Vraag
Ik neem geen deel aan het Heilig Avondmaal en zal dat in de nabije toekomst ook waarschijnlijk niet gaan doen. Tien jaar geleden heb ik geprobeerd belijdenis te doen maar dat is mis gegaan. Ik was het niet eens met de leerstof en uitte dit misschien te expliciet. De sfeer werd er niet gezelliger op! Vanwege praktische redenen kan ik geen nieuwe poging ondernemen en eerlijk gezegd heb ik daar ook geen zin in. Ik ben bang voor een herhaling van ‘situaties’.
Ondertussen neem ik de gemeenschap der heiligen, of anders gezegd de gemeente van Jezus Christus, wel serieus! Waarschijnlijk té, want als ik zaken wat makkelijker van mij kon afzetten dan had ik er ook niet zo’n last van. De gemeenschap der heiligen valt me erg tegen. Zowel van mijzelf als bij anderen. Ik vind niet iedereen even aardig… wat op zich misschien niet erg hoeft te zijn behalve als je aan het avondmaal deelneemt?
Of een ander voorbeeld: wat doe je als je op het moment suprême (het avondmaal) het niet eens bent met de preek en toch de viering gehouden wordt? Omdat ik nu geen belijdend lid ben is het nogal makkelijk en hoef ik niet aan het avondmaal. Voor mij is dat een opluchting want op die manier hoef ik niet aan dingen te voldoen waaraan ik nooit toe zal komen. Worden de zaken er trouwens beter op als je aan het avondmaal deel neemt? Word je daar beter van? Vind ik dan iedereen even aardig en alle preken goed?
In onze kerk wordt het avondmaal twee keer -zowel ’s morgens als ’s avonds- gevierd vanwege de grootte van de gemeente. Vrijwel iedereen gaat aan, dus valt het op als je niet aangaat. Ik blijf dan ’s morgens maar thuis en ga alleen ’s avonds. Omdat de meesten ‘s morgens al geweest zijn gaan er in de avonddienst minder. Dan valt mijn niet-aangaan niet zo op. Blijkbaar werkt het want ik ben er nog nooit op aangesproken.
Waar ik mijn vraag heel bewust mee wil afsluiten is het volgende: maken wij het met ons allen onszelf niet te moeilijk om het Heilig Avondmaal te vieren? Ik las hier op de website dat het in het Jodendom onveranderd een gedachtenismaaltijd is. Ook binnen de visie van de Messiasbelijdende Joden. Ik heb daar niet veel verstand van, maar een gedachtenismaaltijd klinkt veel ontspannener dan dat je je een oordeel eet en drinkt door onwaardig aan te gaan.
Antwoord
Beste vragensteller,
Ik heb je hele vraag een aantal keer gelezen om helder te krijgen wat je precies zegt en om in de beantwoording recht te doen aan wat je zegt. Ik kan me namelijk niet aan de indruk ontdoen dat je beschouwing van alles wat je zegt, erg ik-gericht is en zich ook niet richt naar wat de Bijbel leert over belijdenis, gemeenschap der heiligen en Heilig Avondmaal. Dit klinkt als inzet van de beantwoording van je vraag mogelijk hard, maar ik wil eerlijk, en tegelijk in liefde met je omgaan.
In de eerste plaats, als het gaat over belijdenis doen, raken mij jouw woorden "en daar heb ik ook geen zin in…" Is Christus het niet waard om Hem te belijden voor de mensen?!
In de tweede plaats, gemeenschap der heiligen gaat niet over de vraag of je iedereen even aardig vindt, maar om de vraag of je in de weg van zelfverloochening, ootmoed, zachtmoedigheid en dienen je gaven tot nut en zaligheid van anderen besteden wilt. Ik kan niet beoordelen of de belijdeniscatechese en de preken in overeenstemming zijn met Gods Woord, maar met deze houding blijft het in elk geval "gezellig" om je eigen woorden te citeren. Gemeenschap der heiligen is elkaar vinden in het fundament Christus en Die gekruisigd en elkaar in liefde en ootmoed daarop aanspreken. Daarop wil de Heere Zijn zegen geven.
In de derde plaats, als het gaat over het heilig avondmaal raken mij jouw woorden ook: “Omdat ik nu geen belijdend lid ben is het nogal makkelijk en hoef ik niet aan het avondmaal. Voor mij is dat een opluchting want op die manier hoef ik niet aan dingen te voldoen waaraan ik nooit toe zal komen. Worden de zaken er trouwens beter op als je aan het avondmaal deel neemt? Word je daar beter van? Vind ik dan iedereen even aardig en alle preken goed?” “Doet dit tot Mijn gedachtenis”, zegt de Heere Jezus: dan gaat er een grote streep door jouw eigen 'ik'. Dan gaat Zijn opdracht knellen en is het niet meer makkelijk om aan te gaan dan wel af te blijven. Paulus is hierover heel duidelijk in 1 Korinthe 10 en 11 en spreekt met het gezag van God Zelf de woorden over het “je een oordeel eten en drinken.” Dus als het moeilijk zou zijn, komt dat niet voort uit Gods Woord, maar ligt het probleem bij ons mensen.
Ik wil afsluiten met een vraag terug of eigenlijk een opdracht: onderzoek eens voor jezelf wat de Bijbel zegt over belijdenis doen, gemeenschap der heiligen en heilig avondmaal en toets jouw denken daaraan. Zo mag je ook vruchtbaar zijn in de gemeente waarvan je deel uitmaakt en leer je met elkaar wat het betekent om aan het Heilig Avondmaal Zijn dood te gedenken.
De Heere zegene je in gehoorzaamheid aan het onderzoeken van Zijn Woord.
Ds. M. W. Muilwijk
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.W. Muilwijk
- Geboortedatum:23-12-1980
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Aalst
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
