Martelaarschap en vervolgingen
Ds. J. C. Schuurman | Geen reacties | 08-03-2007| 00:00
Vraag
Hoe moet je het martelaarschap, de vervolgingen zien? Er zijn christenen die nog erg om hun geloof vervolgd worden. Moet je dan juist naar een ander land trekken waar geen vervolging is (indien mogelijk) of moet je er juist naar toe trekken? Want de Heere zegt dat verdrukking geen vreemde zaak is voor Gods kinderen. Hoe zit dat dan? Aan de andere kant moet je je ook niet in gevaar begeven (staat in de Bijbel). Dit lijkt heel tegenstrijdig?
Antwoord
Beste jongere,
Bedankt voor je vraag. Het is best een indringende vraag die de navolging van Christus raakt. In ons land hebben wij niet met directe geloofsvervolging te maken. Hoewel...! Er zijn in deze tijd voortdurend signalen dat de positie van christenen niet gemakkelijker wordt. Als je alleen al denkt aan de felle reacties op het feit dat er nu twee christelijke partijen in de regering zitten. Dat geeft wel te denken. Maar situaties zoals in Noord-Korea en China kennen wij niet. Wij leven in een land waarin vrijheid van godsdienst is.
Je hebt gelijk als je schrijft dat verdrukking geen vreemde zaak is voor Gods kinderen. We lezen het in 1 Petrus 4:12. We zouden ook op andere gegevens uit de Bijbel kunnen wijzen. Bijvoorbeeld Jezus' woorden over het kruisdragen (Matth. 16:24) en het gehaat worden door de wereld omdat een dienstknecht niet meer is dan zijn meester (Joh. 15:18-20).
Overigens moeten we bij verdrukking niet alleen denken aan vervolging. Ook de strijd tegen de zonde en tegen jezelf brengt druk met zich mee. Het is nooit en nergens gemakkelijk om Christus te volgen. Als er geen aanvallen van buitenaf komen, dan hebben we nog wel te maken met verzoekingen van binnenuit. Paulus heeft het niet voor niets over de goede strijd (!) van het geloof. Het is Nederland net zo goed een strijd als in China.
En nu je vraag naar mensen die aan den lijve vervolging ervaren (dus het martelaarschap). Mag je daarvoor vluchten of moet je het juist ondergaan? Ik denk dat we dit voor een ander nooit kunnen uitmaken. In de Bijbel en ook in de kerkgeschiedenis komen we mensen tegen die naar elders trekken. Na de dood van Stefanus werden veel gelovigen verstrooid (Hand. 8:1). Maar het wonderlijke was dat ondertussen het evangelie werd verspreid (Hand. 8:4). In de tijd van de Reformatie zijn er binnen Europa in verschillende steden zogeheten vluchtelingengemeenten ontstaan. Maar deze gemeenten hebben ook bijgedragen aan de verbreiding van de boodschap van de Reformatie. Met andere woorden: de Heere heeft gevluchte volgelingen gebruikt om Zijn koninkrijk uit te breiden.
Maar er zijn ook situaties bekend dat christenen heel bewust op hun post gebleven zijn, ook al betekende dat het martelaarschap. In Hand. 21:12-14 is Paulus vastbesloten om naar Jeruzalem te gaan, terwijl hij bereid is om te lijden en te sterven. Medechristenen kunnen hem daar niet van af houden.
Kortom: de vraag vluchten of blijven kunnen we niet zomaar in het algemeen beantwoorden. En we kunnen zeker niet vanuit onze situatie bepalen hoe mensen moeten handelen in een situatie van dreigend gevaar. Dit zal een heel persoonlijke beslissing zijn, die biddend genomen moet worden. Belangrijk is wel dat het ons werkelijk om Christus gaat, en om de eer van Zijn Naam.
Als we door een levend geloof met Hem verbonden zijn, zullen we ook ervaren dat de Heere moed geeft om staande te blijven. God geeft de dingen dikwijls als ze nodig zijn. Dat geldt ook van de genade om het lijden te kunnen dragen. Je moet eens lezen wat de Heere Jezus in Matth. 10:19-20 zegt. God geeft door Zijn Heilige Geest de juiste woorden op het juiste moment.
Hopelijk heb je wat aan het bovenstaande. Vergeet niet om regelmatig voor verdrukte christenen te bidden.
Een hartelijke groet,
Ds. J. C. Schuurman, Boven-Hardinxveld
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. C. Schuurman
- Geboortedatum:17-06-1955
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Boven-Hardinxveld
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
In 2020 met emeritaat.
