Bang voor bekering...
Koos de Jong | 39 reacties | 20-01-2015 | 13:19
Waarom zijn sommige predikanten in bevindelijke kring zo bang voor ‘bekeringen’? Wat ik vooral vooraf wil zeggen is dit: ik heb dit stuk geschreven vanuit grote bewogenheid en niet om anderen de maat te nemen of ze eens flink te kritiseren. Het gaat om een bepaalde soort en een bepaald soort prediking waar ik zelf veel ervaring mee heb, evenals de gevolgen daarvan. Duizenden gesprekken heb ik gevoerd met mensen die onder deze prediking verkeren. Zie dit artikel dan ook als een uiting van grote bewogenheid met hen, maar ook met het verlangen om duidelijk te willen maken waar wij bij de stichting Jij daar! al vele jaren tegenaan lopen.
De leer van de (O)GG(iN) is dit voor mij geen verborgen wereld. Integendeel zelfs. Ik heb daar veel vrienden en familie en heb ook jarenlang daar diensten bijgewoond. Wat ik jullie probeer duidelijk te maken is mede na het lezen van deze preek van ds. E. du Marchie van Voorthuysen. Het is mij (opnieuw) geheel duidelijk geworden waarom de mensen die deze leer aanhangen zo vuurbang zijn voor mensen die zeggen dat ze bekeerd zijn.
Ik ben vervolgens als 21e eeuwse luisteraar (wil dit met nadruk gezegd hebben) gaan nadenken wat ik met deze preek moest, hoe dit interpreteren? De dominee is vuurbang van al die mensen die zeggen bekeerd te zijn en heeft daar een stevig woord van waarschuwing (afwijzing?) tegenover staan. Op zich helemaal niets mis mee. Geloof wordt beproefd en mag bevraagd worden. Hij gaat hierin wel heel erg ver en eigenlijk blijft er niet ‘zoveel’ meer over. Na deze preek gelezen te hebben vroeg ik mij opnieuw af: is er nog hoop voor zijn hoorders? De volgende vraag wilde ik voor mezelf ook graag beantwoord hebben: is deze benadering (van de volgens hem zogenaamd bekeerde mens) terug te vinden in het Heilig Woord van God? En dan vooral in het Nieuwe Testament alwaar de Heilige Geest een nieuwe ‘bediening’ kreeg. Hij werd uitgestort over “alle vlees” en Hij zal alles uit Christus nemen en Hem verheerlijken, Jezus Christus en dien gekruisigd. Hij ging/gaat overtuigen van zonde, oordeel en gerechtigheid. En zie eens wat dit voor een bekeerlingen tot gevolg had. Zie ik nu het bevragen en het niet accepteren van ‘bekeerde’ mensen terug in de Schriften? Ik lees het niet. Als nu deze dominee samen met Paulus zou zijn opgetrokken, zou hij dan ook zo hebben gesproken zoals hij in de (o.a.) gelezen preek deed? Paulus doet het niet en zal het ook zeker niet hebben toegestaan als hij het was gaan doen. Wonderlijke constatering, vind je niet? Begrijp goed dat dit mijn conclusie is na veel preken luisteren en Bijbel lezen. Ik kan er helemaal naast zitten natuurlijk. Corrigeer me gerust, maar neem dan wel de Bijbel als richtlijn.
Natuurlijk mogen (moeten?) herders hun schaapjes bevragen over hun leven met Christus; in het komen (gebracht worden) tot Hem en het daarna volgende levensheiligingsproces. Wat altijd een moeilijk gebeuren is, want wij zien niet het hart aan. Wel zien we de vruchten van bekering, maar om die te zien groeien moet je soms even geduld hebben. Hoe dus omgaan met deze bekeerlingen? Met de harde hand van afwijzen, afbreken en het niet accepteren van hun genadestaat? Of dat doen in het vasthouden van deze tere plantjes in ‘het proces’ van bekering en de daarna volgende levensheiliging? Natuurlijk weet een ieder die de Bijbel leest dat er schijnbekeerden zitten onder de gelovigen. De HEERE laat het samen opgroeien om het vervolgens pas bij de oogst te scheiden!
De gekozen vorm van deze dominee zal ook te maken hebben met de tijd waarin hij leefde. Heeft het wellicht te maken had met het toenmalige kerkelijke beeld, in de tijd dus waarin ds. Du Marchie zijn bediening had? Het was een tijd dat nog veel Nederlanders massaal naar de kerk gingen. Het was een tijd dat als je ouderling of dominee was, je in aanzien stond. Je was iemand (voor velen trouwens een begeerlijk gegeven, ‘iets’ te zijn...). De avondmaalstafel was vol van mensen die beleden bij Christus te behoren. Maar was dat eigenlijk wel zo? Ik kan me dus ook heel goed voorstellen dat er veel meer separatistischer (scheidingmakend) gepreekt diende te worden. Dat de mens die beweerde een kind van God te zijn, aangesproken werd op de echtheid er van. Het kaf van de koren scheiden dus. De mens oproepen zichzelve ‘nauwgezet te onderzoeken’. Wel een totaal ander kerkelijk beeld als wat we vandaag in de 21e eeuw hebben. Een totaal andere tijd dus. Nu bezoekt nog geen 6 procent van de Nederlanders een kerkdienst. En hoe velen van hen zijn wederom geboren, zijn bekeerd? Als Jij daar! in die tijd had bestaan en we hadden elke avond 2000 duizend man/vrouw in de zaal die allemaal beleden kind van God te zijn, dan was wellicht de constant terugkerende boodschap ook wel geweest: “Ben je eigenlijk wel echt bekeerd? En waar blijkt dat dan uit?” Niet om als rechter te oordelen, maar om de oprechtheid openbaar te laten worden. Zeker niet te om verhinderen ‘binnen te gaan!’ En dat doet ds. Du Marchie in deze preek wel. Zeiden ze vroeger niet “van der Groe doet het hekje toe?” Dat zal niet zonder reden zo over hem gezegd zijn. En de hoorders van deze predikanten namen deze stijl van denken over, tot op de dag van vandaag. Terwijl kerkelijk Nederland compleet veranderd is.
Waarom ik (wij bij Jij daar!) zo anders overweg gaan met mensen die zeggen bekeerd te zijn? Laten we er eens een oudvader bij pakken die mij veel in mijn geestelijk leven heeft geholpen met het verstaan van de schriften: Mathew Henry. Hij leerde over de bekeerde mens iets heel anders. Hij zei: Als iemand zegt een kind van God te zijn, dan geloof ik dat en verheug mij daarin met grote blijdschap. En als zijn leer en leven niet in overeenstemming is met Gods woord, dan ga ik hem/haar daar in alle liefde op aanspreken en bevragen. (vrij vertaald). Een totaal andere benadering dus als die van ds. E. du Marchie van Voorthuysen! En denk niet dat deze afhoudende en afwijzende prediking alleen voorkomt bij hem en alleen bij de OGG. Deze stijl van prediking (is dat het eigenlijk wel?) komt vandaag aan de dag in bijna alle reformatorische kerken voor (de zeer rechterflank wel te verstaan). Waarschuwen voor makkelijke bekeringen. Wonderlijk, want in de gemeenten waar deze ‘leer’ wordt verkondigd, gaat bijna niemand aan het avondmaal! Bijna niemand durft te zeggen een kind van God te zijn. De wens is er wel, maar... Waarom dan toch nog zo vuurbang zijn voor de ‘bekeerde mens’? Dan het volgende. De Dordtse leerregels, onze ‘geloofsbelijdenis’ door al de eeuwen heen. Volledig bijbels onderbouwt en door vrijwel een ieder in de reformatorische kerken tot op de dag van vandaag onderschreven. Maar... daarin staat een totaal andere boodschap dan in diezelfde kerken wordt geleerd. “EO-geloof, wonder-, historisch- of tijdgelovige. Laat het eerst maar eens overwinteren. Pas op voor die mensen die op de fiets naar de hemel gaan. Beter eerlijk verloren, dan vals bekeerd.” En zo kunnen we nog wel tijdje mee doorgaan. En als je nu zo opgroeit onder deze stijl van prediking, dan is het toch geen wonder dat je GIGA moeite hebt met mensen die belijden bekeerd te zijn, maar waar je al de jarenlang aangeleerde kenmerken niet of nauwelijks in terugziet. Heel simpel: als je altijd geleerd hebt dat andijvie giftig is en je krijgt het voorgeschoteld, dan eet je het niet! De predikers van deze weg preken nog net zo als 50/60 jaar geleden toen kerken nog uitpuilden van mensen. Men heeft totaal niet in de gaten dat de kerken aan het verdwijnen zijn in Nederland. Men blijft maar de stijl uit de jaren van voor de oorlog en er net na hanteren. Paulus sprak ook anders tegen de mensen in Griekenland dan tegen de synodeleden in Jeruzalem. Waaruit blijkt dat ook de Heilige Geest niet de inhoud, maar wel de stijl aanpast (de joden een jood, de Grieken een Griek). Gods Geest weet wel raad met de mens in zijn cultuur en tijdsgewricht. Jij daar! heeft een bediening onder de reformatorische jeugd in de 21e eeuw en dat al jaren. We zijn nu met de vierde generatie jongeren bezig! Onze jeugd (jong volwassenen) komt jaar in jaar uit bij ons met de vraag: “Hoe kom ik tot bekering.” Men krijgt in de eigen kerk blijkbaar geen antwoord op deze hartekreet. Zou het liggen aan de stijl van preken? Veel jongeren zijn door het werk van de Heilige Geest echt op zoek naar God, maar telkens als ze in de kerk zitten worden ze weer op zichzelf teruggeworpen. Sterker nog, het is vrije genade, maar dan blijkbaar onder veel voorwaarden... Maar is het nu een onvoorwaardelijke of een voorwaardelijke genade? Allemaal heel erg verwarrend en het wordt voor hen steeds onmogelijker om zalig te worden. De meeste jeugd (en ook veel volwassenen) haken dan ook af en doet geen moeite meer de preek te begrijpen, ook al blijven ze wel in de kerk. Krijg je wat hoop, dan wordt deze in veel preken weer onderuit gehaald. Je wordt als het ware uitgeblust. De angst voor een onverzoende dood en de kans op bekering maakt dat ze nog naar de kerk gaan. Dat zijn de kenmerken van iemand die gokverslaafd is. Toch maar hopen dat...
Ik ben blij dat ik meer hoop teruglees in de Bijbel. Deze hoop horen wij door te geven aan een ieder die het horen WIL. En dan onvoorwaardelijk. Wij hebben op de fluit gespeeld. Heb jij gedanst? Het is een markt van vrije genade. Christus zegt: “Kom.” Wat zou jouw reactie zijn? Met veel voorzichtigheid, liefde en ‘in de vreze des Heeren’ heb ik dit proberen te schrijven. Laat het tot een ieder van ons doordringen. Lees biddend de Bijbel en ga het onderzoeken. Net zoals de mannen van Berea deden.
Gods onmisbare zegen jullie allemaal in dit alles toegebeden.
Ruim een half jaar is nu op het gastenboek van de stichting Jij daar! een discussie gaande over de toeleidende weg, cq het komen tot Christus in bevindelijke kring. Vanuit die kringen krijgt de jongerenorganisatie nogal wat kritiek over zich heen: “Makkelijk evangelie, gestolen Jezus, dat gaat zomaar niet, Sion wordt door recht verlost, valse leer”, etc. In een laatste reactie geeft Koos de Jong van Jij daar! “in bewogenheid” antwoord op kritische vragen van een jongere uit de Ger. Gem. Een preek van ds. Du Marchie van Voorthuysen (OGG) en de leer van die kerk dient hierbij als voorbeeld.
Een aantal dingen ben ik niet zo gelukkig mee. Bijvoorbeeld hoeveel er zalig zullen worden is niet aan ons. Misschien waarschuwend bedoeld, maar daarmee treedt hij op de plaats van God. Ook het noemen van de uitverkiezing is niet zinvol, daar gaat het niet om in dit Bijbelgedeelte. 'Te vroege bekeringen' gelijkstellen met huichelaars lijkt mij ook niet juist. Ik weet niet wat hij op het oog heeft met 'te vroege bekeringen' maar het lijkt mij een zinloze opmerking. Nogal wat uitspraken zijn insinuaties zonder dat hij verklaart wat hij bedoeld. Dat hoort niet in een preek. Ik begrijp ook niet waarom hij bekering en 'Christus met al Zijn weldaden met een gelovig hart aannemen' tot tegengestelden maakt. Bijbels gezien gaan deze samen. Wat bedoelt deze man met de bekering die hij afwijst? Uiteraard zal de man in de context van zijn tijd en toehoorders hebben gepreekt. Maar toch.
Dat het bruiloftskleed Christus is met Zijn gerechtigheid is echter als een blinkende parel in de preek. Daar gaat het om. Al het andere kunnen we vuilnis achten, inclusief onze bekering. Laat onze handen verder leeg zijn, en alleen dat hebben.
Jammer dat hij dan vervolgens toch weer de blik naar binnen richt en gaat eisen. "Geloof je heus, mensen, dat je wedergeboren kan zijn en het niet weten?". De wet eist, maar het evangelie vervult. Je moet niet het evangelie gaan laten eisen. Wat dan ook mist in de preek is het evangelie. En dat is erg kwalijk in zo'n context.
Had hij het gelaten bij zijn verkondiging dat het bruiloftskleed Christus is met Zijn gerechtigheid, dat al het andere drek is, en vervolgens helder het evangelie van het plaatsvervangend sterven van Christus en de toegerekende gerechtigheid van Christus door het geloof gepredikt, dan was het een schitterende preek geweest.
Maar hij zegt: "zie spoedig een bekering te krijgen". Waar dan? Hoe dan?
Ik kan me vergissen, maar ik krijg de indruk dat deze man de uitverkiezing op de plaats zet van het evangelie. Als ik dat juist zie dan is deze preek, ondanks de heldere boodschap dat het gaat Christus met Zijn gerechtigheid, niets waard. Want hij verteld niet hoe dat te verkrijgen is. Als een arts die zijn patient verteld welk medicijn hij nodig heeft, maar hem vervolgens het medicijn niet geven kan. Ik krijg de indruk dat hij het zelf ook niet begrijpt, hoe kan iemand het anders verzwijgen? Heeft hij heeft wat klokken horen luiden (in de kantekeningen blijkbaar) maar weet niet waar de klepel hangt? Het lijkt er op.
Koos heeft gelijk, er is geen hoop in deze preek. Volstrekt anders dan wat de apostelen predikten, ondanks dat de woorden soms overeenkomen. Omdat het evangelie mist.
@Gerard Waarvan acte.
in synode besluiten u kunt het lezen op Wikipedia de synode besluiten van ger-gem en van ger- gem ned
dat het evangelie gebracht moet worden aan alle mensen ,maar de Heilige Geest werkt alleen in de harten
van de uit verkorenen van daar dat er veel integere mensen onder gehoor zitten als roerdompen in de
woestijn wachten op een glimlach van s-Heeren gea
Gerard
dat is het medicijn wat de prediker nodig acht maar hij kan het niet geven ,ik ben geen theoloog
dus weet ik niet of dit allemaal terecht is. maar gelukkig zijn er veel van deze roer dompen die met tranen
liggen aan de troon van Zijn genade ,deze tranen staan allemaal genoteerd in het boek wat straks opengaat
dan zullen veel predikers met verbazing toezien
ook de predikers van de vrije wil, ooit hoorde ik een presentator op de jongeren dag zeggen ,jonge lui
als jullie zelf de deur van jullie harten niet open zetten de knop zit aan de binnen kant
dan kan De Heere God er niet in, zo spreekt een hoog moedig mens over God de almachtige Vader
Lydia en Paulus weten gelukkig beter . Mijn reactie;s zijn meest kort, voor deze keer wat langer
Een soort ondergrondse kerk in Nederland . . .
Mij komt geen oordeel toe ,ik lees wel in Math 5 : 4
Zalig zijn die treuren want zij zullen vertroost worden
met vr gr Huibertus
Zalig zijt gij, die nu hongert; want gij zult verzadigd worden. Zalig zijt gij, die nu weent; want gij zult lachen.
De Bijbel spreekt met 2 Woorden zonden en genade, wenen en lachen.
Het staat degelijk almaar over zonden en tranen, maar je gaat voor eeuwig verloren als je er niet mee tot Jezus komt.
Dan zal je droefheid in blijdschap veranderen.
Steeds zie je dat terug Droefheid over je zonden en blijdschap die je vindt in de Heere en de dankbaarheid die daar opvolgd
alle drie of er is er geen een.
idd 3 stappen maar mij is geleerd dat het meest al begint met droef heid en tranen
als stap 1 of val ik dan nog onder de ouder wetsen,? 3stappen te gelijk laat ik maar over
aan kanjers in het geloof vr gr huibert
wat ik heb aan geleerd hoop ik nooit meer af te leren n.l dit ik heb af geleerd op mij zelf te zien
en aangeleerd op Hem te zien .de leerschool was in de woestijn maar door zijn genade en beloften
mocht ik vinden de rots met levend water maar de dorst ging wel voor af
nu wil ik geen oordeel meten over mede Christenen maar ik krijg er wel op mijn pad
die lijken geboren te zijn in een grote rozen tuin aan teksten geen gebrek en alles op een rijtje
dan denk ik wel eens zouden ze wel weten dat je in woestijn leert wat dorst is
met vr gr Huibertus
Ik weet niet wat voor mensen het zijn die u op uw pad krijgt die lijken geboren te zijn in een grote rozentuin en aan teksten geen gebrek en alles op een rijtje lijken te hebben. Mogelijk kunt u zich vergissen. Mogelijk is dit zo omdat ze vele honderden, zo niet duizenden uren hebben doorgebracht in Gods woord en zich vasthouden aan Zijn woord alleen. Mogelijk ziet u alleen het resultaat maar niet de strijd en moeite die ermee gepaard ging. Mogelijk hebben ze helemaal geen behoefte om hun moeiten te etaleren, maar getuigen ze liever van de liefde en rijkdom van Christus.
Indien u meent dat u enigzins ellendekennis hebt en dit nu als de 1e stap achter u kunt laten en nu in de 2 of 3e stap zit, zou ik willen opperen dat u mogelijk amper begonnen bent uw ellende in te zien. Toen ik 23 jaar geleden tot geloof kwam had ik ingezien dat ik verloren was en Christus nodig had. Echter hoe verloren ik was en de ernst van mijn toestand leerde ik pas zien toen ik meer en meer in het licht van Christus en Gods woord kwam. En ik twijfel er niet aan dat ik nog steeds maar de toplaag ervan zie. Tegelijkertijd heb ik de rijkdom van Christus leren kennen. En ook daar twijfel ik er niet aan dat ik amper begonnen ben iets van die grote heerlijkheid en rijkdom te doorgronden. Iedereen zal daarin zijn eigen weg gaan. Geen van beide zullen ooit een einde nemen in groei daarvan in ons leven hier op aarde als het goed is.
Met uw uitdrukking "3 stappen tegelijk laat ik maar over aan kanjers in het geloof" heb ik moeite. Deze mensen zullen zichzelf over het algemeen helemaal geen kanjers in het geloof vinden. Maar omdat ik uit uw woorden opmaak dat u dit afwijst, trek ik de conclusie dat u het woord 'kanjers' hier sarcastisch gebruikt. Het klinkt dan ook wat neerbuigend in mijn oren. Als ik me hierin vergis hoor ik het graag.
Maar de uitdrukking wekt ook de suggestie van een misvatting van wat geloof is. Jezus zei dat we zullen geloven als een kind. Een kind gaat niet eerst door een woestijn van ellende voordat het vertrouwt. Een kind besluit ook niet te gaan geloven of vertrouwen. Een kind zal zichzelf ook niet een kanjer in het geloof noemen. Er is niets groots aan geloof. Integendeel. Geloof is een overgave. Geloof richt zich op God en Zijn beloften in Christus. Mogelijk moet de ene meer ondervinden voordat hij daartoe in staat is dan de andere. De oorzaak daarvoor ligt met name in hoe rijk iemand is in zichzelf. Iemand met lege handen kan eerder iets ontvangen. Iemand die rijk is in zichzelf (en dat kan gepaard zijn met een schijnnederigheid die in feite een trots is die niet wenst te ontvangen) zal dat eerst alles moeten verliezen.
Ik vind het ook opmerkelijk dat u in een eerdere reaktie zei dat u niet weet of de dingen die ik had geschreven terecht zijn of niet omdat u geen theoloog bent. God heeft zijn Zoon niet geopenbaard aan theologen en de Bijbel is niet geschreven voor theologen. De apostelen schreven aan eenvoudige mensen zoals u en ik. Ik lees regelmatig van mensen die zichzelf er in roemen niet veel te weten of te begrijpen. De bedoeling daarvan lijkt dan nederig te klinken. Maar is dat niet juist een valse nederigheid, zeker wanneer het als iets aanbevelendswaardigs beschouwd en niet als een gebrek en tekortkoming. En is het bovendien ook niet iets dat getuigd van een oninterresse aan Gods woord? En bovendien een ongeloof aan Gods belofte dat degene die zoeken zullen, zullen vinden. En getuigen niet juist degene die zich hierin wel bemoeien van een werkelijke dorst naar God?
Enkele dingen om wellicht te overdenken. Nietemin verheug ik mij erover dat als ik het goed begrijp u ook uw rijkdom in Christus hebt en hebt geleerd op Hem te zien en alleen wenst te vertrouwen op Zjn genade en beloften. Ik hoop en bid dat wij beide hierin zullen groeien tot lof en eer van Zijn Naam. Met de woorden van de apostel Paulus aan de gemeente in Kolosse: vervuld te worden met kennis van Zijn wil, in alle wijsheid en geestelijk inzicht, zodat we wandelen op een wijze de Heere waardig, Hem in alles behagen, in elk goed werk vrucht dragen en groeien in de kennis van God, met alle kracht bekrachtigd worden, overeenkomstig de sterkte van Zijn heerlijkheid, om met blijdschap in alles te volharden en geduld te oefenen.
Een hartelijk groet, Gerard
Ik zou er geen systeem van willen maken.
Je zou steeds kunnen denken heb ik wel ellende en dan nooit de toevlucht tot de Heere Jezus nemen.
Daarom alle drie of niet een, dat is geen flitsbekering ofzo, maar alledrie zijn ze aanwezig, behalve als je in je ellende blijft zitten en dan denken ik heb dan toch maar ellende en wat verstaan we onder ellende? Je in een donker hol verstoppen of over de grons kruipen of weten dat je iets mist?
Misschien een verlangen of heimwee hebben?
Vergelijk Christen- en Christinnenreis eens Christiana had een heel andere weg dan Christen en Barmhartige klopte op de deur, maar wist niets te zeggen.
idd u heeft gelijk Hij gaat met ieder kind Zijn eigen weg zie Timotheus zie Paulus verschillende wegen
en toch een in christus Daarom zullen wij den Heere moeten erkennen in Zijn almacht maar ook
in Zijn vrijmacht Ik neem aan dat u deze stelling met mij eens bent ,dus kunnen wij nu afsluiten
ik wens u een goede zondag met een vr gr huibertus
het moet zijn u hebt gelijk
met gr huibertus
- 1
- 2
