Versnippering protestantse kerken

Ds. A.K. Wallet | Geen reacties | 11-03-2003| 00:00

Waarom zijn de protestantse kerken zo versnipperd? Ik neem niet aan dat dat Jezus' bedoeling was?

Een pijnlijke vraag die je aan de orde stelt. Laten we gelijk zeggen dat het nooit de bedoeling van de Heere Jezus geweest is dat er zoveel versnippering zou zijn. Hij heeft gebeden in het Johannes 17: Vader, Ik wil dat zij allen één zijn. Op diverse plaatsen wordt verder gewezen op de eensgezindheid en eenheid die er behoort te zijn onder de christenen. En dan toch die versnippering!

We kunnen verschillende oorzaken van versnippering noemen:

1. De eerste is die van de opkomst van dwalingen. De satan zit niet stil en zal proberen om de kerk van  haar Zaligmaker te beroven. Daarbij is het gemakkelijkste wapen om van binnen uit de kerk kapot te maken. Wanneer we de brieven aan de gemeente van Kl. Azië lezen in Openb.2 en 3, dan lezen we dat Christus de gemeenten waarschuwt voor verkeerde invloeden. Men dient zich daar tegen te wapenen en men dient ook de tucht uit te oefenen. Als dan in de geschiedenis van de kerk die tucht werd uitgeoefend, dus mensen afgehouden werden van het Heilig Avondmaal omdat men bepaalde dwalingen niet kon tolereren, dan scheidden deze dwaalgeesten zich af en gingen een eigen kerk beginnen. Op deze manier is het vaak in de kerkgeschiedenis gegaan. Steeds weer zijn  er dwalingen aan de orde en dan ook weer scheuringen. Soms werd het ook schriftgetrouwe gelovigen het leven binnen de eigen kerk onmogelijk gemaakt. Wat een dwalingen zijn er in onze tijd aan de orde als het gaat om het gezag van de Schrift en de persoon en het werk van Christus. Dan gaat het wel om zaken die de kern raken van het chr. geloof. Er is een oprukken van de vrijzinnigheid. Anderzijds is er ook veel penetratie van evangelisch gedachtegoed, waarbij de bijbelse leer van zalig worden door genade alleen en van de soevereiniteit van Gods werk op de tocht staan. Steeds is het weer: Waakt en bidt.

2. Er is ook veel versnippering gekomen door persoonlijke gevoeligheden. Bepaalde zaken werden onnodig op de spits gedreven waardoor er hete hoofden en koude harten kwamen. Bepaalde mensen lagen elkaar niet zo en dan ging men uiteen, soms onder het voorwendsel van kritiek op bepaalde gebreken van de kerk.

Ondertussen is er een veelheid van kerken. Hoe moeten we daarmee omgaan? We zien dat men bezig is met fusies te creëren, die echter weer nieuwe kerken doen ontstaan. Vaak zoekt men elkaar vanuit de nood van eigen gemeentelijk leven: gebrek aan financiën, of ambtsdragers enz.

We moeten oppassen dat we de kwestie niet versimpelen, in de zin van: het is toch allemaal hetzelfde, waar maken we ons druk over. Ik denk altijd aan concentrische cirkels. Er is een middelpunt en cirkels daar omheen. Met de kerken die het dichts bij het middelpunt zitten ben je meer eensgeestes dan met de kerken die verder verwijderd zijn van het middelpunt.

In ons land spreken we over de gereformeerde gezindte en daar duiden we die kerken mee aan, die de drie formulieren van enigheid onderschrijven. Dat is een heel belangrijke basis; je weet van elkaar dat je die van harte onderschrijft. Op die basis zijn er bv.de ref.scholen en allerlei instellingen op deze grondslag. Dat is een heel goede samenwerking.Op die manier leer je elkaar waarderen en kan er ook een naar elkaar toegroeien uit geboren worden.

Daarnaast zijn er de andere kerken die de drie formulieren niet onderschrijven, maar waar toch ook nog ware gelovigen kunnen zijn, hoewel we het met de leer niet eens zijn. Ik denk aan groepen die verwant zijn aan het Baptisme, waar vaak remonstrantse tendensen aanwezig zijn (en ontkennen van de kinderdoop) maar waar toch ook gelovigen zijn Denk aan contacten die we hebben via de hulp aan Oost-Europa.

Hoe op te lossen? Laten we niets forceren maar elkaar, zeker bij wie we het dichtste bij staan, waarderen en elkaar niet verketteren en waar we kunnen samenwerken dit ook doen, zonder samen te smelten. Hoe vaak gebeurt het niet dat kinderen van God elkaar uit verschillende kerken ontmoeten en elkaar vinden in het liefhebben van Christus. Ik ga zelf vaak voor in kerkdiensten in het buitenland waar veel Nederlanders uit allerlei kerken komen en dan is er toch en zekere herkenning, vooral als het gaat om de ger.gezindte. Laten we voor elkaar bidden en bepaalde  zaken niet op de spits drijven.

En wat die tekst betreft : Ik wil dat zij allen één zijn. Daar staat achter: zoals Wij één zijn. De echte eenheid is er niet een van een gebouw, maar van het geloof in de drie-enige God. Er dient een eenheid te zijn in geloof en in een levensstijl die is naar het Koninkrijk. Wees biddend aan het werk in je eigen kerk en bid om de werking van Gods Geest.

De hartelijke groeten van ds. A. K. Wallet.

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.K. Wallet

• Geboortedatum:
  17-06-1939
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Schoonrewoerd
• Status:
  Inactief

207 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven