(...) Ik heb belijdenis gedaan in de Ger. Gem. en mocht aan het H. A deelnemen. ...
J.W.N. van Dooijeweert / Geen reacties
Vraag
Antwoord
Lieve broeder of zuster. Wat jammer dat je het niet van het begin af aan je ouders verteld hebt waar je mee bezig was. Dan had alles in de beginfase afgespeeld en was alles nu heel anders. Dan hadden zij er ook bij kunnen zijn toen je belijdenis deed. Of wisten ze dat al wel en gaat het nu alleen over het deelnemen aan het Heilig Avondmaal? Hoe dan ook; nu gaat het over je vraag.
Wat kun je nu het best doen... Allereerst zul je moeten realiseren dat het een zegen van de Heere is dat je met het Woord van God bent opgegroeid. Hij heeft de plaats en de tijd van je geboorte bepaald. Zie daarom nooit verachtelijk neer op je afkomst, maar dank God voor Zijn leiding in je leven.
Je schrijft: “Maar zo verder leven kan ik ook niet” Dat mag ook niet! Je mag niet een ‘stiekem’ Christen zijn. De Heere Jezus wil dat we getuigen van Hem zijn, in de wereld maar ook in de kerk. Dat is inderdaad wel eens heel moeilijk. Maar besef aan de andere kant dat dit “getuigen zijn” om twee redenen nodig is. Om de Naam van de Heiland hoog te houden maar ook om licht te verspreiden in je omgeving.
Wat je zegt van je ouders, wat zij denken en geloven over bekering en bekeerd worden.... Ik ken deze verhalen natuurlijk ook. Maar mag je daarvoor op de vlucht gaan? Veel mensen geloven niet dat de Heere nu, in onze tijd nog echte wonderen doet. Moet je daarom zwijgen als je zelf aan den lijve ervaren hebt dat het wel zo is? Nee immers! Als je nu zelf hebt mogen ervaren dat de Heere naar je omgezien heeft, je zonden vergeven heeft en je heeft aangenomen tot een kind van Hem... Mag je dat verzwijgen omwille van een paar negatieve reacties? Mag je dat verzwijgen omdat je denkt dat je ouders je niet zullen begrijpen? Ik ben er van overtuigd dat dit niet mag!
Misschien mag je door het te vertellen “getuige-zijn” voor je ouders. Misschien hopen zij in hun hart ook wel op genade van de Heere? Laat je niet afschrikken door alle vooroordelen maar kom uit voor je keus, kom uit voor je Heere en Heiland!
Maaaaar... Doe het met verstand. Doe het met liefde voor je ouders. Doe het met begrip voor hun gedachtegang. Zij hebben nooit anders gehoord, zijn hierin onderwezen en opgevoed. Hebben dit in de prediking altijd gehoord en het zit verankerd in hun denken. En weet je: Het is eigenlijk ook wel gemakkelijk. Je kunt je er bij neerleggen dat er toch maar heel weinig mensen bekeerd worden, “waarom zou ik er dan een van zijn”?
Voor jou is het nu belangrijk om een besluit te nemen. Je hart schreeuwt er om om het aan je ouders te vertellen. Ik ben het helemaal met je eens dat je zo niet verder kunt... Daarom, neem je besluit helder en krachtig: “Ik ga het hun vertellen”. Maar niet vandaag gelijk. Je hebt eerst nog huiswerk te doen. Probeer eerst hun gedachtegang te begrijpen. Ga dan ernstig in gebed, “in overleg”, met de Heere. Vraag Hem om licht en wijsheid hoe je moet handelen, hoe je het moet zeggen. Vooral wat je moet zeggen en wat je moet verzwijgen. Ga niet negatief doen over hun kerk. Zeg hen dat je dankbaar bent dat ze je met de Bijbel hebben opgevoed, maar dat de Heere je een andere weg heeft laten inslaan. Vertel hen wat je in Hem gevonden hebt, hoe Hij jou gevonden en opgeraapt heeft. Vertel hen van het blijde wonder dat de Heere je zonden vergeven heeft. Maar doe het in liefde. En in opzien tot de Heere. En met respect voor je ouders.
Ik hoop dat je iets kunt met mijn antwoord. Laat anders gerust iets van je horen. Ik begrijp zo heel goed waar je in leeft. Maar het kan niet op deze manier. “Dezen vermelden van wagens, en die van paarden; maar wij zullen vermelden van den Naam des HEEREN, van onze God” (Psalm 20:7).
Liefde en wijsheid toegebeden,
J. W. N. van Dooijeweert, Peru/Waddinxveen
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
