De valstrik van verwarring in denken
Susanna Westerink | 16 reacties | 21-05-2013 | 13:31
Jezus is gekomen als het Licht dat schijnt in de duisternis. Waar Zijn licht verschijnt komt er een eind aan de verwarring in denken. Met verdriet zie ik hoe een deel van de reforomatorische gezindte worstelt met de verwarring in hun denken. Ze hebben zoveel verschillende en tegenstrijdige boodschappen meegekregen dat ze zelf niet meer weten wat ze moeten denken en waar ze God nu precies moeten zoeken. Er is een totale verwarring ontstaan door allerlei goedbedoelde argumenten, waarin mensen hen hebben verteld wat ze wel en niet moeten geloven. Vaak gaat het echter om dwalingen buiten Gods Woord om.
Het effect is dat we onder elkaar datzelfde doen. Met leerstellingen vechten we elkaar de tent uit en beweren "de waarheid" in pacht te hebben. We vinden het ook nog gerechtvaardigd om zo te handelen, totdat we de effecten op lange termijn onder ogen komen. Dan schrikken we soms, omdat we opeens zien welke angst en verwarring dat in het leven van mensen heeft gebracht. Dan moeten we tot onze schaamte belijden dat we mensen meer in aanraking hebben gebracht met de sfeer van de duisternis (angst en verwarring) dan met het werkelijke Licht. Dan beseffen we dat we onze jongeren niet hebben aangeleerd om naar Jezus' eigen woorden te luisteren. Hoe we het nagelaten hebben om jongeren een gezonde, open en onderzoekende houding aan te leren.
In de tijd dat we elkaar in de haren hebben gevlogen, zijn we het zicht op Jezus kwijtgeraakt en zijn angst en verwarring in ons leven centraal komen te staan. Mensen zijn vast komen te zitten in een zeer sluwe valstrik van satan, die verwarring in het denken geeft. Velen zijn geworden als een schip op de baren en worden voortdurend heen en weer geslingerd. Ze hebben veel boodschappen van angst verinnerlijkt en samen met de verwarring in denken is veel (natuurlijke) vrede, vreugde en blijdschap uit hun leven weggenomen.
Wist je dat angst, verwarring in je denken geeft en dat dat niet van God afkomstig is? Licht en duisternis komen beide uit een andere bron. Wist je toen Jezus op aarde de mensen onderwees, er niet iemand naast stond om te vertellen hoe je het moest interpreteren? Wist je dat de mensen die naar Jezus luisterden wel werden (aan)geraakt, zonder dat er angst, duisternis en verwarring hun denken binnen kwamen?
Het is tijd dat we Jezus' eigen woorden weer gaan herontdekken. Zijn woorden zijn scherper dan enig zwaard en scheidt licht van duisternis en vrede van verwarring. Lees Zijn eigen woorden (evangeliën) zodat de verwarring en de duisternis uit je denken zal verdwijnen. Dan doet het er niet zoveel toe wat mensen zeggen. Dan Zijn Jezus Z'n eigen woorden je kostbaar geworden. Het Woord is Licht en verwijdert de verwarring in je denken. Neem je de moeite om te luisteren naar wat Jezus tegen je te zeggen heeft?
Susanna Westerink
www.hemelsmanna.com
Waar Zijn licht verschijnt komt er een eind aan de verwarring in denken.
Was het maar waar.
U doet er overigens zelf aan mee, door andermans denken als " dwalingen buiten Gods Woord om" te benoemen, verscherpt u de tegenstellingen. Jammer.
Matt. 10: 34 Denk niet dat Ik gekomen ben om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard.
35 Want Ik ben gekomen om tweedracht te brengen tussen een man en zijn vader, en tussen een dochter en haar moeder, en tussen een schoondochter en haar schoonmoeder;
36 en iemands huisgenoten zullen zijn vijanden zijn.
En wat is nu wezenlijk het verschil met wat Susanna hier doet, en wat Paulus schrijft in zijn eerste brief aan Timotheus? (afgezien van het feit dat Paulus het een stuk scherper zegt...)
1 Tim. 6: 3 Als iemand een andere leer brengt en zich niet houdt aan de gezonde woorden van onze Heere Jezus Christus en aan de leer die in overeenstemming is met de godsvrucht,
4 dan is hij verwaand, weet niets, maar heeft een ziekelijke neiging tot twistvragen en woordenstrijd. Daaruit komen voort: afgunst, ruzie, lasteringen en kwaadaardige verdachtmakingen,
5 voortdurend geruzie van mensen die een verdorven gezindheid hebben en beroofd zijn van de waarheid, omdat zij denken dat de godsvrucht een bron van winst is. Wend u af van dit soort mensen.
Ik krijg bij jou soms het idee dat we ten allen tijde lief een aardig moeten blijven doen, al gaat dat ten koste van de waarheid. Maar worden we dan niet een heeeel flauw lampje en een heeeel flauw zoutje?? zegt de Bijbel dan niet tegen ons: Openbaring 3: 15 Ik ken uw werken, en weet dat u niet koud en niet heet bent. Was u maar koud of heet! 16 Maar omdat u lauw bent en niet koud en ook niet heet, zal Ik u uit Mijn mond spuwen. ???
Natuurlijk, we moeten onze vijanden liefhebben! Als de mensen óns geweld aandoen, dan zegt de Bijbel: keer ook uw andere wang toe (Matt. 5:39), maar als men de Gods Woord en/of werk geweld aandoet staat er nergens dat we nog een andere 'wang' toe moeten keren....
Christus citeert Micha 7 vers 6.
Er zijn verschillende verklaringen van deze woorden maar wat zeker is, het gaat in ieder geval niet over strijd onderling tussen de volgelingen – tussen de broeders en zusters in Christus.
Uiteraard stem ik in met de brief van Paulus aan Timotheus
(1 Tim. 6 vers 3-5) “een andere leer dan de gezonde woorden van onze Heere Jezus Christus”.
Dat klopt als een bus maar niet iedereen zingt op dezelfde toonhoogte en niet iedereen legt dezelfde accenten.
De apostel Jacobus heeft andere accenten als de apostel Paulus.
Je afkomst, het milieu waarin je opgroeit heeft grote invloed op je beleving.
Lief zijn is niet hetzelfde als lauw.
Overigens gaat het mij niet om lief zijn, het gaat mij om “de een achtte de ander uitnemender dan zichzelf”.
Het gaat mij wel om beschaaft zijn, en ja, inderdaad ik vind sommige theologische discussies erg onbeschaafd.
Het kan toch niet waar zijn dat de wereld soms meer vriendschap en kameraadschap laat zien als de kring van de broeders en zusters?
Soms kun je op kerken een bordje zetten “hier bijten en eten ze elkaar”.
Heb ik dan geen toetsstenen? Vind ik alles maar goed?
Het is objectief heel moeilijk meetbaar voor ons mensen wat een dwaalleer is, ik doe toch een poging ;
Dwaalleer in het Grieks “heterodoxie” – hetero = anders / doxa = leer.
Het synoniem van dwaalleer is ketterij.
Een heterodoxie is een leer die afwijkt van de officiële of orthodoxe leer. Een leer kan dus per definitie alleen door een "orthodoxe" tegenstander bestempeld worden als dwaalleer en niet vanuit een objectief standpunt.
Er zijn wel Bijbelse toetsen ;
1) Kijk naar de vruchten van de boom.
Stel dat de boom goed is, dan is ook zijn vrucht goed; of dat de boom slecht is, dan is ook zijn vrucht slecht. Want aan de vrucht wordt de boom gekend. (Matteus 12:33)
2) Luister naar de proclamatie: wordt Jezus Christus als de Here verkondigt?
Daarom maak ik u bekend dat niemand die door de Geest van God spreekt, zegt: Jezus is een vervloekte. Ook kan niemand zeggen: Jezus is Heere, dan door de Heilige Geest.(1 Korintiers 12:3)
3) Luister naar het onderwijs: wordt erkend dat Jezus als mens is gekomen?
Hieraan leert u de Geest van God kennen: elke geest die belijdt dat Jezus Christus in het vlees gekomen is, is uit God; en elke geest die niet belijdt dat Jezus Christus in het vlees gekomen is, is niet uit God. (1 Johannes 4)
4) Kijk naar de levensstijl: Is er heiligheid of perversie?
dat zij u gezegd hebben dat er in de laatste tijd spotters zullen zijn, die naar hun eigen goddeloze begeerten wandelen. Zij zijn het die scheuringen veroorzaken, natuurlijke mensen, die de Geest niet hebben.(Judas 1:18)
5) Predikt men verlossing door genade of gebukt gaan onder religieuze wetten?
Paulus waarschuwt voor dwaalleraren die de wet prediken in plaats van genade (Galaten en 1 Timotheus) en bestraft hen die meer belang hechten aan tradities dan aan de vrijheid die Christus heeft gebracht. Hij noemt dit de dwaasheid van menselijke bepalingen ;
Als u dan met Christus de grondbeginselen van de wereld bent afgestorven, waarom laat u zich dan, alsof u nog in de wereld leeft, bepalingen opleggen
als: Pak niet, proef niet en raak niet aan?
Dit zijn allemaal dingen die door het gebruik vergaan; ze zijn ingevoerd volgens de geboden en leringen van de mensen.
Deze dingen hebben wel een schijnreden van wijsheid, door eigenwillige godsdienst en nederigheid, en verachting van het lichaam, maar ze zijn zonder enige waarde en dienen tot verzadiging van het vlees (Kolossenzen 2).
Weet je, jsml, natuurlijk heb ook ik meer vragen dan antwoorden.
Ik word nerveus van mensen die alles precies weten.
De kerkelijke dogma's hebben Christus gekaapt.
In de beroemde roman ‘De gebroeders Karamazov’ staat een aangrijpende passage. Eén van de broers (en niet de braafste) fantaseert hoe Jezus opnieuw op aarde zou verschijnen. Hij vertelt hoe Jezus nog één keer onder het gewone volk komt om zijn vragen en verdriet te delen en het moed in te spreken. Het verhaal speelt zich af ergens in de 16de eeuw aan de stadspoort van Sevilla waar de dag voordien nog een grote groep ketters onder grote belangstelling werd verbrand.
Op het ogenblik dat Jezus verschijnt, wordt in een open kistje een overleden kind de kathedraal binnengedragen. De moeder valt voor Jezus’ voeten en smeekt hem haar kind weer tot leven te brengen. En zoals 1500 jaar terug zegt Jezus opnieuw: talitha kumi – meisje sta op. Iedereen roept en juicht. Maar juist op dat ogenblik komt de hoogbejaarde kardinaal, tevens Grootinquisiteur, voorbij. Hij ziet wat er gebeurt en laat Jezus arresteren. Die nacht bezoekt hij hem in de kerker. En dan volgt een hallucinante passage waarin de inquisiteur vol bitterheid uitlegt waarom hij Jezus heeft laten arresteren. ‘Wij hebben jou niet meer nodig’, zegt hij hard. ‘Met je rebelse aard heb je niet het geluk gebracht dat het volk zocht. Je bracht vrijheid, maar het volk kan die vrijheid niet aan. Aan ons heb je de macht gegeven te binden en te ontbinden. Welnu, wij, de organisatoren, wij hebben de kerk opgericht. Wij brengen de vrede, de veiligheid en de zekerheid waarnaar het volk snakt. En jij bent met je mentaliteit een hinder, een vervelende luis in de pels. Daarom moet jij verdwijnen.’ Toen de inquisiteur uitgepraat was, wachtte hij enige ogenblikken op het antwoord van de Gevangene. Diens zwijgen viel hem zwaar. Hij had gezien dat de Gevangene aldoor kalm en aandachtig naar hem geluisterd en hem daarbij recht in de ogen gekeken had; klaarblijkelijk had Hij geen in om iets terug te zeggen. De oude man had gewild dat Hij hem een antwoord zou geven, al was dat ook bitter en beangstigend. Maar plotseling komt Hij zwijgend op de oude negentigjarige man toe en kust hem stil op zijn bloedloze lippen. Daaruit bestaat zijn hele antwoord. De oude man huivert. Zijn mondhoeken trillen even: hij gaat naar de deur, maakt ze open en zegt tot Hem: "Ga weg en kom niet meer terug … nooit meer … nooit." En hij geeft Hem de gelegenheid om te verdwijnen in de donkere straten van de stad."
Zo eindigt één van de mooiste bladzijden uit de wereldliteratuur. Op een indrukwekkende manier typeert Dostojewski de persoon van Jezus. Als Iemand die niet roept, die zijn stem niet verheft, die het geknakte
riet niet zal breken, zoals reeds staat in de profetieën van Jesaja. Het enige wat Hij brengt is een onverwoestbare, alles doordringende liefde. Tegenover de Grootinquisiteur brengt Hij geen argumenten. Zijn leven wordt niet beheerst door een grote theorie. Er is enkel dat stille gebaar.
Het is een lang verhaal geworden – sorry.
Hebreeën 12:11 En alle kastijding als die tegenwoordig is, schijnt geen zaak van vreugde, maar van droefheid te zijn; doch daarna geeft zij van zich een vreedzame vrucht der gerechtigheid dengenen, die door dezelve geoefend zijn.
12 Daarom richt weder op de trage handen, en de slappe knieën;
13 En maakt rechte paden voor uw voeten, opdat hetgeen kreupel is, niet verdraaid worde, maar dat het veelmeer genezen worde.
14 Jaagt den vrede na met allen, en de heiligmaking, zonder welke niemand den Heere zien zal;
15 Toeziende, dat niet iemand verachtere van de genade Gods; dat niet enige wortel der bitterheid, opwaarts spruitende, beroerte make en door dezelve velen ontreinigd worden.
Een kind, wat is een kind? Jezus heeft het over een kleuter, niet over een volwassen kind. We kunnen ons allemaal bedenken wat een klein kind is:
* Niet tot zijn volle verstand gekomen.
* Leergierig
* Moet luisteren en gehoorzaam zijn, anders gaat het verkeerd in zijn leven.
* Zonder filters
* Zonder zorgen
* Vol vertrouwen in zijn vader
* Afhankelijk
* Vol verwachting
* Blij met kleine dingen
* Denkt niet in dogma's
* Neemt aan wat vader zegt
* enz....
Als wij willen zijn als zo'n kind, dan moeten wij het denken loslaten. Dan luisteren we eens naar onze hemelse Vader. Die ons al zovele malen heeft geroepen. Dat gehoorzamen we eens en houden we op met nadenken en filters inbouwen. We hebben altijd een 'maar', redenen te over waarom we niet tot Hem hoeven te komen. In welke kerk we ook zitten, waar we de Bijbel ook lezen... de boodschap blijft dezelfde. 'Komt tot de Vader!' 'Keert weer!' 'Hoort, mijn zoon, en ik zal u dagen verlengen!' Allemaal oproepen, wij moeten in actie komen. Hebben we al gelusisterd? Zijn we er al werkzaam mee geworden? Gods eisen blijven staan hoor. Omdat Hij ons liefheeft! Ja, Hij wil zeker onze Vader zijn. Hij is vol verdriet, als Zijn schepselen andere wegen kiezen. Ja... ook als wij Hem niet erkennen is en blijft Hij onze Vader. Hij noemt ons immers Zijn kind in het doopformulier? En als wij niet gedoopt zijn, dan kunnen we de halve Bijbel weggooien, want God spreekt steeds tot ons in de kind-vader relatie. Heel Spreuken is daar bijv op gebaseerd. Hij wil niets liever dan dat wij Hem erkennen als Vader, Hij heeft ons immers voortgebracht. Hij is onze oorsprong. Hij heeft zelfs de Weg gemaakt, zodat we kunnen terug keren.
Laat het denken eens los en luister en gehoorzaam de roepstem van je Vader eens! Je kunt niet of je wilt niet? Ga met die ongehoorzaamheid ook maar naar je Vader toe. Misschien niet uitverkoren? Ach... willen wij met onze kleine hersentjes de grote Alwetendende Vader begrijpen? Snapt een kleuter alles van de aardse vader? Kan zijn vader hem alles uitleggen? Nee, daar is hij nog veel te klein voor. Laat het maar rusten, eens zullen we het wel weten. Wij hoeven nu alleen maar te luisteren en te gehoorzamen, net als die kleuter! Wat een zegen zal daarop rusten! Dan vallen kerkmuren en dogma's echt wel weg hoor! Want dan zorgt de Hemelse Vader echt wel voor ons.
@rotterdam: mooi verwoord. Vwb al die kerken die er tegenwoordig zijn: Ik zeg altijd maar zo, wat was er vóór de reformatie? Deed God pakweg 1500 jaar helemaal niets?
Hoe veel moeten we dan willen begrijpen? Zo veel als God ons in Zijn Woord geopenbaard heeft. En ik kan je zeggen: dat is best wel veel... Daar heb je al je denkkracht wel voor nodig. Dan vallen dogma's dus niet weg. Dan vallen soms kerkmuren wel weg, omdat je bij beter luisteren mag merken dat een ander hetzelfde uit Gods Woord geleerd heeft als jij.
Ik denk namelijk wel dat al het denken en al het redeneren zal stoppen, dat aan dat alles een eind komt en er niets anders overblijft dan je kinderlijk in de armen van de Vader te storten.
Ken je het beeld van een kind wat halverwege de trap staat, de vader staat onderaan met uitgebreide armen en zegt tegen het kind: "laat je maar vallen, ik vang je op!".
Als een mens dan gaat denken en redeneren komt het niet goed, maar onvoorwaardelijk in de armen van de Vader werpen, net als dat kind, dat is het!
Natuurlijk hebben we het niet over het denken in de wereldse zin zoals een studie of opleiding, maar we hebben het hier over denken en redeneren over ons eigen geestelijke leven, en daar komt een eind aan als het goed mag zijn, tot het moment van overgave.
En jazeker, daarin zit ook een groei in het geestelijke leven, als we op de kleuterschool geplaatst zijn moeten we nog veel leren en kunnen we echt niet de stelling van Pythagoras aan, als we op de school van Jezus geplaatst zijn, beginnen we als een kind en moeten we nog veel leren.
Maar verder moeten we helemaal niet ons denken loslaten, God roept ons juist op ons denken te vernieuwen en volwassen te worden:
Efz.4:23 en dat u vernieuwd wordt in de geest van uw denken,
1Kor.14:20 Broeders, word geen kinderen in uw denken, maar wees kinderlijk in de slechtheid, en word in uw denken volwassen.
2 Kor.10:4 De wapens van onze strijd zijn immers niet vleselijk, maar krachtig door God, tot afbraak van bolwerken. 5 Want wij breken valse redeneringen af en elke hoogte die zich verheft tegen de kennis van God, en wij nemen elke gedachte gevangen om die te brengen tot de gehoorzaamheid aan Christus.
Rom.12:2 word innerlijk veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is.
De Bijbel leert ons hoe God is, en hoe Hij wil dat we leven, en daarvoor moet je gewoon je verstand gebruiken en nadenken.
Een klein kind denkt zelf niet na en komt alles aan pappie en mammie vragen.
Bij het ouder worden zal dat minder gebeuren, hij kent z'n vader en moeder en weet uit zichzelf wel waar hij wel of niet mee moet aankomen bij hen.
Zo gaat het ook met het groeien in geloof.
De (kleine) kinderen in het geloof weten nog niet veel meer dan 1 Joh.2: 12 Ik schrijf u, lieve kinderen, want de zonden zijn u vergeven omwille van Zijn Naam.
Tegen de jongelingen: Ik schrijf u, jonge mannen, omdat u de boze hebt overwonnen. Ik heb u geschreven, jonge mannen, omdat u sterk bent en het Woord van God in u blijft en u de boze hebt overwonnen.
De volwassenen/vaders: Ik schrijf u, vaders, omdat u Hem kent Die er vanaf het begin is.
Filp.3:15 Laten wij dan, die geestelijk volwassen zijn, deze gezindheid hebben.
Als gelovigen hun denken zouden moeten loslaten is het geen wonder dat je vragen krijgt als: mag een christen oorbellen, naar de efteling enz. (zie vragenrubriek)
Verder moet ons denken zo hervormd worden dat we in staat zijn de bolwerken van satan die nog in ons denken zit af te breken.
Er zitten valse redeneringen in ons hoofd, niet alleen voor de bekering. 2 Kor.10.
De leugen is alleen te bestrijden met de waarheid, alleen licht verdrijft de duisternis.
God is onze (=gelovigen) Vader, maar Hij lost niet alles voor ons op integendeel: Hij brengt ons in de strijd. Efz.6:12 Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van de duisternis van dit tijdperk, tegen de geestelijke machten van het kwaad in de hemelse gewesten.
Maar Hij voorziet ons wel van alles wat we nodig hebben om stand te kunnen houden.
Ook is Hij erbij, en de kop van de satan is reeds vermorzeld.
En wat me ook nog even van het hart moet: @moedervan2, God wil ook de Vader zijn van een 'niet gedoopte' dus die hoeft echt de halve Bijbel niet weg te gooien!
Joh.1:12 Maar ALLEN die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven kinderen van God te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven;
- Wat betreft Bijbelteksten: zie 1a2b3c.
- Het zou ook opmerkelijk zijn als we wel zouden moeten denken t.b.v. een opleiding/studie/werk, maar niet in de dienst van de Heere!
- Het beeld van het kind dat zich in de armen van de vader laat vallen: ik weet wel dat het door dominees wel gebruikt wordt, maar ik heb het mijn eigen zoontjes nog nooit zien doen. En nee, dat komt niet doordat ik ze zou laten vallen als ze het wel deden... Maar goed, dit is een opmerking terzijde. Het ware geloof is wel een onvoorwaardelijk steunen op Gods genade en beloften in Christus Jezus.
Het is wat lastig om deze vraag zo te beantwoorden, omdat niet helemaal duidelijk is wat je bedoelt (voor mij althans). Twee dingen vraag ik maar ter verduidelijking:
- Van welke dingen wil je verwoording afleggen?
- Wat betekent 'met iemand een leven leiden'? Bedoel je een relatie/huwelijk, of gaat het om iets anders?