Daan is De Weg kwijt

Sosthenes, de broeder | 3 reacties | 17-02-2015 | 10:11

Hij stond bij me op de stoep, Daan. Een heldere kerel van 33 jaar met een eigen bedrijf en altijd druk. Behoorlijk stressbestendige, een zeer hoog arbeidsethos en trouw in alles wat hij doet.  Getrouwd, een kindje en al z’n leven trouw zondags tweemaal naar de kerk en alles wat er hoorde bij een kerkelijk leven, hij was er altijd. Niet dat hij nu zoveel had met God, maar het hoorde zo bij z’n leven en...hij had er ook niets tegen. Zoals hij leefde vond hij het prima.

Trouwens, hij wist niet eens hoe het anders moest en was daar ook helemaal niet mee bezig. Totdat de HEERE ruim een jaar geleden werkzaam werd in z’n leven. Het was een langzaam proces van ‘ontwaken’. Hij begon meer na te denken over de Bijbel, over het geloof in de Heere Jezus Christus, over de preek, over de kerk, over eigenlijk alles wat met geloof te maken had. Hij begon zelfs over geloofszaken te spreken met anderen. Voor hem en de kring waartoe hij behoorde best wel bijzonder, want dat doe je niet in zijn wereld. Vragen begon hij ook te stellen en hij luisterde altijd.
 
Hij begreep het allemaal niet meer en werd door dit alles zo onrustig. Of hij z’n verhaal eens aan mij mocht komen doen. Koffie ingeschonken en daar begon hij.
 
Hij vond geloven maar erg verwarrend, zei hij. Thuis las hij de Bijbel, kerkte wel eens buiten z’n eigen gemeente, las en luisterde op internet het één en ander en had gesprekken overal en met een iedereen over geloven in de Heere Jezus Christus. Maar in plaats van duidelijkheid te krijgen, werd het voor hem juist moeilijker en ingewikkelder. Die zei dat en een ander weer heel iets anders. In die kerk hoor je dit en daar hoor je het weer anders. “En als ik thuis zelf de Bijbel lees met een verklaring ernaast, krijg ik het weer anders te horen.” Het was ook nog eens een heel verschil welke verklaring hij naast de Bijbel las, gaf hij aan. Is er dan geen duidelijkheid in de geloofsleer?, vroeg hij zich af. Is er geen eensluidende geloofsbelijdenis, want ook de drie formulieren van enigheid werden door een ieder anders geïnterpreteerd. Zo had hij geleerd het afgelopen jaar. Hij werd er gewoon moedeloos van.
 
Hij wilde zo graag antwoorden, maar verwarring werd zijn deel. Door dit alles -de preken en de ontmoetingen- zou hij bijna gaan denken dat twijfel en het geen geloofszekerheid hebben, het ware leven is. Want dat was het gevolg bij hem. Wat is het allemaal ingewikkeld in kerkelijk Nederland. Waarom is dat toch zo, vroeg hij zich af. Want de mensen naar wie hij luisterde bedoelden het allemaal heel oprecht en waren in zijn ogen zo integer en Godvrezend.  Doet de HEERE dit bewust, werd uiteindelijk zijn vraag, zoveel tegengestelde meningen over geloven. Ik wil zo graag geloven als een kind, maar het wordt me onmogelijk gemaakt. Is dit nu van God of is het mensenwerk? En eigenlijk durfde hij dit niet hardop te vragen, want voor een ieder had hij groot respect. En, wie ben ik die zo weinig weet om tegen een ander te zeggen: is dit wel zo? Maar nood leert moeilijke vragen stellen en hierdoor kwam deze vraag openbaar en zat hij bij mij aan tafel met z’n hulpvraag.
 
Iedereen kwam met teksten vanuit de Bijbel en iedereen had wel een punt. Maar duidelijker werd het allemaal niet. En na een jaartje zo rondgeploeterd te hebben in kerkelijk Nederland, had Daan zo iets als: ik durf het eigenlijk niet hardop te zeggen, maar... ik kan me voorstellen dat je op een gegeven moment gewoon afhaakt. Ik ben helemaal De Weg kwijt en vindt Hem ook niet! Ben bijna geneigd om er mee op te houden, maar diep in mij van binnen kan ik dat ook niet. Hij las ook op de internetfora dat hij niet de enige was die zoveel verwarring tegenkwam en op de één of andere manier gaf hem dat nog wel wat troost ook. Al schoot hij er niets mee op voor hemzelf.
 
