(...) Sinds ons eerste kindje is geboren heb ik geen zin meer in iets wat ook ma...

Vraag: We zijn nu twee jaar gelukkig getrouwd. Ons seksleven begon niet ontspannen, omdat ik negatieve ervaringen heb uit het verleden, en mijn man een tijd seksverslaafd is geweest in zijn jeugd. Hier dachten we een balans in gevonden te hebben. Sinds ons eerste kindje is geboren heb ik geen zin meer in iets wat ook maar naar seksualiteit neigt. Ik heb er een afkeer van. Ook omdat ik steeds meer het gevoel krijg dat we mijlenver uit elkaar zitten wat behoeften betreft (voor mij is één keer per week beslist voldoende; mijn man zou elke dag geen probleem vinden), maar ook wat betreft de inhoud. Mijn man heeft behoefte aan dingen waarvan ik me afvraag of ze wel goed zijn (orale seks, ongelijkwaardigheid, enz.). Ik zou graag willen weten of dit normaal is en hoe we weer dicht bij elkaar kunnen komen.

Je noemt nog al wat. Negatieve ervaringen van jezelf op het gebied van seksualiteit. Een echtgenoot die moeite had met het houden van grenzen. Uit je schrijven wordt niet duidelijk hoe ernstig deze zaken waren en of ze in het heden nog een rol spelen ten aanzien van jullie seksuele omgang met elkaar. Wat jammer nu blijkt dat de balans welke jullie dachten gevonden te hebben, er nu niet is. Ik bespeur teleurstelling op het gebied van seksualiteit.

Omdat ik het met weinig gegevens moet doen is het moeilijk direct te antwoorden. Je bent nu twee jaar gehuwd en zijn waarschijnlijk nog niet zolang geleden vader en moeder geworden. Dat vraagt om  gewenning en aanpassing. Dat vraagt ook om onderling geduld en begrip. Je vertelt dat sinds de geboorte van jullie kindje, je een afkeer hebt van seksualiteit. Nu is het zo dat door een zwangerschap en een daaropvolgende bevalling er van alles gebeurt in de hormoonhuishouding van de vrouw. Een gevolg kan zijn dat (tijdelijk) de zin in vrijen vermindert of zelfs geheel verdwijnt. Vaak herstelt dit weer na verloop van tijd als alles weer wat rustiger wordt. Vooral het bij elkaar veilig voelen en ook weten is dan een belangrijke basis voor herstel van de seksuele relatie.

Verder noem je een verschil in frequentiebehoefte om te willen vrijen. Over het algemeen is het zo dat mannen in de regel (uitzonderingen daargelaten) vaker willen vrijen dan vrouwen. Toch is het belangrijk dat er pas gevreeën wordt als beiden dit willen. Naar mijn idee is er echter bij jullie meer aan de hand, waarbij het bij elkaar voldoende veilig  weten en voelen en mogelijk het onderlinge respect in het geding is. Ook weet ik niet of zaken uit het verleden nu weer actueel zijn (respecteren van grenzen).

Ik raad jullie dan ook aan hulp te zoeken bij een (christen) hulpverlener/seksuoloog die samen met jullie in alle rust kan inventariseren wat er aan de hand is en met jullie kan bezien wat er mogelijk aan gedaan kan worden binnen de grenzen van onderling respect en veiligheid. Afhankelijk van de regio waar jullie wonen kan Eleos (een instelling voor christelijke tweede lijnshulp) seksuologische hulp bieden. Verwijzing naar Eleos kan via de huisarts plaatsvinden.

Kees den Hamer