De ‘lariekoek’ van het geloof

Jan van Dooijeweert | 1 reactie | 31-03-2015 | 08:00

Ik wil jullie een mooie geschiedenis meegeven om over na te denken en na te doen. Ik noem even geen naam omdat de man nog leeft, in Duitsland. Hij was RK opgevoed. Kende alle wetten regels van de kerk, kende alle heiligen bij naam. Zijn moeder kon trots op hem zijn. Maar hij ging psychiatrie studeren en zag al heel snel in dat het geloof niets voorstelt, alleen dwang. En alles wat hij geleerd had ging overboord. Vrij-zijn. Echt vrij. Na enkele jaren begon hij zijn praktijk als psychiater. Een geweldige praktijk! De meeste patiënten waren christelijk. “Ziejewel! Allemaal lariekoek, het hele geloof”.

Toen gebeurde er iets heel bijzonders: Enkele mensen die hij niet had kunnen genezen gingen naar een kerk, kwamen tot geloof en werden beter. Hoe kan dat nou? Daar moest hij meer van weten. Hij kocht een Bijbel. Een echte, en begon te lezen. Dat was helemaal niets waard. Ging alleen over dingen van duizenden jaren geleden. In de prullenbak ermee. Maar wat denk je? Op een zondagmorgen wordt hij wakker en ligt nog wat na te soezen in bed. Dan begint een klok te luiden. Van een RK-kerk. En nu schrijf ik het even zoals hij het zelf vertelde:

“Ik kreeg bij het horen van die klok zo`n vreselijk heimwee in mijn hart, ik moest er naar toe. Waarom? Ik weet het niet. Ik schoot een trui en een broek aan en ging. In de kerk ging ik als een ‘pilaarheilige’ achterin staan. Voorin stond een pief en die riep: Ik heb u bij uw naam geroepen, gij zijt van Mij”. Nu moet het natuurlijk niet erger worden, was mijn reactie. Ik rende de kerk uit naar mijn auto, gooide de radio aan om alles te vergeten met een stuk muziek. Maar in plaats van een goed stuk vrolijke muziek klonk een stem en die riep: Ik heb u bij uw naam geroepen, gij zijt van Mij”... (was een kerkdienst op de radio). Ik had maar één ding meer; naar huis, een borrel en slapen. Maar hoe ik ook draaide, de slaap kwam niet. Ik pakte boven mijn hoofd op de boekenplank zomaar blindelings een boek met het plan te gaan lezen. En uit het boek viel een papiertje, een bladwijzertje dat ik ooit eens van een patiënt gekregen had. En de tekst van het bladwijzertje greep me bij de keel: Ik heb u bij uw naam geroepen, gij zijt van Mij. Toen heb ik me leeg gehuild en overgegeven aan de God van de Bijbel en aan Jezus Christus. Toen is mijn leven geëindigd en mijn leven begonnen.”
 
Lieve vriend of vriendin; stop met jouw manier van denken over bekeerd worden. De Heere roept je met klem toe: “Komt tot Mij. Bekeert u.” Belijd je zonden van ongeloof en je zonden van deze manier van denken en geef je gewonnen aan de Heere.
 
Vergeet alle afleidende gedachten en alle geïndoctrineerd denken. Ga zelf lezen in de Bijbel en leer zelf God kennen. Leer zelf Jezus kennen. Zonder Hem ben je reddeloos verloren. Vergeet jouw ‘willen’ en let op Gods willen: “De Heere vertraagt de belofte niet (gelijk enigen dat traagheid achten), maar is lankmoedig over ons, niet willende, dat enigen verloren gaan, maar dat zij allen tot bekering komen” (2 Petrus 3:9).