Na een poosje was hij uitgesproken en zat ik met een biddend hart: HEERE help. Tegenover mij zat een man met  al z’n vragen. Een man die met groot respect sprak over zijn dominee, een zeer beminnelijk man in de privésfeer, maar op de kansel begreep hij hem niet. Hoe kan dat nu, zei hij. Hierdoor elders gaan zoeken, gaan kerken? Wat wel wat duidelijkheid gaf, maar ook weer vragen opriep vanwege zijn trouw aan eigen gemeente. Het voelde ook niet goed en toch...

En toen enkele maanden geleden een vriend van hem plotseling overleed, sloeg de schrik hem nog meer om het hart. Het kan maar zo eeuwigheid worden en dan? Ook zijn vrouw nam deel aan deze zoektocht, maar antwoorden hadden ze niet.
 
Het zijn vragen waar meer mensen tegenaan lopen. Je wilt antwoorden, je zoekt overal en de verwarring wordt groter. En dat is ook de reden dat ik zijn verhaal met jullie wil delen in dit artikel. En ook mijn poging om hem duidelijkheid te geven hierover deel ik om deze reden met jullie. Niet vanuit een negatief perspectief, maar vanuit de feitelijke waarheden en de daaruit voortvloeiende realiteit. Duidelijk is dat het geen makkelijke weg is en dat ook niet iedereen de moed heeft om hem te bewandelen. Want eenmaal verkeerd begrepen en de rust in je (kerkelijke) omgeving is weg. En daar was je nu net naar op zoek.
 
Eerst maar eens met hem (en nu met jullie) enkele feiten op een rij zetten om een helder beeld te krijgen. Alles om de verwarring te verklaren. Niet dus om te pretenderen dat ik nu de waarheid in pacht heb. Het is enkel en alleen een poging van mij om rust en inzicht te krijgen in een buitengewone moeilijke en complexe materie.
 
Ik heb hem verteld dat de reformatorische gezindte bijna 350.000 mensen telt met allemaal hun eigen karakters, meningen en inzichten. Dat er zeven kerkelijke hoofdstromingen zijn in Reformatorisch Nederland: PKN (Hervormd GB), CGK, HHK, Ger. Gem., Ger. Gem. in Ned (Binnen en Buiten Verband), Oud Ger. Gem. in Ned. Dan heb je nog wat kleintjes, zoals: Vrije Oud Ger. Gem., Hervormd Lokaal, Vrije Evangelisatie, Hervormde Evangelisatie, refobaptisten en verder nog een aantal kleine afgescheiden gemeenten (totaal zo’n 60 stuks). En dat er ook nog eens in bijna elk van deze kerken/stromingen wordt gesproken van: een rechter deel van de kerkelijk gemeente, een linker deel van de kerkelijk gemeente. En dan heb je er ook nog die in het midden zitten en weer een deel links van het midden en weer een deel rechts van het midden. En al deze kerken kunnen niet samen met elkaar door één deur. Hetgeen de feitelijkheid van de opgenoemde lijst al bewijst. Als dat wel het geval zou zijn, dan zou dit overzicht niet eens bestaan. En een ieder roept dat ze de ware leer verkondigen. Wil je het nog duidelijker hebben waarom er zoveel  onduidelijkheid en verwarring is? Met als gevolg geloofsonzekerheid bij Daan (en anderen). Werkt de HEERE dan niet meer in dit zo verdeelde huis? Dat wel! Hij is niet gebonden aan de mens en zijn geluiden. Maar het is wel een groot genadewonder, dat mag duidelijk zijn. Bepaald geen verdienste onzerzijds. Beseften we dat met z’n allen maar eens meer.
 
Nadat ik het zo voor hem op papier had uitgetekend en er nog van alles op en rondom heen had verklaard, waren we beiden een poosje stil. In één klap werd duidelijk waarom er zoveel verwarring is: het is de mens die hiervoor verantwoordelijk is en niet de HEERE.
 
De Bijbel leert ons de liefde en dat wij de waarheid slechts ten dele kennen. Een kerk die leert dat zij de volle raad Gods verkondigt staat met deze uitspraak op gespannen voet. Hetzelfde Bijbelgedeelte leert ons ook alle dingen te verdragen. Drie Bijbelwaarheden waar het  volledig mee uit de hand is gelopen in onze gezindte, met alle gevolgen van dien.
 
Komt dit ooit nog goed?, vroeg hij. Ik denk het niet, antwoordde ik hem heel voorzichtig. Maar wat dan nu te doen?, vroeg hij daarna. En ik proefde verslagenheid in zijn reactie. Er is altijd hoop voor de zoekende ziel, zei ik hem en we zijn Bijbel gaan lezen. Ik las hem voor dat er niets nieuws onder de zon is. Hoe vaak is het niet de ‘religie’ geweest die de Heere Jezus, Zijn leer en zijn volgelingen dwars zaten. Een wetenschap die rust geeft en vreugde, want het hoort blijkbaar bij het ware. Verzet vanuit de religie. Dus overkomt het jou? Acht het voor grote vreugde mijn broeders...
 
Wat dan te doen? De kerk dan maar verlaten? Dat zij verre, want de HEERE werkt nog steeds door het zeer verdeelde reformatorische huis. Wat dan wel? Parkeer de kerk eens een poosje, zei ik hem. Dat heb ik ook gedaan toen ik met hetzelfde vraagstuk rondliep. Niet weggooien of het de rug toekeren, maar het niet meer zo’n grote zeggenschap laten hebben in het leven. Eerst je geloofszekerheid. Je gaat vanzelf de geesten beproeven of ze uit God zijn en hoe je er dan mee overweg moet gaan. Nu even pas op de plaats maken. Jij bent niet verantwoordelijk voor de zo grote puinhoop die het is geworden. Dat hebben anderen op hun geweten, al is het wel zo: wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.
 
Maar hoe moet het dan met mij verder? Nou daar is toch een heel eenvoudige oplossing voor? Gewoon heel veel Bijbel gaan lezen. De boodschap van de Heiland zelf is, dat het gaat door Zijn Woord en Geest. Bid dus om die Geest (die overigens aan bekeerde mensen wordt geschonken om eeuwig bij hen te zijn, dus...). Lees Zijn Woord, laat het de hele dag je vervullen. Lukt echt niet altijd, maar laat het wel je betrachting zijn. Gebruik naast de Bijbel niet meer dan alleen de verklaringen die tekstverklarend bezig zijn en niet die leerstellingen toevoegen. Laat de Geest van God jouw geest vervullen. Mediteer, overdenk Zijn woord. God spreekt gewisselijk tot een ieder die voor Hem leeft.  Ga gerust naar de kerk, maar laat je niet ‘gek’ maken. Gebruik de preek om het thuis verder te onderzoeken. En groei zo op in de kennis die er is in Christus.

Wil je de Heere Jezus leren kennen? Vier ooggetuigen hebben door de Heilige Geest gedreven zijnde, Zijn leven beschreven. Wil je weten hoe het gaat in het Koninkrijk van Christus, hoe de Heilige Geest mensen tot bekering brengt? Lees het boek Handelingen. Wil je weten hoe kinderen van God handelen en wandelen moeten? Lees de brieven, ze zijn geschreven aan de geroepen heiligen in Christus Jezus. Moeilijk te begrijpen? Jazeker, sommige stukken wel, het meeste niet. Laat dan even staan wat je niet begrijpt, dat komt vanzelf. Lees als een kind, geloof als een kind en leef als een kind.
 
En zo hebben we bijna de hele middag hierover met elkaar gesproken en hebben we het gesprek afgesloten met nog iets te lezen van het bekeringswerk van de Heilige geest, opgetekend in het boek Handelingen. Hierna hebben we gebeden en ik meen dat Daan vertroost en vol van antwoorden verblijd naar huis ging.
 
Het is geen artikel waar je vrolijk van wordt. Werkt de HEERE dan niet meer in onze kerken? O, zeker wel. Getuigenissen voldoende hierover. Maar voor de jong-gelovige en de zoekende ziel is het niet eenvoudig. De kerk vaarwel wel zeggen? Nooit doen. Wel zo af en toe even afstand nemen, tijd nemen in je persoonlijke leven om kennis te vergaderen en te groeien in het geloof, zodat je de rest ook weer aankan. Ik bid jullie allemaal toe, dat de HEERE Jezus Christus meer en meer mag schitteren in je leven. Dat je Zijn geur mag verspreiden in de kerk en in de wereld waarin God je heeft gesteld. Loop dus niet weg van de kerk, maar maak af en toe even een ommetje.