(...) Sinds onze verkering ben ik over veel dingen wat makkelijker gaan denken (...

Ik heb nu 1,5 jaar verkering met een jongen uit een heel ander kerkverband (hij is PKN en ik Ger. Gem.). Sinds onze verkering ben ik over veel dingen wat makkelijker gaan denken. Ik ga bijvoorbeeld niet meer naar mijn JV, kom op plaatsen waar ik eerst tegen was en ga minder met vrienden uit eigen kring om. Ook het houden van stille tijd, bidden e.d. is steeds meer verslapt. Ik weet dat we echt van elkaar houden, maar als ik aan deze dingen denk maakt de toekomst me soms onzeker. Soms wil ik terug, gewoon weer naar mijn JV, kerk, enz. Maar ik wil hem ook niet kwijt. Wat nu?

Beste vragenstelster,
 
Uit je vraag krijg ik de indruk dat je als gevolg van je verkering niet naar de JV gaat, op plaatsen komt waar je vroeger niet toe wilde etc; en wat erger is het houden van stille tijd en je gebed is verslapt. Je moet jezelf echter wel eerlijk afvragen of de dingen die je noemt een gevolg zijn van je verkering of dat je zelf bent veranderd. Met andere woorden, neemt je vriend je mee naar verkeerde plaatsen en is je relatie met hem zodanig dat je gebedsleven daardoor wordt belemmerd of ben je zelf gemakkelijker over bepaalde dingen gaan denken?

Uit je opmerking dat je je vriend niet kwijt wil lijkt het alsof je daarmee wil zeggen dat hij een negatieve invloed op je uitoefent op bepaalde punten. Als dat laatste het geval is moet je je ernstig afvragen of je zo wel door moet en mag gaan. Ik denk o.a. aan wat er staat in Mattheus 5 vers 29 en 30 waar gesproken wordt dat we ons rechteroog moeten uitrukken of onze rechterhand moeten afhakken als die ons “ergeren”  (d.w.z. volgens de kanttekeningen: ons tot zonde brengen)! Als je een Bijbel met kanttekeningen hebt kun je ook zelf  nalezen wat er met het rechteroog en de rechterhand wordt bedoeld. Het zijn allebei leden van ons lichaam die we eigenlijk niet kunnen en willen missen. Toch wordt dan gezegd dat het is beter die delen van het lichaam te missen dan dat het gehele lichaam in de hel wordt geworpen.

Je begrijpt denk ik wel wat ik hiermee wil zeggen. Soms vraagt de Heere hele moeilijke en pijnlijke keuzes in ons leven. Hij wil niet dat we iets of iemand stellen boven de dienst en gehoorzaamheid aan Hem. We moeten ons hart eerst aan de Heere geven en dan pas aan iemand of iets anders. Ik hoop en bid dat je door Gods genade tot die keuze mag komen. Dat zal verdriet en pijn geven en misschien wel onbegrip bij je vriend, maar er zal  uiteindelijk rust en vrede door in je ziel komen.

Het kan ook zijn dat jullie samen tot bezinning komen en ook je vriend gaat beseffen dat jullie zo niet verder mogen gaan met elkaar en da t jullie samen de Heere om verandering vragen. Als je vriend echter blijft vasthouden aan de wijze zoals hij wellicht altijd heeft geleefd zul je hem los moeten laten hoe moeilijk dat  ook is. Geve de Heere God je wijsheid en kracht voor het nemen van de juiste beslissing.
 
Met hartelijke groeten,
G. Nieuwenhuis