Heimwee en op kamp

G.J. Jansen | Geen reacties | 28-02-2007| 00:00

Bij ons op school gaan ze op kamp (uitwisseling) naar het buitenland (vliegtuig, Engeland). Een van onze kinderen moet dit jaar ook mee maar wordt al gek als ze er een seconde aan denkt: Ze heeft namelijk last van vreselijke heimwee! Moet je dit dwingen? We hebben al van alles geprobeerd, b.v. slapen bij familie of slaapfeestjes bij verjaardagen van vriendinnen in de buurt, maar tot nu toe is alles mislukt. Hoe moeten we als ouders hier mee omgaan? Overdag is ze zelfstandig, excursies geen probleem, als ze ‘s avonds maar weer veilig bij pa en ma is... Is heimwee te overgroeien (ze is 13)?

Beste ouders,

Vanaf een afstand een antwoord formuleren zonder dat je alle ins en outs kent, is niet gemakkelijk. Ik proef uit jullie probleemomschrijving dat jullie al heel wat negatieve ervaringen hebben opgedaan met het verschijnsel logeren, ondanks dat sommige logeeradressen ogenschijnlijk zeer veilig en vertrouwd waren.

Uw kind vindt het vreselijk om ’s avond in den vreemde te zijn, zonder vader en moeder. Ze is bovendien nog maar 13 en juist op die leeftijd is het erg belangrijk om veiligheid en geborgenheid te ervaren. Daar komt nog bij dat het deze keer ook nog extra ver is (Engeland) en dat de reis deels wordt gemaakt met een niet-alledaags vervoersmiddel: het vliegtuig. U krijgt het uw kind waarschijnlijk niet zomaar aangepraat dat het ook in Engeland veilig is, dat ze u altijd kan en mag bellen, dat er andere kinderen meegaan die wellicht ook last hebben van heimwee, dat er voldoende en gekwalificeerde begeleiding is, etc. etc.

Daarom is mijn antwoord vrij kort: ik zou indien ik in uw schoenen stond dit kind in dit stadium niet mee laten gaan naar Engeland, omdat het bijna zeker is hoe dit zal aflopen en ze bovendien ook nog erg jong is. Indien er naar uw inschatting nog wat “rek” zit in de “aanpasbaarheid” van uw kind en u er nog niet met anderen over hebt gesproken, zou u nog kunnen overwegen met de mentor in gesprek te gaan en uw kind een voorkeursplaatsing, samen met een kind waarmee ze erg goed overweg kan, te geven of in overleg te treden met een expert (orthopedagoog) om over deze materie door te praten. De meeste middelbare scholen hebben momenteel een soort zorg-advies-team waar dergelijke vragen/verzoeken kunnen worden ingebracht en in behandeling kunnen worden genomen.

Anderzijds kent u uw eigen kind het best. Ik neem aan dat u uw pappenheimer aardig kent en dat uw vraag niet zomaar een kind betreft dat het even niet ziet zitten om op werkweek te gaan. Als ik u was, zou ik dus graag zelf bij de uiteindelijke beslissing betrokken worden en daar ook de eindinspraak willen hebben.

Heel veel wijsheid, tact en succes toegewenst!

Met vriendelijke groet,
G. J. Jansen

Dit artikel is beantwoord door

G.J. Jansen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven