Moeite om mezelf te accepteren

Ik heb er soms veel moeite mee om mezelf te accepteren. Ik ben nl. erg verlegen, onzeker en gesloten. Daarnaast ben ik ook niet zo knap. Soms ben ik jaloers op vriendinnen die er leuk uitzien, leuke vrienden hebben en bij wie alles mee lijkt te zitten. Sommige van mijn vriendinnen hebben ook al verkering. Ikzelf heb nog nooit gemerkt dat een jongen mij leuk vond en vraag me af of ik wel verkering zal krijgen als ik zo blijf als ik nu ben? Ik zou graag wat zekerder van mezelf worden zodat ik ook meer 'uitstraling' heb. Maar hoe krijg ik dat?

Je hebt in ieder geval de moed gehad deze vraag te stellen! Als je onderkent wat de problemen zijn en anderen om raad vraagt, ben je al een heel eind. Je vindt jezelf verlegen, onzeker en gesloten. Dat zal te maken hebben met je karakter en je opvoeding. In deze karaktereigenschappen zitten heel goede elementen, waarvoor je dankbaar kunt zijn. Maar in onze maatschappij worden die eigenschappen vaak niet zo erg gewaardeerd. Het is inderdaad mogelijk dat je te (!) verlegen en onzeker bent. In dat geval zouden cursussen op het gebied van  assertiviteit en gespreksvaardigheid best goed kunnen zijn. Iedereen heeft zijn of haar zwakke kanten en waarom zou je daar niet iets aan doen?

Inderdaad zien we soms mensen in onze omgeving wie alles mee lijkt te zitten. Maar is dat ook zo? We vergissen ons wel eens door alleen naar de buitenkant te kijken! We botsen meestal op tegen onze eigen beperkingen en zien dan vooral wat anderen op dit gebied wel hebben of kunnen. Maar misschien zijn er bij ons wel mooie en sterke zaken die bij de anderen ontbreken. Het is belangrijk onze zelfwaardering niet teveel af te laten hangen door te vergelijken met anderen. Hebben zij al verkering en jij nog niet? Waarom vrees je dat dat nooit het geval zal zijn? Je kunt ook te negatief over jezelf denken!

Vervolgens wil ik ook de godsdienstige kant benoemen. De Heere heeft ons gemaakt. Hij is onze Schepper. Wij voldoen wellicht niet aan de idealen van deze tijd (en die van ons), maar Hij ziet ons als Zijn schepsel, als het werk van Zijn handen. Het is waar dat de zonde verwoestende sporen getrokken heeft, maar daarom blijven we als schepsel nog wel kostbaar in Zijn oog. De apostel Paulus kreeg veel kritiek, maar trok zich daar niet al te veel van aan. “Die mij oordeelt is de Heere” (1 Kor. 4:4).

Het belangrijkste is onze relatie met God. Mag je weten door genade een kind van God te zijn? Aangenomen tot zoon/dochter van Hem? Geliefd met een eeuwige liefde? Die acceptatie en waardering stijgt boven alles uit wat mensen van ons vinden. Zoek dat allereerst en als je dat kent, probeer daar dan ook met betrekking tot je vragen uit te leven. Als Hij ons accepteert, zouden wij dat dan niet doen? (Dat betekent natuurlijk niet: alles goedkeuren en zo laten. Hij vernieuwt en verandert!)

Als de Heere de leiding heeft van ons leven, mogen we ook ons verdere levenslot in Zijn hand leggen, ook t.a.v. verkering. Verkering en huwelijk worden in onze kerken hoog gewaardeerd. Toch zijn er in onze kring in toenemende mate veel jongeren die ‘single’ blijven. Paulus kan dat als een speciale gave zelfs waarderen (1 Kor. 7). Waarom wordt er eigenlijk nooit over dat bijbelgedeelte gepreekt? Gelukkig verschijnen er wel boekjes over. Bijv.: “Niet alleen, maar single”, van Lisa Fontein, uitg. Medema te Vaassen.

Kortom: wees geestelijk en praktisch met deze zaken bezig! Bid en werk!

Prof. dr. M. J. Paul

Dit artikel is beantwoord door

prof. dr. M.J. Paul

• Geboortedatum:
  13-03-1955
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Oegstgeest
• Status:
  Actief

263 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven