Een evangelist van twaalf

Refoweb | 3 reacties | 10-04-2017 | 09:40

Vorige week kwam een Afrikaanse vrouw ons helpen met evangeliseren op straat. Ze had haar kleinzoon meegebracht van een jaar of twaalf. Deze oma vertelde ons over de geboorte van haar kleinzoon. Ze was er bij geweest in het ziekenhuis. Hij kwam als dood ter wereld. Dokters en verpleegkundigen deden wat ze konden, reanimatie had geen resultaat. “Helaas, uw kind/kleinkind is gestorven.” Oma hief haar handen naar de hemel en bad: “Heere, het kind is van U. U heeft er meer recht op dan wij. Maar we hadden het zo graag bij ons gehouden. Uw wil geschiede.” Toen oma amen zei zuchtte het kind en sloeg zijn ogen op. Hij leefde. Het ziekenhuispersoneel moest bekennen dat dit een groot wonder was.

Deze jongen van twaalf jaar kwam met zijn oma mee die ging evangeliseren. Hij vroeg of hij folders uit mocht delen. En dat deed hij. Op een gegeven moment kwam er een man aan met een grimmig gezicht. “Meneer, mag ik u een folder geven?” Hij zei: “Ik hoef jouw rommel niet, hou het zelf maar.” De jongen zei zachtmoedig, maar met heldere stem: “Ik wens u evengoed Gods zegen toe.” De man kreeg een kleur en mompelde: “Dat heb ik niet nodig.”

Ik stond er bij, ik keek er naar en ik schaamde mij. Op dat moment hield ik ontzettend veel van deze jongen. Daarna realiseerde ik mij dat er nog Eén was Die wonderbaarlijk is geboren. Waar de engelen van hebben gezongen en de herders en wijzen voor hebben gebogen. En toen hij twaalf jaren oud was stond Hij tussen de leraren van Israël.

Ds. R. van de Kamp