Betast door een oom

prof. dr. J.C. Borst | Geen reacties | 13-04-2005| 00:00

Voor ik mijn vraag wil stellen wil ik eerst vertellen waarom ik met deze vraag zit. Ongeveer drie jaar geleden ben ik door een oom betast op het strand. Hier heb ik met mijn ouders over gepraat. Ik wilde niet dat er verdere stappen ondernomen werden omdat het maar één keer is voorgekomen en die oom heel goed weet dat hij dat nooit meer bij mij moet doen.

Nu hoorde ik afgelopen week van een nichtje dat diezelfde oom ook seksueel getinte opmerkingen uit tegen haar en haar zus. Ook slaat hij vaak een arm om ze heen en raakt dan even 'per ongeluk' haar borsten aan of geeft hen een zoen zonder dat daar aanleiding voor is. Deze nichtjes hebben het ook thuis verteld, maar hun ouders hebben nog geen stappen ondernomen. Nu ben ik zelf bang dat hij dit ook bij zijn eigen kinderen doet en misschien nog wel ergere dingen.

Nu is mijn vraag, mag ik mij hiermee bemoeien, bijvoorbeeld aan zijn kinderen vragen hoe ze met hun vader omgaan, of ze bang zijn voor hun vader? Ik wil geen familieruzie o.i.d. Ik weet hoeveel gezeur je hiermee kunt krijgen en ik zit daar absoluut niet op te wachten. Ook durf ik niet zo goed naar die oom zelf te gaan omdat ik niet zeker weet of hij zijn kinderen misbruikt. Het gedrag van die kinderen kan ik niet zo goed omschrijven, maar ze zijn heel erg druk. Ook zijn vrouw weet dat haar man graag naar meiden/vrouwen kijkt en aan hen zit. Ik weet niet wat ik met deze situatie aan moet, maar ik zit er wel erg mee. Ik weet hoe erg het voor je (zelf)vertrouwen is om zoiets mee te maken en dan is het bij mij nog niet eens erg ver gegaan, maar opmerkingen e.d. van anderen om je heen doen ook al pijn. Kunt u mij advies geven wat ik eventueel kan doen zonder ruzie te krijgen?

Geachte vragensteller,
 
In de eerste plaats wil ik opmerken dat ik het bijzonder goed en ook moedig vindt dat u uw vraag c.q. probleem voorlegt. Ik kan me voorstellen dat u daar ook even over hebt moeten nadenken. U spreekt over verschillende zaken die allemaal met uw familie te maken hebben, in het bijzonder uw oom. Uw oom is grensoverschrijdend bezig. Het is niet ernstig genoeg om er een hele zaak (c.q. aangifte) van te maken, maar ondertussen klopt het niet. U hebt hem kennelijk duidelijk gemaakt dat u niet van dergelijke aanrakingen en opmerkingen gediend bent. Andere vrouwen, nichtjes, zijn dat waarschijnlijk minder of weten niet hoe ze dit moeten aanpakken. Daarnaast merkt u op dat hij een gezin heeft met drukke kinderen. Ik denk maar even hardop voor u en u kijkt maar wat u daarvan meeneemt:
 
Het is lastig uw oom aan te spreken met de gedachte of de angst dat er ruzie komt. Dat lijkt me vrijwel onmogelijk. U zou de context waarin u uw oom aanspreekt wellicht zo kunnen kiezen, dat zijn reactie niet door anderen wordt opgemerkt. Zo'n boodschap komt meestal wel aan. Bijvoorbeeld: "Oom..., ik vind het lastig om te zeggen en voor u is het moeilijk om te horen, maar wat mij is overkomen bij u doet u kennelijk ook bij anderen.  Ik heb dat gehoord/gezien en ik vind dat ik dat tegen u moet zeggen. Ik zou graag van u horen wat u er mee doet."

Een andere mogelijkheid is hem een brief te overhandigen en natuurlijk zelf een kopie bewaren. In de brief zou je ook kunnen schrijven, dat je er van uitgaat dat hij zijn gedrag verandert, want zelf wil je niet met die gevoelens/problemen blijven zitten. De kans dat er dan ruzie van komt (als hij niets doet of weigert of boos wordt) is aanmerkelijk groter.

Ik zou niet zo gauw met zijn vrouw gaan praten of andere familieleden. Het wordt allemaal indirecter en de kans dat hij in de afweer schiet etc. wordt alleen maar groter. Wat zijn ‘drukke’ kinderen betreft kan ik niets zeggen, dan alleen dat je intuïtie misschien wel kan kloppen. Signalen moet je serieus nemen en met een betrouwbaar iemand delen. Alle signalen bij elkaar kunnen een beeld geven dat maakt dat er eens echt gekeken of gesproken moet worden in dat gezin of juist helemaal niet als het op niets berust.
 
Kortom: Ik ben voorstander (in deze gevallen) van korte lijnen, direct aanspreken of aanschrijven en als dat niet lukt met of via een derde. Ruzie blijft een risico, maar waar moet die dan over gaan? Als u met uw hart en geweten de ander aanspreekt -de ander die medemensen, kinderen, beschadigt- valt u niets te verwijten. Ja, en dan is het wel eens jammeer dat een verjaardag minder gezellig is.
 
Sterkte en zegen toegewenst in deze omstandigheden.

Prof. dr. J. C. Borst

Dit artikel is beantwoord door

prof. dr. J.C. Borst

• Geboortedatum:
  24-10-1952
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Sleen
• Status:
  Inactief

16 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven