Als ik om me heen kijk en luister is in reformatorisch Nederland massaal een opw...

Als ik om me heen kijk en luister is in reformatorisch Nederland massaal een opwekking begonnen! Men zegt ja, geeft zich over aan de Heere en geeft zich uit voor een kind van God. Door mijn eigen staat van schuldig staan tegenover God, kan ik me niet zomaar over geven aan Hem. Terwijl men mij dat wel aanreikt, want Christus is al begonnen, zegt men. Als ik lees in Gods Woord, maar ook zeker de oudvaders lees, staan die bekeringen lijnrecht tegenover elkaar. Hoewel, misschien niet de bekeringen, dan toch wel het leven! Alles kan er mee door, broeken, oorbellen, voetbal, EO-jongerendag, enzovoort! Waar ligt dan het verschil in nu en vroeger?

Ofschoon ik me goed kan vinden in de zorg die uit uw vraag doorklinkt, wil ik beginnen met er op te wijzen dat wij geen hartenkenner zijn. Waar we niet aan moeten beginnen is om anderen te veroordelen. Wat we wel mogen doen is iemand beoordelen over wat ze zeggen en over de praktijk van het leven. Wanneer jongeren en ouderen belijden dat ze bekeerd zijn geworden en nu geloven in de Heere Jezus Christus, moet de Heilige Schrift er naast gelegd kunnen worden. Want dat is onze maatstaf en niet mijn dogmatische stokpaardjes en theologische inzichten. Zeker is dat iemand die een nieuw hart van de Heere ontvangen te kennen is aan gewaad, gelaat en gepraat en niet te vergeten de daad.

Dabar betekent: Woord en Daad. In het ware geloofsleven is dat een eenheid genormeerd naar Gods Woord en getuigenis. Overal in Gods Woord waar sprake is van bekering werkt dat uit in een godzalige levenswandel. Het is het sterven aan de wereld en de zonde. Paulus zegt: gijlieden geheel anders. Het is de begeerte van het hart om naar Zijn Wet te leven. Niet om er iets mee te verdienen of vroom te willen overkomen, maar uit liefde tot Zijn eer.

Het is de vrucht van het alle dag sterven omdat we de dood van Christus wil in ons om dragen. Ware goddelijke bekering wordt door de Heilige Geest gewerkt. Dat is geheel anders dan dat wij vanuit ons geloof op God aan werken en zo menen kind van God te zijn. Goddelijke bekering werkt altijd uit een droefheid naar God.

Wie door het enge poortje van Gods gerechtigheid wordt getrokken moet alles wat van de wereld is achterlaten. Luther raakt zelfs zijn laatste zijdedoekje in dat uur kwijt, om door recht het leven in Christus te vinden. Het leven is mij Christus en het sterven gewin. Dat is het altijd weer oude en nieuwe evangelie van vrije genade bewezen aan een verloren zondaar. Vergeten we niet: zoals God volk Zijn uitverkorenen bekeerde zo doet Hij het nu nog. Hij verandert niet. Wat overblijft, is de bede: Heere, bekeer mij, zoals U al Uw volk bekeert, zo zal ik bekeert zijn. Wees in alles Gode bevolen en blijf de bede over: schenk mij bekerende genade om de verdienste van Christus wil.

Hartelijk groet van één die alle dagen deze woorden weer heeft te belijden en te bidden om genade, om Christus wil. Amen!

Ds. J. D. Heikamp