragen: ben je op de knieën gegaan voor zowel de EO als voor Boomsma, voor je deze column schreef?
Nergens in deze column proef ik ook maar het kleinste beetje verdriet over de "ernstige ondergang" van de EO. Weet je hoeveel mensen er in al die jaren door middel van de EO tot geloof zijn gekomen of in hun geloof gegroeid zijn? Dan is het toch om te huilen als je ziet wat er van overgebleven is? Heb je er dan behoefte aan om er in een zogenaamd luchtige colmn nog een keer vanuit de hoogte op neer te kijken. Dank U Heer, dat ik niet ben...?
Ik denk sowieso dat columns niet over met name genoemde personen of organisaties moeten gaan. Zo komt het al gau in conflict met wat de Catechismus schrijft rondom het 9e gebod: "dat ik (...) mijns naasten eer en goed gerucht naar mijn vermogen voorsta en bevordere".
..... de schrijver van deze afgelopen colums bevestigt het weer eens zoals het in reformatorisch nederland er altijd aan toe gaat.
Altijd alles vanuit de sombere, donkere en negatieve hoek bekijken.
Zijn columns boeien me niet, maar altijd alles ziet hij maar zwart.
Wat dat er gaat kan deze farizeër nog wat leren van de ongelovige columnist die wel een portie humor en positiviteit in zijn columns weet te brengen.
De ervaringen die ik heb met zulk soort cynisme, heeft niet zo zeer te maken met hooghartig, maar... volgens mij met het niet aan te kunnen om het leven, ook het eigen leven (persoonlijkheid enz.) serieus te nemen...
