Sadduceeën en Farizeeën vormden Sanhedrin

Ds. P.D.J. Buijs | Geen reacties | 01-10-2001| 00:00

Hoe is het mogelijk dat de Saduceeen en Farizeeen met elkaar het Sanhedrin konden vormen terwijl hun visies op de opstanding ver uit elkaar lagen? De Saduceeen geloofden niet in een opstanding uit de doden. Was de ketterij van de Saduceeen daardoor eigenlijk niet veel groter dan die van de volgelingen van Christus? Hoe is het dan mogelijk dat de christenen in het Nieuwe Testament wel vervolgd werden, terwijl de aanhangers van de Saduceeen met rust gelaten werden?

Eerst iets over het Sanhedrin of Hoge Raad als zodanig. Wat precies de oorsprong ervan is geweest valt niet met zekerheid te zeggen. Volgens deJoodse overlevering was het Sanhedrin de rechtstreekse voortzetting van het college van 70 oudsten dat door Mozes werd ingesteld (Num. 11 : 16v.). Pas in de vierde eeuw voor Christus kan het bestaan van het Sanhedrin worden aangetoond. Omdat het volk onder vreemde heersers was gekomen probeerde de hogepriester, bijgestaan door de priesterlijke geslachten, leiding te geven aan het volk. In het Sanhedrin was de hogepriester voorzitter; daarnaast waren er zeventig leden die behoorden tot de overpriesters (hogepriesters die hun ambt niet meer uitoefenden) en de vertegenwoordigers van de 24 priestergeslachten; verder de Schriftgeleerden en wetgeleerden en tenslotte de oudsten van het volk (leken, afkomstig uit hoofden van aristocratische families). Binnen het Sanhedrin bestonden twee grote partijen: de Sadduceeen en de Farizeekn, waarvan de laatsten veruit de meeste invloed hadden. De Sadduceeen wensten zich slechts te houden aan de schriftelijke overlevering, vooral de vijf boeken van Mozes. Alles wat daar niet in stond (naar ze meenden) verwierpen ze: de lichamelijke opstanding van de doden, het geloof aan het bestaan van engelen en duivelen, een fanatieke messiasverwachting. Bij de Farizeeen vind je dat nu juist wel. We zouden kunnen zeggen, dat deze beide groeperingen binnen het Sanhedrin tot elkaar veroordeeld waren. Wilde er nog iets van joods leven in bezet gebied terechtkomen, zouden ze toch samen een rechtscollege moeten vormen. Overigens hadden de Farizeekn als meest precieze groepering de steun van het volk, vooral in de steden. Dat leidde ertoe, dat veel niet-Farizeese leiders zich meestal moesten houden aan de regels van de Farizeekn; anders zouden ze met het volk in botsing komen. Wanneer we naar de opvattingen van de Farizeeen kijken, moeten we zeggen dat van de religieuze groeperingen in Israkl zij het dichtst bij Jezus stonden. Dat maakt hun houding tegenover Jezus des te verbazingwekkender. Hoe konden zij met hun trouw aan de wet en hun geloof in de opstanding de meest fervente tegenstanders van Jezus worden? Dat heeft te maken met hun vertrouwen op goede werken en hun gevoelens van hoogmoed. Daarom weigeren zij Jezus te erkennen als de door God Gezondene; als Zijn Zoon. Wanneer de vraag luidt hoe het toch komt, dat deze twee groeperingen, die in feite elkaar uitsluiten, toch samen zich tegen Jezus kunnen keren, dan moeten we zeggen: een monsterverbond van vijandschap tegen Gods Gezalfde. Te vergelijken met de twee tegengestelde polen Pilatus en Herodes: op die dag werden de gezworen vijanden vrienden van elkaar. Van elkaar vervolgen was bij deze beide groeperingen geen sprake: dat zou de ondergang van het volk hebben betekend.

Ds. Buijs

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.D.J. Buijs

• Geboortedatum:
  02-11-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Nunspeet
• Status:
  Actief

203 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven