Dochtertje wil altijd meer
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven | Geen reacties | 10-07-2007| 00:00
Vraag
Hoe moet ik omgaan met mijn dochtertje (6) die altijd meer en meer wil, het grootste het meeste, enz. Als haar kleinere broertje (4) iets heeft en zij wil dat ook, dan gaat ze in onderhandeling met hem en dan geeft hij het aan haar. Dit gaat nooit eerlijk. Dan prijst ze hetgeen zij heeft helemaal aan: van dit is mooier of leuker en dan gaat haar broertje overstag. Ze doet dingen vaak stiekem: snoepjes pikken, en dat verstopt ze dan gauw op haar kamer. Ze kwam van de week thuis met iets en ze zei dat ze het op het schoolplein gevonden had. Na door blijven vragen bleek dat de juf het van iemand had afgepakt en ergens had neergelegd en zij heeft het meegenomen. Het begint met een snoepje en nu dit. Straks gaat ze het nog in winkels doen! Hoe moet ik hier op reageren? Ze hebben allebei drie potjes met een soort klei gehad van oma. Allemaal evenveel. De volgende dag is de klei van mijn dochtertje aanzienlijk in omvang toegenomen en mij zoontje heeft aanzienlijk minder klei en die goedzak merkt dat niet eens. Zomaar een paar voorbeelden. Is dit normaal gedrag? Door dat stiekeme gedrag heb ik het gevoel dat ik een hekel aan haar krijg. Ik probeer zo open en eerlijk mogelijk met de kinderen om te gaan en ze krijgen heus wel eens wat als ze er om vragen, dus ik snap de aanleiding niet waarom ze stiekem bijvoorbeeld snoepjes meepikt.
Antwoord
Beste moeder,
Wat is het toch moeilijk om goed op te voeden en je kinderen te geven wat ze nodig hebben! Ik lees in je vraag een oprecht betrokkenheid en zorg voor je kinderen! Ik lees vooral dat je bang bent dat je dochter niet goed ontwikkelt en verkeerde dingen doet. Als ouder kun je dingen in het gedrag van je kind zien waar je niet blij mee bent en dat is moeilijk. Moeilijk ook om daarin de gebrokenheid van de schepping te zien maar ook aanvaarden dat jouw kind niet perfect is. Onze maatschappij is juist zo gericht op perfectie; een kind moet sociaal, bescheiden, netjes, slim en nog veel meer zijn!
Natuurlijk weet ik niet hoe dit in jullie gezin is, maar het gedrag van je dochtertje staat wel ergens voor. Het lijkt me een signaal wat je als ouder zeker op moet pakken. Het is nodig om dit gedrag te corrigeren want natuurlijk is dit niet wenselijk maar ik stimuleer jullie als ouders vooral om te onderzoeken waar het gedrag voor staat! Mogelijk ervaart ze jullie correctie als een afwijzing waardoor je in een negatieve spiraal terecht komt. Misschien is ze bang dat jullie meer van haar broertje houden doordat hij meer positieve bevestiging lijkt te ontvangen. Het is ook heel moeilijk om positief te blijven wanneer je kind het je zo moeilijk maakt als ouder, dat realiseer ik me als moeder goed.
Toch is het belangrijk dat jouw dochtertje gaat ervaren dat jullie het gedrag scheiden van haar persoontje! Ik weet jullie achtergrond niet maar soms kunnen dingen uit het verleden die gebeurd zijn in gezinnen van jou of je man je onbewust beïnvloeden, waardoor je extra bang bent voor dit gedrag van je dochter. Wat maakt dat je dit gedrag zo erg vindt? Ik zou je willen vragen waardoor je dit erger lijkt te vinden dan andere kinderlijke "vergrijpen". Waar ben je bang voor? Voor mij is dit natuurlijk gissen maar het is goed om je dit samen als ouders af te vragen.
Hoe kun jij je dochter helpen om dit gedrag af te leren? Allereerst is het nodig dat jullie het gedrag gaan scheiden van haarzelf. Geef haar veel positieve bevestiging in die dingen die ze goed doet of waarin je haar goede kanten belicht. Duidelijk en consequent corrigeren van stiekem gedrag is goed. Ze moet leren wat wenselijk is. Hoe lastig het ook is, probeer niet "de strijd aan te gaan" maar hou als ouders samen de regie. Wanneer jullie merken dat het jullie niet voldoende lukt om haar te helpen of wanneer je er zelf in vastloopt, zoek dan opvoedingsondersteuning. Bij je huisarts kun je zeker een verwijzing vragen naar Eleos of Bureau Jeugdzorg. In eerste instantie denk ik dat dit niet nodig hoeft te zijn wanneer jullie er samen als ouders over kunnen praten en elkaar kunnen ondersteunen. Praat ook eens met de juf om te onderzoeken hoe die hierin kan helpen. Misschien zijn er op school oorzaken voor dit gedrag. Wordt ze gepest of valt ze buiten de groep? Tot slot weet ik zelf hoe heerlijk het is om met andere ouders te praten die kinderen in dezelfde leeftijd hebben. Herkenning kan een feestje zijn! Daarbij helpt het om te relativeren en van elkaar te leren.
Ik wens jullie toe dat je weer van je dochter gaat genieten en ik hoop dat ik je vraag naar tevredenheid heb beantwoord.
Hartelijke groet,
Petra van Bodegraven
Dit artikel is beantwoord door
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven
- Geboortedatum:26-03-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
