Last van aanvechtingen
Ds. J. Westerink | Geen reacties | 21-07-2007| 00:00
Vraag
Iemand waarvan gezegd wordt dat ze reeds jaren geleden tot God bekeerd is, had verschrikkelijke last van aanvechtingen van de satan. Zij krijgt via via te horen, dat ze naar een heel ver doorgeleid kind van God moet gaan. Zij doet dat, ze praten en bidden samen en ze gaat weer naar huis. Ze krijgt weer de vrede Gods te ervaren en gaat weer naar haar pasgevonden Geestesvriend en vertelt hem dat. Hij is blij voor haar. Maar nu komt het: een week nadat ze verteld had dat God haar weer vrede gegeven heeft, gaat ze weer bij hem op bezoek (ze gaat er nu elke week naar toe). Hoe is het nu?, vraagt hij direct. Het is weer niets, antwoordt zij. Zijn antwoord: Goed zo.
Dit lijkt mij soms samen te hangen met het wantrouwen van geloof en het beschouwen van twijfel en aanvechtingen als kenmerk van het ware. Mensen die het “altijd hebben” worden gewantrouwd. Mensen die steeds het oog op de belofte houden, en ten tijde van aanvechtingen nog sterker naar dat woord vluchten om zich aan de beloftes vast te klemmen, worden gewantrouwd. Gaarne zou ik horen of dit te maken heeft met traditie en hoe men gebakerd is of, of dit te verdedigen is op grond van de Bijbel.
Antwoord
Om te beginnen mijn excuses voor het feit dat de beantwoording van je vraag zolang op zich heeft laten wachten. Vakantie was de voornaamste oorzaak.
Vervolgens, je vraagt een algemeen antwoord naar aanleiding van een concrete situatie. Die situatie ken ik niet (of door je beschrijving ervan enigszins). Ik kan dus ook alleen een algemeen antwoord geven zonder te weten of dat in deze concrete situatie van toepassing is of misschien maar gedeeltelijk van toepassing.
Het is een bijbels gegeven, en de praktijk van het geestelijke leven bevestigt dat, dat Gods kinderen last hebben van aanvechtingen van de satan. Onze catechismus zegt niet voor niets, dat de duivel een van de drie doodsvijanden is, die niet ophouden ons aan te vechten, zolang wij in dit leven zijn, en ook dat wij in eigen kracht niet een ogenblik kunnen staande blijven. Wat dat betreft mag er best een gezond wantrouwen zijn tegenover mensen die zeggen, dat ze altijd blij zijn. De duivel is als een leeuw, die altijd op zoek is naar prooi. En een leeuw komt nooit op een dode prooi af. Hij zoekt schapen en lammeren die de Herder volgen. Wanneer dat doorgeleide kind van God dat bedoelt met zijn "goed zo", ben ik het er wel mee eens.
Problemen ontstaan wanneer iemand een bepaalde status krijgt als doorgeleid kind van God en aan zijn of haar woorden meer geloof wordt gehecht dan aan het spreken van de Heere in Zijn Woord. Maar op zichzelf is het goed om juist in tijden van twijfel en aanvechting hulp te zoeken bij iemand die verstand heeft van God en Goddelijke zaken. De Heere wijst er ons ook op dat Gods kinderen elkaar tot een hand en een voet mogen zijn. Hij geeft dat in een goed huwelijk (zie het huwelijksformulier), of in de gemeente en soms ook zomaar via een 'toevallige' ontmoeting.
Verder ben ik het uiteraard met je eens, dat een aangevochtene om te beginnen nergens beter naar toe kan vluchten dan tot de Heere en Zijn machtige beloftewoord. Daar ligt het echte en enige houvast temidden van bestrijding en aanvechting. Maar het gebeurt nogal eens dat de Heere mensen daarbij inschakelt. Een mooi voorbeeld daarvan vinden we in 2 Kor. 7, waar Paulus na een periode van strijd en aanvechting schrijft: "God, Die de nederigen troost, heeft ons vertroost door de komst van Titus".
Tenslotte, al zijn aanvechtingen en twijfel geen kenmerken van het echte geestelijke leven, het roept bij mij altijd vragen op wanneer mensen het altijd hebben en er altijd zijn. In de Schrift komen we zulke mensen namelijk niet tegen. Ze horen bij de gebrokenheid van deze bedeling waarin niets volmaakt is. Ze leren ons ook verlangen naar de toekomst van Christus, waarin de drie doodsvijanden op geen enkele manier meer een plaats hebben.
Ik weet niet of ik zo een passend antwoord heb gegeven in de concrete situatie, maar dit is wat ik in zijn algemeenheid zou willen zeggen.
Een hartelijke groet,
Ds. J. Westerink
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Westerink
- Geboortedatum:25-08-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk (Maranatha)
- Status:Inactief
