Nieuwe homocheck van Trouw
Gertjan de Jong | 1 reactie | 19-08-2014 | 10:00
Spannend! De redactie van Religie & Filosofie (Trouw) heeft weer iemand onderworpen aan De Grote Homocheck. Voor wie niet bekend is met dit fenomeen, hier even een korte uitleg: Een gelovige (liefst eentje van een ‘strenge’ kerk) wordt geïnterviewd over een willekeurig onderwerp. Welk onderwerp doet er niet toe, want het gaat om de grande finale: De Grote Homocheck.
Zo werd verleden jaar een predikant geïnterviewd over een 'huwelijkscursus' (boring!). Het was de redactie natuurlijk niet om die cursus te doen, het ging om de uitsmijter: Mogen homoparen ook meedoen met de cursus? De predikant bleek nog niet verlicht en dus werd er als kop boven het interview gezet: ‘Huwelijkscursus niet voor homo's'.
Recent zijn Martijn Horsman en Rikko Voorberg (foto), gemeentestichters in Amsterdam, onderworpen aan De Grote Homocheck. De lezer die bang is voor verdieping, kan gerust zijn. Het interview gaat nauwelijks over persoonlijke drijfveren of ingewikkelde problemen als armoede of vluchtelingen, of over de vraag hoe je vandaag volgeling van Christus kan zijn in Amsterdam (gaap...) Nee, het interview gaat vooral over vermeende problemen met de gereformeerd-vrijgemaakte moederkerk. En aan het eind is er natuurlijk De Grote Homocheck: ‘Als een homostel door jullie getrouwd wil worden, is dat dan mogelijk?’
'Weet-niet' mag niet
Maar helaas voor de inquisiteur interviewer, het lukt maar niet om een helder antwoord los te peuteren, hoe hard hij ook zijn best doet. Martijn Horsman zegt onder andere: ‘Ik weet dat onze traditie het afwijst. Ik weet niet zo goed wat ik er zelf van vind.’ Maar met ‘weet niet' neemt de journalist geen genoegen. Hij blijft maar doordrammen. Van de dertien vragen in het artikel zijn er maar liefst vijf ‘homovragen’.
'Ik weet niet zo goed' zijn Verboden Woorden geworden. In zijn boek De Niewsfabriek schrijft journalist Rob Wijnberg over de zogenaamde ‘opiniedwangbuis’: de bijna onweerstaanbare neiging die moderne media bij ons oproepen om overal direct een – liefst zo uitgesproken mogelijk – oordeel over te vellen. Wijnberg: ‘De instant-opinie is de sluiproute van het begrijpen geworden: je hoeft niet zozeer meer te weten om iets te snappen, iets ervan vinden geeft evengoed het gevoel dat je de wereld doorhebt, alleen dan veel sneller.’
Normaal staat de combi ‘kerk’ en ‘homo’ garant voor vuurwerk. Maar nu even niet. Want de geïnterviewden werken niet mee. Het lukt de interviewer niet om ze de ‘opiniedwangbuis’ in te persen. En natuurlijk is de vraag hoe die twee gereformeerde jongelingen zich verhouden tot de leer van hun ‘moederkerk’ best interessant. Maar waarom moeten vrijwel alle vragen daarover gaan? Vanwaar dat gedram? Hebben ze verder niets te vertellen?
Manipulator
Uit een kadertje bij het artikel blijkt dat er van Horsman en Voorberg onlangs een boek is uitgekomen: ‘De manipulator, Oerlessen in winnen en verliezen’. Het is een bundel over de Bijbelse figuur Jacob als voorbeeld voor stadse dertigers, over thema’s als verlangen, heimwee, leegte en onzekerheid. Klinkt fascinerend. Ik zou er wel meer over willen horen. Maar helaas, de journalist stelt welgeteld nul vragen over het boek. Zou hij het überhaupt gelezen hebben?
