Terugvallen in de pornografie

Ik heb erg veel problemen gehad met pornografie en zelfbevrediging. Maar ik heb het mogen vertellen aan enkele mensen, onder wie mijn ouders. Daardoor, maar vooral ook dankzij God, gaat het steeds beter met me. De drang naar pornografie is bij mij weg. Dat is een grote opluchting. Ik heb echter nog wel moeite met zelfbevrediging. Dat gebeurt zo ongeveer om de vier weken. Nu is het gebeurd dat ik gewoon op Facebook een erg prikkelende afbeelding tegenkwam. Ik had op dat moment ook er veel onzekerheid over het geloof en leefde niet meer zo dicht bij God als anders. Een dag later werd dit mij te sterk. Ben ik nu teruggevallen in de pornografie? Ik ontleen er namelijk erg veel waarde aan wanneer het mij het zou lukken om een halfjaar vrij te zijn. Let wel: ik zie het zeker als zonde wat ik gedaan heb, maar de banden van een verslaving wil ik gewoon erg graag van mij afgooien. Ik zie dit op het moment meer als onderdeel van een verslaving aan zelfbevrediging en niet aan pornografie omdat dit me echt overkomen is en het zou ook op straat kunnen zijn gebeurd, op een billboard ofzo.

De vraag bevat twee uiterst belangrijke handvatten om met deze problematiek om te gaan. Daar wil ik graag eerst aandacht aan geven, ook met het oog op anderen die hiermee te maken hebben (en dat zijn er meer dan we geneigd zijn te denken).

Het eerste is dat je anderen in je directe omgeving in kennis hebt gesteld van je worsteling met deze zonde. Dat is zeer moedig en bovendien heel verstandig. Het beginsel om elkaar te kennen in zonden en elkaar daarin te helpen is geheel bijbels. Daarmee voorkomen we isolement en eenzaamheid en bereiken we dat anderen ons steunen en voor ons bidden. Dat is een zeer machtig wapen en dat wil ik graag anderen aanraden die met deze of vergelijkbare worstelingen te maken hebben. Heel veel dank dat je dit op Refoweb heb willen zetten!

Het tweede dat iets verderop in je vraag aan de orde komt, is de relatie die je zelf terecht legt tussen een verflauwd geloofsleven en kwetsbaarheid voor verleidingen. Daaruit volgt uiteraard dat het voor iedereen zeer noodzakelijk is om de persoonlijke omgang met God te onderhouden, om niet in eigen kracht blootgesteld te worden aan de zonden. Anders verliezen we die strijd.

Ik zou hier nog aan toe willen voegen het belang van rust en ontspannenheid. Ook stress maakt ons kwetsbaar om in zonden te vallen van verslaving, ook van zelfbevrediging (al zou ik niet willen zeggen dat zelfbevrediging direct een vorm van verslaving is). De roes die dit geeft, werkt vaak (zeer kortstondig) als ontspanning, zodat herhaling daardoor wordt uitgelokt. Neem dus tijd voor ontspanning.

De vraag of je terug bent gevallen in pornografie, kan ik op grond van wat ik lees niet bevestigend beantwoorden. Wel lijkt me duidelijk dat hier een blijvende strijd ligt voor jou, zoals voor heel veel mannen. Verwar echter niet de verleiding met het terugvallen in verslaving. Daarmee maak je het voor jezelf onnodig zwaar. Dat je verleiding voelt, is normaal. Het toegeven daaraan is wel zondig. Ook een doel als een half jaar daarvan vrij willen zijn, kan leiden tot een zekere krampachtigheid en stress (en daarmee juist de strijd onnodig zwaar maken, zie hiervoor). Probeer in afhankelijkheid van God en met hulp van Zijn Geest de strijd dagelijks te voeren en leg jezelf niet te zware lasten op, die je toch niet kunt overzien. "Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad" (Matth. 6).

Dr. J. van der Wal

Dit artikel is beantwoord door

dr. J. van der Wal

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven