Songs of praise

Buitenman | 2 reacties | 15-08-2014 | 11:05

Voor mij is het één van de hoogtepunten van de zondag. Van de week eigenlijk wel. Het halve uurtje dat de uitzending “Songs of praise” van de IKON duurt. Als het even kan, kijk ik er naar. Na de koffie volgend op de kerkdienst, bij mijn moeder - in ons eigen huis ontbreekt de rustverstoorder televisie. Behalve om twaalf uur is er vroeg in de avond dikwijls ook nog een uitzending van “Songs of praise” van de BBC. Zegt mijn moeder. Ik heb die nooit gezien.

Voor wie het programma niet kent: er wordt gezongen in kerken, verspreid over heel Groot-Brittannië. Zelden psalmen, het zijn vooral kerkelijke gezangen uit de Engelse traditie. Vaak bekend, omdat ze later in de Nederlandse traditie, vertaald, zijn opgenomen. Dan staan ze bijvoorbeeld in het Liedboek voor de Kerken. De schrijvers ervan zijn bijvoorbeeld Newman, Wesley, Cowper. Weet u wel? “O, Jezus hoe vertrouwd en goed / klinkt mij uw naam in ’t oor...” Soms is ook de Engelse versie bekend.

De melodieën van deze gezangen zijn vaak bijzonder mooi, valt me op. Zeker die uit Wales. Met die prachtige buigingen erin, af en toe. Onnavolgbaar. Tot mijn groot plezier zat er vorig jaar, bij ons in het kerkkoor, eens ook zo’n Welshe melodie tussen. Wat deed ik m’n best!
 
Nog belangrijker misschien aan de uitzendingen van “Songs of praise” is het gevoel van verbondenheid met medechristenen van elders dat het oproept. Al die gezichten van die onbekende mensen, toch zo vertrouwd. Door de liederen die ze zingen en ook een beetje omdat veel van die gezichten lijken op gezichten ‘van bij ons’. Ja, het zijn toch onze buren, afstammelingen van het volk dat meer dan duizend jaar geleden het Evangelie naar onze streken bracht. En al die tijd is daar, en hier, het geloof levend gebleven!
 
Tot welk kerkverband die mensen behoren, interesseert me veel minder. Velen zullen wel lid zijn van de Anglicaanse kerk. Een kerk die drijft op een rotsvaste liturgie, met elke week communie. Dé manier misschien wel om enerzijds het meegaan met de laatste modes op cultureel gebied (die dan theologisch ‘vertaald’ worden) en anderzijds het individualisme en de leerstelligheid te ontwijken die het Nederlands protestantisme zo tekenen.
 
Ja, ik hoop, bij leven en welzijn, nog vaak te mogen genieten van “Songs of Praise”. Misschien een idee ook voor anderen? Geen televisie? Geen probleem. Zoek in je kennissenkring iemand met televisie en ga ’s zondags na de kerkdienst mee voor een bak koffie...

(’Songs of praise ’ wordt ca. 20 tot 25 keer per jaar uitgezonden op zondagmorgen vanaf 12 uur, dus níet elke zondag.)