Ziel van eeneiige tweeling

Misschien een rare vraag, maar ik denk er over na. Wij hebben een eeneiige tweeling. Eeneiig betekend dan ze ooit één waren en dat de vrucht zich in tweeën gedeeld heeft. Nu geloven wij dat God direct een ziel schenkt zodra het leven er is, toch? Hoe zou dat kunnen als één vrucht en één ziel dan zich splitst? Nu geloof ik zeker dat mijn kindjes beiden een ziel hebben. Maar dan blijft mijn vraag of er iets bekend is over dit onderwerp.

Beste vragensteller,

In het verleden is ook al eens een soortgelijke vraag gesteld, ik zal een deel van het antwoord dan ook hieronder letterlijk overnemen.

Overigens: een God die uit niets de hele wereld kan scheppen, in Zarfath een oliekruikje vele liters olie laat uitschenken, met vijf broden en twee vissen duizenden mensen kan voeden, en ga zo maar door (de Bijbel geeft meerdere voorbeelden), zou het voor zo’n God te wonderlijk zijn om niet alleen uit één eicel en één zaadcel twee of meer levende wezens te laten ontstaan, maar ook die levende wezens allemaal te bezielen?

Vervolgens het citaat uit het antwoord op een soortgelijke vraag: De gedachte is duidelijk: als er aanvankelijk één klompje cellen is dat het begin van het leven vormt, en dan al bezield is, hoe kan die ene ziel zich dan delen tot twee zielen?

Bij het denken over een bijna onaards begrip als ‘ziel’ moeten we proberen die ziel ook niet als een brok materie voor te stellen. Het is zoals je moet denken over dingen aangaande de eeuwige, hemelse heerlijkheid. Dit beslaat een andere werkelijkheid dan de aardse, waarin sprake is van andere dimensies. De aardse dimensie van bijvoorbeeld ‘ruimte’ zou kunnen luiden: ruimte is datgene dat verhindert dat twee voorwerpen op dezelfde plaats staan. In de hemel passen, om maar eens een populaire uitspraak aan te halen, duizend engelen op de punt van een naald. Het volume-innemende aspect van ruimte is daar volkomen irrelevant. Zo ook met het begrip tijd. Wij leven in een dimensie waarin tijd als het ware een lijn vormt, met een begin en een eind.

In de eeuwigheid is tijd een cirkel zonder beginpunt, waarbij het ook totaal niet relevant is of iets eerder, later of tegelijker’tijd’ gebeurt, dat is allemaal hetzelfde. Als je nu op deze wijze naar dit soort begrippen kijkt, zul je ook aanvoelen dat de ziel niet een brok ‘iets’ is dat zich in tweeën moet splitsen. Net zomin als de Heere zich in miljoenen stukjes moet splitsen om al die afzonderlijke gebeden, die naar Hem opgezonden worden, te kunnen horen. En trouwens: horen? De meeste gebeden zijn geluidloos en de Heere heeft geen biologische oren... De helft van oneindig blijft oneindig, een halve ziel is een volledige ziel.

Johan Boeijenga

Dit artikel is beantwoord door

J. Boeijenga

• Geboortedatum:
  26-05-1958
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Nunspeet
• Status:
  Actief

67 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven