Een vraag aan een (behoudende) predikant van de Ger. Gem. Ben ik op de verkeerde...

B.S. van Groningen | Geen reacties | 01-05-2007| 00:00

Een vraag aan een (behoudende) predikant van de Ger. Gem. Ben ik op de verkeerde weg? Is dit de eerste stap naar afglijding/kerkverlating? Ik ben wanhopig en ook boos. Situatie: Ik 25, zij 23. Ik heb nu drie jaar verkering met een meisje dat onkerkelijk is opgevoed. Ze gaat nu mee naar de Ger. Gem. en ze heeft belijdenis catechisatie gevolgd. Ze doet dit gedeeltelijk voor mij en voor zichzelf. Qua leer zitten we op één lijn. Ze kan het zeer goed met mijn vriendengroep vinden bovendien. Mijn ouders (voornamelijk mijn vader) hebben altijd een zware druk op onze relatie gelegd met daarbij de blijvende angst dat ik van de kerk afgaan zal. Nu we willen gaan trouwen hebben we ook over de kerk gesproken waar we straks heen gaan. Ik wil kerken daar waar de voluit reformatorische leer wordt gepreekt. Ik denk dan naast de Ger. Gem. ook aan de HHK en CGK (Bewaar het Pand). Hiermee wil ik geen concessies doen. Mijn vriendin deelt dit volledig. Nu is het al zo dat vanwege druk van mijn vader, we besloten hebben om ons alleen nog maar op de Ger. Gem. te richten. Ik blijf graag bij de Ger. Gem. maar vindt het kwalijk dat ons hierin geen vrijheid wordt gegund. Nu is het zelfs zo dat mijn vader er problemen mee heeft dat we voor een Ger. Gem. in een andere plaats zullen kiezen. En het is ook nog eens een Ger. Gem. die in ligging vele malen meer behoudend is. Ik snap echt het probleem niet. Waarom is mijn vader niet blij of ziet hij niet dat ik sowieso bij de kerk wil blijven, dat ik ook nog eens bij de rechte leer wil blijven en ook nog eens bij hetzelfde kerkverband? Bovendien kies ik ALLEEN om de volgende reden voor een andere Ger. Gem.-gemeente: Ik werk in de zorg fulltime, dat betekent zondag om en om werken. Ik ben dan 's middags te laat voor de kerk. Dat betekent dat als ik thuis kom, mijn vriendin net naar de kerk is (voor de tweede keer alleen) en als zij terugkomt dat ik dan alleen naar de kerk ga, daarna hebben we nog een uur samen en kunnen we naar bed. Ziedaar onze zondag. Is dat een goede basis in een huwelijk met iemand die een onkerkelijke achtergrond heeft? Mijn vriendin gaat helemaal met mij mee terwijl ik niets inlever. Wát ik dan zou kunnen doen (zonder concessies) ben ik verplicht te doen, vind ik. Ze vind het namelijk moeilijk om alleen naar de kerk te gaan. In de andere gemeente is er 18:30 kerk, zo kunnen we toch samen de tweede dienst bezoeken. Dat is niet alleen goed voor haar, maar ik ga ook liever samen. Dominee, denk ik nu te lichtvaardig? En is mijn reden geen goede reden? Mijn vader vindt mij te makkelijk en gelooft mijn reden niet en ziet dit als een eerste stap naar verder wegglijden. Hij had dit altijd al zien aankomen, zei hij. Hij denkt dat ik daarheen wil omdat ik vind dat ze mooier en langzamer zingen en veel meer leden hebben. Ik wil mijn vader geen verdriet doen en heb een goede verhouding met hem. Misschien heeft hij wel gelijk. Ik weet echt niet meer wat te doen en sta op het punt het uit te maken. Ook voor haar, want het gaat steeds om dit soort dingen en nu dit weer. We vechten zo voor elkaar maar steeds deze dingen vermoeien ons zo. Wanneer zal het ophouden. Wat moet ik nu?

Beste vriend,

Eerst een enkele opmerking vooraf. Ik ben geen predikant in de Geref. Gem. maar ouderling. Je vroeg ook naar de meest behoudende predikant. Dat is al het tweede probleem. Wie is dat? Wie beoordeelt dat? En... is behoudend synoniem (gelijk aan) oprecht, godvrezend enz.? Dan het volgende: je bent wanhopig en boos. Enigszins begrijpelijk. Maar ben je dan bij mensen aan het juiste adres? Nochtans wil ik proberen jouw vraag stapje voor stapje te beantwoorden. Gemakkelijk vind ik het niet, want hier spelen zoveel zaken door elkaar, die eigenlijk met de zaligheid, met jullie zaligheid niets te maken hebben.

Dat je vader nogal een zware druk op relatie heeft gelegd (en nog legt) is aan de ene kant begrijpelijk. Je ziet je zoon niet graag afglijden. Maar is daar reden toe, vraag ik me in alle redelijkheid af? Geef jij daar aanleiding toe of zit dat in het karakter van je vader? Verkering met een onkerkelijk meisje kan problemen geven, maar het hoeft niet, want jij zegt, dat jullie qua leer op één lijn zitten. Dat is best wonderlijk. Daar kan hij toch geen aanmerkingen op maken, of wel? Dat jij denkt aan HHK en CGK (Bewaar het Pand) kan ik ook plaatsen, alleen is dat erg afhankelijk van de gemeente en de predikant. Je wordt geen lid van een plaatselijke kerk, maar van een kerkverband in zijn totaliteit.

Je hebt trouwens al een concessie gedaan: je kijkt nu alleen nog maar naar de Geref. Gem. Toch ondervind je hier opnieuw problemen, want hij wil niet dat je naar een behoudender Ger. Gem. gaat. Dit argument ontgaat mij geheel. Wat is daar de reden van? Ik begrijp het niet. Je schrijft ook dat het eigenlijk alleen praktische redenen zijn om daar te gaan kerken i.v.m. je werkzaamheden in de zorg. Jouw argumentatie kan ik geheel volgen, maar waarom is daar dan iets op tegen? Moet je persé in je eigen woonplaats blijven wonen en kerken, hoe zit dit dan? Dat jullie samen naar de kerk willen gaan, is begrijpelijk en ook nodig. Anders vervreemd je in het begin al van elkaar. Vooral op zondag is het nodig om na het werk er voor elkaar te zijn.

Ik kan niet in je hart kijken, maar of jij lichtvaardig denkt, blijkt niet uit je vraag. Waarom gelooft je vader jou niet? Je gaat naar een behoudender Ger. Gem. (wel erg ongelukkig om plaatselijke kerken zo in te delen, maar het praat wat gemakkelijker), jouw redenen zijn m.i. redelijk, dus wat zou bij je vader het probleem nog kunnen zijn? Ik snap dat afglijden, stap voor stap niet. Dat zou ik nog kunnen plaatsen, als je koos voor een gemakkelijker weg, enz. Nu niet. Trouwens hoe zit het met bijkomstigheden als mooier en langzamer zingen (is langzaam altijd mooier?) en een groter aantal leden? Je eindigt, dat je hem geen verdriet wil doen en tegelijk krabbel je m.i. nu terug: misschien heeft hij wel gelijk. Wat moet ik hiermee? Zeg je dat uit wanhoop, of uit boosheid, of is het zo?

En dan na drie jaar een verkering uitmaken om deze bijkomstige zaken, terwijl je schrijft het over de hoofdzaak eens te zijn!? Een heel indringende vraag: houd je echt van haar? Wil je samen met haar de Heere dienen en vrezen? Dan geldt de volgende tekst, zonder te tornen aan het vijfde gebod: daarom zal de man zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen (aankleven) en die twee zullen tot één vlees zijn (zie Genesis 2).

Ik begrijp je wanhoop, maar als die wanhoop er toe leidt om uit elkaar te gaan, waarom dan zoveel moeite getroost om samen op één lijn te komen? Wanneer zal het ophouden? Als je vader niet uitmaakt, wat jij moet doen. Jij moet zelf keuzes maken. En als die overwegingen de toets van Gods Woord kunnen doorstaan, dan mag met Petrus zeggen: we moeten Gode meer gehoorzamen dan de mensen.

Beste vriend, zet alles eens op een rij. Ik werd bij het lezen een beetje moedeloos. Veel ouders zouden willen, dat hun kinderen met deze zaken bezig waren. Hoeveel jongeren gaan eigen wegen? Dat moeten je ouders toch inzien? Eens hadden twee ambtsdrager onenigheid over bijzaken, zoals ik uit jouw vraag opmaak. Toen gaf een predikant het volgende antwoord: in de hoofdzaak (leer van vrije genade, door het geloof alleen) eenstemmigheid, in bijzaken de christelijke vrijheid en in alles de liefde. Klopt het dat ik die liefde een beetje mis? Ik kan het mis hebben, maar waar liefde woont, gebiedt de HEERE de Zegen, daar woont Hijzelf, daar wordt Zijn heil verkregen en ’t leven tot in eeuwigheid.

Ik wens je van harte een oplossing van Boven. Zie psalm 121. Hou elkaar vast en doe geen overhaaste stappen. De Heere heeft je niet voor niets bij elkaar gebracht! Durf voor Hem, voor elkaar uit te komen. En leg deze zaak biddend voor Hem neer! Dan krijg je misschien geen “briefje uit de hemel”, maar door Zijn Woord en Geest spreekt hij gewis tot elk, die voor Hem leeft!

Gods nabijheid in alles toegebeden! En mocht je nog niet voor 100 procent uit de problemen zijn, ik ben bereid je nogmaals te woord te staan.

Met hartelijke groet,

een ouderling, die wenst te staan op de grondslag van Gods Woord! Noem je dat behoudend? Dat mag, maar ’t gaat om waarheid in het binnenste. De mens ziet aan wat voor ogen is, maar de Heere ziet het hart aan.

B. S. van Groningen

Dit artikel is beantwoord door

B.S. van Groningen

• Geboortedatum:
  25-04-1951
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik-Ido-Ambacht
• Status:
  Inactief

120 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven