De laatste Martini van Moek
Boer K. | 20 reacties | 18-09-2013 | 08:17
Moek is dood. Ze is 99 geworden. Zoonlief Albert, ook al aardig op leeftijd, heeft haar een handje geholpen met 130 oxazepammetjes. Een half flesje Martini er achteraan en het oude besje werd vervolgens feestelijk over de kling gejaagd. Moek wilde niet meer langer leven. Schuld van de gemeente. De bomen bij haar huis werden gekapt en de eekhoorntjes emigreerden naar elders. Dat was de druppel. En aangezien Albert geen plaatsvervangend boomkonijn is, maar wel een echte doe-het-zelvert, wilde hij het klusje wel klaren. Goedkoper dan een dokter. Die werd er dan ook niet bijgehaald. En zo ging Moek definitief onder zeil en onder de zoden.
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Nu zijn we in dit land weliswaar zeer tolerant, maar nadat de documentaire "De laatste koek voor Moek" -of zoiets- was uitgezonden, krabbelde Justitie toch even achter z'n oren. De hoogbejaarde dame was namelijk helemaal niet terminaal en het gebrek aan eekhoorntjes is ook geen officieel erkende reden voor euthanasie. Bovendien had Albertje geen opleiding gevolgd voor pillendraaier, dus moest het vlijtige mannetje komen opdraven bij de Zutphense rechter.
Maar gelukkig is daar nog de NVVE, het vrijwillige doodseskader dat bereid is de schatkist te helpen door boventallige aow'ers geheel pijnloos een poot uit en de strot om te draaien. Echte goeierds dus. Onder luid applaus en gejuich werd Albert-de-martelaar binnengehaald door zo'n 250 sympathisanten. En daarom kan het ook niet anders of alles komt straks gewoon weer op z'n pootjes terecht. Justitie bindt in. Albert laat zich straks opzetten. En de NVVE decimeert een nieuw areaal pensionados. Alleen die eekhoorntjes... Toch zielig voor ze.
1. We hebben het hier over mede-mensen, en ook over menselijke tragiek.
2. De dood is zeer ernstig. Een christen gelooft dat de dood niet het einde is, maar dat daarna het oordeel volgt.
Deze twee dingen maken, dat dit niet het juiste onderwerp is om bespottelijk over te doen.
Ik heb er niet zo veel moeite mee om op een ironische toon over de NVVE te spreken. Het is al helemaal niet erg als we op een ironische manier over onszelf kunnen spreken. Maar het lijkt me een kwestie van respect en integriteit om niet op déze manier een column te schrijven en te (laten) publiceren.
Die christenen waren ook niet te beroerd ( net 60 jaar geleden ) om mede uit Godsnaam de Indonesiërs te standrechtelijk neer te knallen, maar dat moet je zien in het kader dat christenen euthanasie heel anders beoordelen dan lompweg standrechtelijk van achteren neerknallen. Dus laten WIJ dan juichen voor deze column van deze wijze heer of dame de Boer (wat rijmt er veel op de Boer, zou ik zo een walgelijke column over kunnen schrijven).
'Word niet overwonnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede'.
Kluns ?
Dit is een ondoordachte, onbeschofte en gevoelloze column.
@Rotterdam: het is een woordgrap op basis van de homofonie tussen burka en boer K(a)
Ik heb wel een theorie waarom Refoweb deze rommel en die van SMS plaatst. Iedereen vindt het een schande, en iedereen discussieert erop los op deze pagina's. Bezoekt ze 20 keer per dag om te kijken wat voor reacties iedereen schrijft.
Pageclicks + Google Ads = Kassa voor Refoweb.
kijk dat vind ik wel leuk
“Ik wil je graag iets meegeven” met tranen in zijn ogen pakte hij mijn hand. Vragend keek ik hem aan en streelde zijn hand. Zijn grote werkhand, die ik na twee jaar hem te verzorgen, al zo vaak had vast gehouden.
“Ik wil je graag iets meegeven” met tranen in zijn ogen pakte hij mijn hand. Vragend keek ik hem aan en streelde zijn hand. Zijn grote werkhand, die ik na twee jaar hem te verzorgen, al zo vaak had vast gehouden.
Ook toen de eerste traan mijn kopje koffie in viel, dacht ik dit nog. Ik luisterde naar het huilende echtpaar en keek van de een naar de ander. Ik voelde me klein en nietig, als ik zag hoeveel liefde er tussen deze mensen was. Bijna voelbaar in dit fijne huis. De liefde was zo groot dat ze hem zou laten gaan. Ze zou niet willen dat hij zou lijden.
De tijd van het afscheid nemen. Afscheid voor een hele lange tijd, want we beloofden elkaar eens weer te ontmoeten. Hij zou een beetje op ons van de thuiszorg letten, zei hij.
Toen hij mij zijn wijze woorden meegaf en me bedankte voor alle liefdevolle zorg, rolden de tranen over onze wangen. Ik bedankte hem voor de fijne tijd dat ik hem had mogen verzorgen. Voor al het plezier en de gesprekken. Ik liet zijn hand los en liep de kamer uit, ik keek niet achterom.
Afgelopen vrijdag keek ik om klokslag 10:00 op mijn horloge. Ik wist dat hij om deze tijd ingespoten zou worden. Om 11:00 zou het afgelopen zijn en zou hij beginnen aan zijn grote reis. En toen opeens moest ik huilen, want ik ben dan wel een professionele zorgverlener. Maar ik ben ook echt mens.
Mensen zijn meestal niet zo lomp als K. Boer schrijft.
Alles op één hoop gooien is fundamenteel verkeerd, we oordelen vaak vanaf de zijlijn hard en denken dat we rechtvaardig zijn.
Met een dergelijke column laat jij haarscherp zien wat voor mens jij bent. Hoe jij met zulke tere materie omgaat - het is overduidelijk niet het voorbeeld van Jezus waardoor jij wordt gedreven. Wat jou dan wel inspireert? Ik wil het niet weten.
Godgeklaagd, en ver, ver over de grens.
Buiten refoland is het allemaal slecht, zondig en verkeerd.
Goed van ons dat wij ons daar verre van houden, maar wij willen er wel alles van weten!
Ik denk dat @Gerard314 de vinger bij de zere plek legt. De dood van deze vrouw is niet de schuld van de moordenaar, haar zoon, maar is veroorzaakt door de christenen in Nederland. Die hebben het te druk met elkaar de maat nemen, nieuwe kerkscheuringen te veroorzaken en zich terug te trekken achter hoge kerkmuren. Als wij onze roeping serieus zouden nemen en het land in zouden trekken met niet alleen de boodschap van het evangelie, maar ook een hand en een voet zouden zijn voor onze naasten (dus ook eenzame bejaarden), dan zou er minder of zelfs mogelijk geen enkele vraag meer zijn naar euthanasie. Zeker niet bij alleenstaanden en eenzamen.
We maken ons hier meer druk om de boodschapper, dan om de zaak zelf. Blijkbaar is er geen enkele compassie en mededogen meer met mensen die uit sociale overwegingen kiezen voor de dood. En voor de vorm schreeuwen we dan maar dat de columnist een vreselijk mens is. Dat is inderdaad de makkelijkste weg. Hoef je ook niet naar je eigen tekortkomingen te kijken en je christelijke-zelf eens tegen het licht te houden. En ik betrek hier ook mezelf bij. Zelfreflectie is de meest gepasseerde eigenschap van ieder mens en van christenen in het bijzonder.
Als euthanasie in deze samenleving een normale zaak is geworden en we ons als christenen er niet meer druk om maken omdat het blijkbaar 'toch maar' ongelovigen zijn die er gebruik van maken, zegt dat meer over ons, dan over degenen die in een 'milde' dood de oplossing zoeken om uit het leven te stappen.
@grootmama Als het doden van onze familieleden een ultieme liefdesdaad is, dan vrees ik dat deze samenleving aan de rand van een totale anarchie staat.
http://en.wikipedia.org/wiki/Amour_(2012_film)
Eutanasie is iets vreselijks. Zo vreselijk dat je daar geen gevoelloze columns over zou moeten schrijven. De dood is niet iets om spottend over te doen, ook niet een zelfgekozen dood.
Juist omdat de daad zelf triest is is deze column triest en wordt dat de schrijver verweten.
Voor het overige ben ik het helemaal met je eens, mbt terugtrekken achter kerkmuren en onze roeping als Christenen voorbijgaan enz. Ik vermoed op basis van de toon van deze column dat Boer K wel de laatste is om zich druk te gaan maken over de eenzamen. Wat een huiveringwekkende kilte.