Vraag
Ik heb een vraag voor ds. C. Harinck. In het interview over uw nieuwe boek 'Het fundament van het christendom' zegt u het volgende:
“De kinderdoop werd aanvankelijk vooral gezien als wijding van de kinderen aan God en Zijn dienst. Over het verbond hoor je niet. Het dopen van kinderen was in de eerste eeuwen overigens meer uitzondering dan regel. Dat veranderde pas aan het einde van de derde eeuw, door toenemend zicht op de erfzonde, in de strijd met Pelagius, en op de overeenstemming tussen het Oude en het Nieuwe Testament. De gelovige heidenen ontvangen de belofte van Abraham en zijn met hun kinderen begrepen in hetzelfde verbond. Gods Geest heeft de kerk hierin geleerd en geleid. Door de Reformatie werd het Bijbelse verbondsdenken nog sterker.”
Mijn vraag gaat met name over het laatste gedeelte: de leiding van Gods Geest met betrekking tot het verbondsdenken versus de doop. Hoe duidt u de doopvisie van bijvoorbeeld Spurgeon en Philpot? Lieten zij zich niet leiden door de Geest, of vond de Geest het niet nodig om hen hierin te onderwijzen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
De eerste twee eeuwen worden er alleen volwassenen gedoopt. We lezen ook wel over het ganse huis, de zogeheten oikia teksten, maar dat kan betekenen met de slaven en slavinnen of met alle knechten. “Zijn ganse huis”, werd toen ruim genomen. Het hoofd van het gezin had grote zeggenschap en bepaalde welke godsdienst men aanhing. Wanneer hij christen werd, volgden ze hem.
Toen de strijd met Pelagius over de erfzonde de kerk beroerde en Augustinus en anderen krachtig de erfzonde leerden, kwam er onder de christenen de vraag: waar moet ik met mijn kind met erfzonde heen? Men begon toen sterk de doop te begeren voor de kinderen. Reeds in de derde eeuw zijn bisschoppen in Carthago samengekomen om dit probleem te bespreken. Maar na de krachtige leer van Augustinus over de erfzonde kwam deze behoefte pas heel sterk naar voren.
Een eeuw later, de vijfde eeuw, is kinderdoop algemeen. Het was een belijdenis van de erfzonde en een toevlucht nemen tot het bloed van Christus dat van de erfzonde reinigt. Met de Reformatie komt de verbondsgedachte naar voren. God richt Zijn verbond met de gelovigen en hun kinderen op. Behoren zij bij het verbond, dan hebben zij ook recht op het verbondsteken. De lijn van Abraham wordt doorgetrokken naar het Nieuwe Testament. Men grondde dit vooral op Handelingen 2:39.
We geloven dat Gods Geest de kerk daarheen heeft geleid. Er was wel heel vroeg een vraag onder de Joodse christenen over de kinderdoop. Hun kinderen werden voorheen besneden en nu was er niets, totdat zij tot geloof kwamen en zich lieten dopen. Ze voelden er op achteruit gegaan te zijn. Er was dus steeds wel behoefte om iets met de kinderen te doen. Maar de eerste eeuwen wordt de doop zo duidelijk gezien als een begraven van het oude heidenleven en het begin van een nieuw christenleven, zodat de doop ver stond van kinderen die zich niet konden bekeren en geloven en geen heidenleven achter zich hadden .
Er is dus een ontwikkeling geweest. We geloven met de reformatoren dat de belofte van de Heilige Geest, die belooft is bij de kerk te blijven, de kerk naar een dieper verstaan heeft geleid.
Ik hoop u hiermee van dienst te zijn geweest.
Ds. C. Harinck
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Harinck
- Geboortedatum:09-04-1933
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Bekijk ook:
