Gevoelswerk of Gods werk

Ds. B. Reinders | Geen reacties | 15-08-2005| 00:00

God is wel in mijn leven maar eigenlijk weet ik niet wat ik er mee moet. Als ik bid dan ben ik bij de tweede zin al weer met wat anders bezig en vaak weet ik niet eens of ik wel amen heb gezegd. Dat geldt hetzelfde voor lezen. Wat moet je lezen en hoe moet je het lezen?

Als ik in de kerk zit mis ik de helft van de preek. Ik vind het heel erg moeilijk om mijn aandacht bij de preek te houden. Ik schreef een poosje wel wat dingen op, maar dan ben je zo met je schrijfwerk bezig dat je dan weer wat anders mist. Wat kan ik er aan doen en wat kan mijn predikant er aan doen? Hoe kan hij mij helpen?

Vorig jaar was ik bij de dominee en zei ik dat ik er van overtuigd was dat ik belijdenis wilde doen. Dat mocht toen niet. En nu, als ik er aan terug denk, dan weet ik het gewoon niet meer. Hoe kan dat zo veranderen?

De beantwoording van je vraag komt wat aan de late kant. De eerste reden is, dat de vraag in mijn vakantie is binnengekomen en de tweede reden is, dat ik de vraag moeilijk te beantwoorden vind. De vraag roept bij mij weer vragen op. Toch wil ik proberen een antwoord te geven.

In de allereerste plaats stel je: “God is wel in mijn leven, maar eigenlijk weet in niet wat ik er mee moet.” God is in ons leven als wij leven onder de bediening van Zijn Woord. Dan wil Hij in onderscheiding van zoveel anderen bemoeienissen met ons houden. Dan wil Hij arbeid ten kosten leggen aan ons eeuwig zielenheil. Dat betekent niet dat een mens daarmee bekeerd is. Integendeel als wij onder al die bemoeienissen verder leven dan zullen ze zelfs eenmaal tegen ons getuigen. Zij zullen ons oordeel verzwaren.

Nu kan het ook zo zijn dat je bedoelt, dat er andere tijden in het leven zijn geweest, waarin de Heere tot je kwam te spreken en nu is dat allemaal over het is dor en doods in het leven. De behoefte is weg. Het kan dan gevoelswerk zijn geweest. Dat zou toch moeten uitdrijven tot de troon van Gods genade. Het gaat op de eeuwigheid aan. Wij moeten God ontmoeten. En in dat licht gezien kan het toch niet met wat gevoelswerk.

Hoeveel belang stel je erbij? Als ik lees over het gebedsleven en de kerkgang dan weet ik niet wat ik daarmee aanmoet. Aan de ene kant stel je wel je vragen, maar aan de andere kant lijkt het wel alsof het je niets zegt. Ik schrijf niet voor niets: “lijkt het wel”. Dat vind ik het tweeslachtige. En dan: “wat kan ik er aan doen?”. Daar kan een predikant niet bij helpen, die kan wel de weg wijzen en dat is de weg van het gebed. Wij moeten met onze vragen bij de Heere terechtkomen. Dat is het antwoord op deze vraag. Leg deze zaken in het gebed gedurig aan de Heere voor. Zelfs al moet je ook zeggen, dat onder je gebed je gedachten nog afdwalen.

Tenslotte schrijf je, dat je vorig jaar geen belijdenis mocht doen, terwijl je er toch van overtuigd was, dat je het wilde doen. Waarom mocht dat niet? Heeft dat te maken met het feit dat de dominee de eis stelt dat iemand een geestelijk leven moet kennen om belijdenis te doen? Heeft dat te maken met bepaalde opvattingen, die niet in overeenstemming zijn met Gods Woord en onze belijdenisschriften? Heeft dat te maken met je levenswandel? Of zijn er misschien hele andere dingen aan de hand?

Je begrijpt, dat je vraag bij mij vragen oproept. Er is voor mij veel onduidelijk. Toch wil ik je één raad geven en dat is: leg je vraag aan de Heere voor. Hij alleen kan een antwoord geven. Als het werkelijk Gods werk in het leven van een mens is, dan komt de Heere altijd terug op Zijn eigen werk. Ook al gaat dat dwars door de onmogelijkheid heen.

Gods zegen en veel sterkte toegewenst.

Ds. B. Reinders

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B. Reinders

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven