Westerse leegte baart Jihadisten
Habakuk.nu - Krijn de Jong | Geen reacties | 16-10-2014 | 13:09
Behalve dat we in de media de krijgsverrichtingen van de Alliantie tegen ISIS dagelijks kunnen volgen, lezen we ook elke dag beschouwingen over hoe dit allemaal heeft kunnen gebeuren. Hoe is het ontstaan? Wat is de bron? Waarom hebben zo weinig mensen het zien aankomen? Niet slecht om daar over na te denken en wij hebben er de gelegenheid voor. Aan het front missen ze die luxe, daar moeten ze zien te overleven.
Helemaal vrij
Gisteren stond er op de opiniepagina van het Nederlands Dagblad een aardige beschouwing van Kelly Keasberry, een masterstudent praktische theologie in Leuven. ‘Ons geestelijk vacuüm baart Jihadisten’, is in het kort haar mening. De schrijfster voert verschillende jongeren op die in volkomen vrijheid zijn opgevoed. Zo veel vrijheid dat ze gingen verlangen naar een hoger levensdoel. Tenslotte maakten ze zelf een keuze. Helaas een heel erg verkeerde. Bijvoorbeeld die twee Oostenrijkse tienermeisjes die opgroeiden in Wenen. Ze konden doen wat ze wilden maar ze ervoeren de Westerse levensstijl tenslotte als een grote leegte. Gedesillusioneerd gingen ze op zoek naar een hoger levensdoel. Zo belandden ze in Syrië. Inmiddels weten ze beter. ‘We hebben een foute keuze gemaakt, we zijn het beu om hier te leven, maar we kunnen en mogen niet weg.’
Geen richting geven aan het leven van je kinderen is een hele grote vergissing. Natuurlijk, je kunt het nalaten, maar dan zullen anderen het voor u gaan doen. Ronselaars bijvoorbeeld.
Ik ben niets
Ik had de uitdrukking al lang niet meer gehoord, maar nu klonk hij weer. Met een groepje wandelaars stonden we voor de deur van de Hollandsche Schouwburg, een Joodse gedenkplaats in Amsterdam. De deur was gesloten in verband met Grote Verzoendag. Er voegde zich een ouder echtpaar bij ons. Ze hadden het allemaal meegemaakt. ‘Bent u zelf Joods?’, vroegen we. ‘Nee’, zie de dame, ‘bij ons thuis waren ze niets’.
Zo’n jaar of veertig geleden was die uitdrukking heel gewoon. Je was protestants of katholiek of je was niets. Niets? Dat is niet veel. Ik herinner me een kennis uit die tijd die er geen zin meer in had om te verklaren dat hij ‘niets’ was, hij besloot in het vervolg te zeggen, ‘ik ben alles’. Alles? Is dat niet wat veel?
Zowel ‘niets’ als ‘alles’ is onzin. We zijn allemaal ‘iets’. En dan niet in de zin van het ietsisme, want dat is allemaal tijdelijk Op een gegeven moment vormt zich bij iedereen een mening, een overtuiging, je kunt niet zonder.
Maar wat, en voor wie kiezen we? Op het eerste gezicht lijkt de keuze onbeperkt, maar dat is schijn. Je kiest voor God of voor de afgoden. Je kiest voor het leven of je kiest voor de dood. Die Kalifaten zijn een aflopende zaak. ?Er is een Rijk op komst dat is gegrond op recht en gerechtigheid.?Nog even wachten, nog even de goede strijd strijden.
