Belijdenis met vriend doen in Ger. Gem.

B.S. van Groningen | Geen reacties | 21-02-2007| 00:00

Ik ben een meisje van 18 dat opgegroeid is in een kleine gemeente van de Ger. Gem. in Ned. Op mijn vijftiende hebben mijn ouders besloten om over te gaan naar de Christelijk Gereformeerde Kerk. Wij gingen daar naar de kerk maar werden pas vorig jaar officieel lid. Ik ben dus automatisch meegegaan als dooplid. Maar hier heb ik het best wel moeilijk mee, want God heeft mij toch niet voor niets in de Ger. Gem. in Ned. geplaatst, ook al was ik het met sommige dingen niet helemaal eens. Ik heb vanaf het begin af aan tegen mijn ouders gezegd (toen wij lid werden van de CGK ) dat ik geen belijdenis doe in de CGK omdat het soms lijkt in onze gemeente of alles zo oppervlakkig is.

Ik heb nu anderhalf jaar een vriend (Ger. Gem.) en ik voel me in zijn kerk heel erg thuis (de leer en de gemeente). Ik hoop als alles goed mag blijven tussen ons, dat wij dan uiteindelijk voor God en de gemeente belijdenis mogen doen in de Ger. Gem. Maar mijn vraag is nu: mag dit wel? Ik kom uit de Ger. Gem. in Ned. en ben nu lid van de CGK, maar wil belijdenis met mijn vriend doen in de Ger. Gem. Ik vind dit zo verwarrend. En het is voor mij echt een serieuze kwestie. Ik hoop dat er iemand is die mij goede raad kan geven.

Beste vriendin,

Ik eindig met jouw laatste regel: “ik hoop dat er iemand is, die mij goede raad kan geven.” In ieder geval wil ik een poging doen. Het antwoord zal ook enigszins persoonlijk gekleurd zijn, omdat bepaalde zaken ook in mijn leven hebben gespeeld. Van harte ben ik het met je eens, dat het geboren worden en opgroeien in een bepaalde kerkelijke gemeente niet “toevallig” is. Je schrijft trouwens zelf, dat je het met bepaalde dingen in de Geref. Gem. in Ned. niet eens was. Maar wie zal voor 100 procent in alle opzichten het ergens eens zijn. Hier op aarde is geen volmaakte kerk, die zul je hier ook nooit vinden. Je hebt te kennen gegeven aan je ouders dat je waarschijnlijk geen lid wordt in de Chr. Geref. Kerk (waar je ouders zich bij aangesloten hebben). Je vindt het daar oppervlakkig. Momenteel kerk je in de Geref. Gem., samen met je vriend en je voelt je daar erg thuis. Zowel qua leer als gemeente. Als alles goed gaat, wil je D.V. daar belijdenis doen. Dat is dus niet meer in de kerk, waar je eerst thuishoorde. Ben je lid, of dooplid in de Chr. Geref. Kerk - ik ga er vanuit, dat je dooplid bent. Wat is nu het verwarrende? Je zegt zelf dat het een serieuze kwestie is. Wat vind je dan nog moeilijk? De Heere vraagt straks bij je sterven niet van welke kerk je was, maar of je Hem door genade kent, liefhebt en vreest met een volkomen hart. Dat is nummer één. Zelf ben ik Ned. Herv. opgegroeid, maar heb, samen met wat nu mijn vrouw is, belijdenis gedaan in de Christelijke Gereformeerde Kerk. Daar was zij dooplid en ik heb daar ook op catechisatie gezeten en voelde me daar wat leer en leven betreft goed thuis. Anders dan jij. Ik denk ook dat die Chr. Geref. Kerk een andere ligging had, dan de gemeente waar jij nu dooplid bent. Zo zie je, dat er een behoorlijk verschil kan zijn, zelfs binnen een kerkverband. Dat tref je overal aan, in alle kerken.

De keuze om daar belijdenis te doen was een persoonlijke keuze. De prediking was Schriftuurlijk-bevindelijk. En zalig worden was daar ook werkelijk een wonder van God en geen prestatie van jezelf. Ons huwelijk is daar ook kerkelijk bevestigd, maar na ons trouwen werd ik onderwijzer in een plaats waar geen Chr. Geref. Kerk was. De predikant heeft ons toen aangeraden om daar naar de Geref. Gem. te gaan. Niet omdat ik het in de Chr. Geref. Kerk niet meer eens was, maar vanwege mijn werk en later ook de kinderen. De prediking en levensstijl verschilde erg weinig. Natuurlijk had ik ook een andere keuze kunnen maken, maar we hebben mogen zien, dat de Heere dit zo geleid heeft, al blijven er altijd vragen over. Voor jezelf en voor anderen. Beste vriendin, hopelijk mag jij deze zaak ook voor de Heere neerleggen. Hij bestuurt en leidt ons leven, al blijven wij voor 100 procent verantwoordelijk voor onze daden.

Ik wil jou nog enkele vragen stellen. Wordt in de kerk waar je belijdenis hoopt te doen de dood in Adam en het leven in Christus gepredikt? Is er het evenwicht tussen Wet en Evangelie, zegen en vloek, schuld en genade? En wordt ook onderscheiden, dat in de gemeente gelovigen en ongelovigen samen onder het Woord zitten? Is de prediking trinitarisch en christocentrisch? Een korte uitleg: wordt er onderscheid gemaakt tussen het werk van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest? Staat Christus centraal, als de Enige Weg tot God? Dan mag ik jou de raad geven: doe daar gerust belijdenis. Met de keuze van Ruth: Uw volk is mijn volk, Uw God, Mijn God, of met Mozes: verkiezende liever met het volk van God kwalijk behandeld te worden, dan voor een tijd de genieting der zonde te hebben; achtende de versmaadheid van Christus meerdere rijkdom te zijn, dan de schatten in Egypte; want hij zag op de vergelding des loons (Hebr. 11: 25 en 26).

Ik ga bewust niet in op de verschillende tussen de kerken, maar heb het samengevat, hoe de prediking moet zijn. Een prediking, waar je niet bedrogen wordt voor de eeuwigheid. Dat is het allerbelangrijkste. Ik hoop dat ik je een beetje geholpen heb. En een ander adres wil ik je wijzen: de Koning van de Kerk Zelf! Hij zorgt voor Zijn onderdanen. Sterkte bij je verdere beslissing en Gods genade in rijke mate toegebeden: dan zal die keus (van het smalle pad) je nooit berouwen! U kiest mijn hart, eeuwig tot mijn deel! Dat is de taal van het geloof, dat verbindt aan de Heere Jezus Christus.

Met hartelijke groet,
B. S. van Groningen

Dit artikel is beantwoord door

B.S. van Groningen

• Geboortedatum:
  25-04-1951
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik-Ido-Ambacht
• Status:
  Inactief

120 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven