Gebed bij sterfbed

Ds. J.W. Schoonderwoerd | Geen reacties | 25-08-2003| 00:00

Ik werk in een verpleeghuis en maak vaak mee dat bewoners overlijden. Dan vraagt de familie aan mij of ik een gebed wil doen als de man of vrouw op haar sterfbed ligt. Ik vind dat erg eng. Ik ben 18 jaar en durf niet goed in het openbaar te bidden omdat ik bang ben dat ik verkeerd bid ofzo, in bijzijn van de familie. Ik weet niet wat ik het beste kan doen. Ik zou het graag willen, maar durf niet goed. Is het verkeerd als ik ze zeg dat ik dat liever niet doe?

Ik begrijp je schroom om aan zo'n verzoek te voldoen en je aarzeling om te zeggen dat je het liever niet doet. Je zou het aan de ene kant wel graag willen, maar je durft aan de andere kant niet goed. Fijn dat je je er niet vanaf maakt, maar dat je om raad vraagt. Je kunt ook bidden dat de Heere je hierin Zijn weg bekend maakt.

Met de weinige gegevens in je vraag vind ik het wat moeilijk om een algemeen geldend antwoord te geven. Er komen bij mij een aantal vragen boven. Waarom vraagt de familie dit van jou? Als ze er zelf bij zijn zoals je zegt, kunnen ze dan niet zelf het gebed doen? Waarom vragen ze het van een medewerker van het huis? Behoort het bij jouw taken in het huis om met de mensen die er verpleegd worden te bidden en verwacht men het daarom van jou? Of gaan de familieleden er op grond van de identiteit van het huis van uit dat het wel tot je taken zal behoren? Of is het geen christelijk huis maar verwachten ze het wel van jou gelet op je achtergrond? Willen ze zich er zelf vanaf maken en gebruiken ze daarvoor de identiteit van het huis of die van jou? Of doet de familie er misschien zelf niet (meer) aan en vragen ze dit omdat ze weten dat degene die verpleegd wordt er prijs op zou stellen? Of is het misschien toch zo, dat men het voor die momenten wil vragen dat er geen familie aanwezig is?

In het algemeen wil ik stellen dat pastorale zorg (waarschijnlijk niet behorend tot jouw taak) gevraagd mag worden van de kerkelijke ambtsdragers en eventueel van iemand die daarvoor in het huis is aangesteld. De kerkelijke gemeente heeft ook een roeping tot meeleven en voorbede. Familie en vrienden hebben hun eigen taak en kunnen die niet op een ander afschuiven, ook niet op de kerk of op medewerkers van het huis. Van een christelijk verpleeghuis mag men verwachten dat er met de bewoners wordt gebeden (bijv. bij de maaltijden). Rond het sterfbed zal dit in de regel worden overgenomen door de aanwezige familie (als die er is). Er is dan ook vaker pastoraal bezoek. Maar het kan zijn dat er niet steeds mensen van buiten het huis aanwezig zijn. Dan kan hier een taak liggen voor het huis. Door de leiding moet dan bekeken worden wie de zieke "als lid van het gezin" begeleidt. Het is niet aan de familie om dat te bepalen. Het ligt niet voor de hand dat die taak door het huis aan een van de jongste medewerkers wordt gegeven.

Ingaande op je persoonlijke moeite, meen ik dat je niet moet bidden omdat je je onder druk gezet voelt om het te doen. Het gebed is een tere en heilige zaak die je niet uit dwang moet doen. Als je het liever niet doet is het beter om dat ook eerlijk te zeggen. Je kunt de redenen erbij noemen. Zeg gerust dat je het moeilijk vindt. Als er een goede reden is dat men de vraag stelt (omdat men het zelf niet kan of omdat men zelf afwezig zal zijn) kun je aanbieden de vraag door te geven aan de leiding van het huis. Of dat je het aan iemand anders zult vragen.

Anderzijds zeg je dat je het wel graag zou willen doen, maar je durft niet omdat je bang bent dat je "verkeerd" bidt. Als er situaties zijn waarin het begrijpelijk is dat men dit van je vraagt en je zou wel aan die wens willen voldoen, dan moet je je niet laten weerhouden door gebrek aan durf en vrees om het verkeerd te doen. Vraag dan de Heere maar om vrijmoedigheid. En om de juiste gedachten en woorden. Een gebed hoeft niet "mooi" te zijn, het hoeft niet lang te zijn, het hoeft geen zelf geformuleerd gebed te zijn. Er mag in doorklinken dat je eigenlijk niet weet wat je bidden zult (Rom. 8:26).

Vele psalmregels en psalmverzen zijn gebeden. Je kunt er gebruik van maken (bijv. gedeelten van Ps.25, 42, 73, 130). De Heere Jezus heeft ons het volmaakte gebed geleerd. Als men ons vraagt of we zouden willen bidden, zou dat wel eens een gelegenheid kunnen zijn die de Heere ons geeft. Een gelegenheid die je, zij het met schroom, dankbaar mag aangrijpen. Om met Gods hulp tot zegen te zijn voor anderen.

Ik wens je veel sterkte en zegen toe bij je werk in het verpleeghuis.

Ds. J. W. Schoonderwoerd

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.W. Schoonderwoerd

• Geboortedatum:
  29-01-1951
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Sliedrecht
• Status:
  Inactief

3 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven