Showbizz-gospel

Gertjan de Jong | 3 reacties | 27-02-2013 | 09:45

Gaan we voortaan elk jaar een passiespektakel rond Pasen zien? In ieder geval kunnen we na de succesvolle Passions in Gouda (2011) en Rotterdam (2012) dit jaar weer een Passion tegemoet zien, zo maakten de organisatoren deze week bekend. Locatie is dit keer Den Haag. Ook voor The Passion 2013 is een blik BN'ers opengetrokken. Musicalster René van Kooten 'kruipt in de huid van Jezus', zo meldt een persbericht. Zangeres Anita Meyer vertolkt de rol van Maria, de moeder van Jezus. Anita Meyer leverde in 1994 de titelsong van tv-programma 'Het spijt me', een liedje dat we dit jaar misschien gaan horen uit de mond van de Petrus na zijn verraad? (Mooi kippenvelmoment.)

Wie Petrus dit jaar gaat spelen, blijft nog even een verrassing. Dat geldt ook voor de rol van Judas (Gordon? Henny Huisman?), Pilatus (Bram Moszkowicz?) en de verslaggever (Ivo Niehe?).

Evangelie volgens Filip Freriks

Bij de uitvoering van 2012 (kosten: 1,3 miljoen euro, dus zo’n 150.000 euro per minuut) waren de reacties in de seculiere pers niet van de poes. NRC Handelsblad concludeerde dat 'niet iedereen zat te wachten op het evangelie volgens Philip Freriks'. Tv-recensent Hans Beerekamp, in dezelfde krant: 'In grote lijnen kijken de toegestroomde mensen naar dezelfde artiesten en luisteren ze naar dezelfde Nederlandstalige liedjes als bij een muziekshow van de TROS op een zomers plein. Maar nu krijgen ze er een spannend verhaal bijgeleverd. (…) Het is raar gelopen met het Nederlandse protestantisme. Van het roomse geloof kun je passiespelen, processies en beatmissen verwachten, maar van calvinisten? Die laten in een ander programma Gerard Joling Bachs Matthäus Passion verkrachten en kiezen voor brood en spelen om de Boodschap erin te rammen. Het volk vindt het prachtig, maar niet omdat dit verhaal nog erg diepe wortels heeft.'

Gniffelen en giechelen

Volgens De Volkskant moest je bij het kijken van The Passion 'wel stevig in je schoenen staan om niet van je geloof te vallen': 'Constant lag de gniffel op de loer. Gaat Jezus nog over de Maas lopen? Wordt hij aan de Euromast gespijkerd? Zal Frans Bauer straks op Jezus de Munk afstappen en hem giechelend de verborgen camera van Bananasplit wijzen? (…) De EO gelooft vast dat het een herleving is van hedendaags geloof. Maar veel meer leek het een demonstratie van een kakelbontgekleurd ietsisme.' Ook noemde De Volkskrant het stuk 'de definitieve bekering van de EO tot het licht en de waarheid: de BN'er'. GeenStijl omschreef het schouwspel als 'kitscherige popcornvariant van het Paasverhaal met verlepte Nederlandse muziekmeuk'.

Waterig christendom

De populaire recensiesite De Recensiekoning schreef over The Passion in Gouda: 'Hadden de liedjes eigenlijk wel iets met het verhaal te maken? Nee, niet echt. Zelfs in de Mars-reclame waaronder het nummer "My girl" is te horen, vormen beeld, tekst en geluid een hechtere eenheid. (...) Ik gun iedereen het waterige slag christendom dat de EO voorstaat, maar ik weiger een soort TROS-avond met wat Nederlandstalige liedjes voor een vertolking van het lijdensverhaal aan te zien.' Een redacteur van HP/De Tijd vroeg zich af: 'Zou de duivel er mee spelen, met deze zoveelste poging van gelovig Nederland om van Jezus een toffe peer te maken, in een poging zo zieltjes te winnen? En: 'Kan christelijk Nederland nog dieper zinken?'

Kennelijk weerhield dit alles de organisatoren niet om nog eens zo'n passiespektakel op poten te zetten. Of het meer licht werpt op het Evangelie, is de vraag. Niet bij de seculiere pers althans. En zelf zie ik showbizz en het Evangelie ook niet echt als vruchtbare combi. Om met U2-zanger Bono te spreken: 'They put Jesus in show business, and now it's hard to get in the door.'