Terugval in de depressiviteit

Ds. H. Veldhuizen | Geen reacties | 19-02-2007| 00:00

Een aantal jaren geleden ben ik depressief geweest. In deze jaren ben ik heel vaak op God gewezen. Hij hielp mij, Hij was bij mij. Dat geloofde ik echt. Ik geloofde het zo, dat ik vorig jaar met Pasen belijdenis gedaan heb. Ik weet dat Jezus voor mijn zonden gestorven is en dat Hij mij kan helpen in het leven hier beneden. Nu, een aantal maanden verder, ben ik weer depressief. Nou ja, ook alweer een aantal maanden achter elkaar, maar het gaat telkens slechter. Ondertussen heb ik bij de Eleos de intake gehad en krijg ik nog een onderzoek om verder te kijken naar mijn wisselende stemmingen. Nu, de afgelopen maanden, heb ik het echt moeilijk gehad. Het leven zat niet mee en ik vroeg me meerdere keren af of het leven nog wel zin had. Sinds een aantal weken moet ik mezelf pijn doen, omdat het allemaal mijn schuld is. Ik weet dat het niet goed is, maar ik kan niks anders. Mijn vraag is nu eigenlijk of God mij erop af rekent nu ik depressief ben en soms denk dat Hij niet bij me is. Dan voel ik me erg alleen. Maar op andere momenten, als ik me goed voel, weet ik dat Hij wel voor mij wil zorgen.

Beste vriend of vriendin,

Bedankt voor je vraag over je terugvallen in de depressiviteit. Het is goed dat je je eens uitgesproken hebt, want er zijn verschillende dingen waar je mee zit. Ik hoop dat ik je met mijn antwoord een beetje kan helpen.

Laat ik eerst zeggen: heerlijk dat je tot het geloof in de Heere bent gekomen en dat je vorig jaar belijdenis hebt gedaan. Je hebt dat, lees ik tussen de regels door, gedaan met heel je hart en je mag weten dat Jezus voor je zonden gestorven is. Houd dat vast! Misschien vind je het soms moeilijk, maar denk aan de woorden waar de kerkdienst dikwijls mee begint: Hij laat niet varen wat Zijn hand begon. Dat geldt ook als je met een oprecht hart belijdenis deed. In diepste wezen was dat geen keus van jou, maar iets wat God in je hart legde.

Nu ben je echter, al een paar maanden achter elkaar, weer teruggevallen in de depressiviteit en, schrijf je, het gaat steeds slechter. Heel verdrietig voor je. Ik moet je echter zeggen dat dat méér voor komt. Depressiviteit is een ziekte die vaak gepaard gaat met vallen en opstaan. Soms wordt iemand er bovenuit getild, maar vaak is het iets dat, nu eens meer, dan weer minder, sluimerend aanwezig is. Soms moet iemand daar mee leren leven, dat wil zeggen: dat hij heel sterk, in vertrouwen op de Heere, leert dat, als hij vandaag in een dal zit, zich een aantal dagen later weer beter voelt. Ik denk dat “vertrouwen op de Heere” daarbij de beste kracht is. Daarbij denk ik onder andere aan de beginwoorden van Psalm 27: De Heere is mijn licht en mijn heil en mijn levenskracht. Dat wordt niet altijd zo ervaren, maar het zijn wel geweldige woorden, en aan het slot van de psalm klinkt het: Wees sterk, en Hij zal uw hart versterken, ja wacht op de Heere.

Nu vind ik het moeilijk om concreet op je terugval in de depressiviteit in te gaan omdat ik je omstandigheden niet kent. Toch wil ik een paar dingen zeggen:

1. Je wordt heen en weer geslingerd. Aan de ene kant weet je dat de Heere je kan helpen, schrijf je, en dat Hij voor je wil zorgen. Dat is geweldig! Probeer dat vast te houden. Het zijn de beloften in de Bijbel, en die beloften zijn er om er in het geloof je hand op te leggen. Aan de andere kant vraag je je dikwijls af of het leven nog wel zin heeft, doe je jezelf pijn, je weet dat het niet goed is, maar je kunt niet anders en je vraagt je af of God je erop afrekent dat je depressief bent. Weet je wat ik daarop zou willen zeggen? Dat heen en weer geslingerd worden vindt je in de Psalmen dikwijls ook. Ik noem 3 Psalmen. Psalm 42: de dichter verlangt, schreeuwt zelfs, naar God. Maar in vers 10 zegt hij: Waarom vergeet Gij mij? Waarom ga ik in het zwart vanwege des vijands onderdrukking. En aan de andere kant zegt hij toch “mijn God” (vers 7O en “mijn Steenrots” (vers 10) en spreekt hij van verlossingen van Zijn en mijn aangezicht (vers 6 en 12). En Psalm 22: de diepe uitroep, die Jezus ook roept aan het kruis: Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten? En: Ik roep des daags maar Gij antwoordt niet, en des nachts, maar ik heb geen stilte (vers 2-3). Maar in vers 20 en 24 noemt dezelfde dichter de Heere “mijn Sterkte” en roept hij degenen die de Heere vrezen op om Hem te prijzen. En Psalm 130: De psalm begint in de diepte (vers 1) en halverwege de Psalm is hij op grote hoogte (vers 5). Dat loopt in veel psalmen door elkaar heen, of veel psalmen beginnen in de diepte en eindigen in de hoogte. Misschien is het goed dat je zo’n Psalm eens leest en je probeert in te leven wat de Psalm jou in jouw situatie te zeggen zou kunnen hebben.

2. Dat is heel iets anders: het is goed dat je professionele hulp gezocht hebt bij Eleos. De Heere heeft ook de medische en psychische zorg gegeven opdat we daar, wanneer dat nodig is, gebruik van zouden maken. Ik hoop dat de gesprekken bij Eleos of de behandelingen je  zullen helpen om zo in het leven te staan zoals je zou willen en mag.

3. Dat is weer iets anders: Je vraagt je dikwijls af of het leven nog wel zin heeft. Dat vragen veel mensen zich wel eens af. Denk aan iemand die een groot verlies heeft geleden, bijvoorbeeld vroeg weduwe is geworden, of iemand die tegenslag op tegenslag heeft. Wij kunnen wel eens heel makkelijk goedbedoelde woorden voor zulke mensen hebben, maar ze lijken soms zo goedkoop. Toch zeg ik tegen je: het leven heeft zin, ook voor jou. Ik kan jouw omstandigheden niet beoordelen. Maar misschien dat de Heere iemand op je weg plaats voor wie je wat kunt zijn. Of je leert door de diepten heen toch steeds meer dat de Heere er ook voor jou is en dat je niet voor niets het leven ontving. Of je gaat kleine zegeningen zien die je eerst niet zag en waar je nu blij mee bent. In ieder geval: de Heere heeft ook met jouw leven een bedoeling, hoe moeilijk het soms is om dat te zien.

4. Dat is weer iets anders: Je schrijft dat je jezelf de laatste weken pijn moet doen omdat het allemaal jouw schuld is. Ik keek aan tegen het woordje “moet”. Betekent dat dat je je daartoe gedrongen voelt? In ieder geval is het niet de Heere die je daartoe dringt. Ik keek ook naar de woorden “mijn schuld”. Bedoel je dat het jouw schuld is dat je depressief bent? Beste vriend of vriendin, dat moet je niet doen. Zelfs gelovige mensen, ook in de Bijbel, kennen tijden van depressiviteit. Of doel je op een andere schuld in je leven? Dan zeg ik tegen je: elke schuld mag (en moet) je de aan de Heere belijden. Waarbij je mag weten dat het Evangelie zegt, dat al waren je zonden als scharlaken, de Heere ze wil maken wit als sneeuw (Jesaja 1:18) en dat de Heere de zonden van Zich weg wil doen zo hoog de hemel is boven de aarde en zover het West verwijderd is van het Oosten (Psalm 103: 11-12). Door de genade van de Heere Jezus Christus. Probeer op Hem en Zijn Middelaarswerk te zien.

5. Je eigenlijke vraag is of God je afrekent nu je weer depressief bent. Mijn antwoord daarop is kort en goed: Nee, zo is de Heere niet. Als de Heere met ons zou afrekenen, dan zou het er voor niemand goed uitzien. Maar: Hij doet ons niet naar onze zonden en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden (Psalm 103:10). Lees je ergens in het Evangelie dat Jezus iemand afrekent op zijn zonden? Of dat Hij dat doet als mensen in zorg en verdriet (of in  jouw geval depressief) zijn? Integendeel, Hij zegt: Kom tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven (Matth.11:28).

6. Ik schreef het hier boven al: depressiviteit is een ziekte. Het kan er zijn tengevolge van een bepaalde omstandigheid, het kan een kwestie zijn van aanleg of constitutie of door iets anders. Maar er zijn mensen en middelen om je te helpen. En vooral het Evangelie wil een hulp zijn. En dat Evangelie wijst ons naar de Helper, Jezus Christus, Die je vorig jaar gelukkig (!) hebt beleden. Nog eens: Hij is er, ook voor jou.
 
Misschien is het goed om de andere onderwerpen op Refoweb die over depressiviteit gaan, ook naar aanleiding van vragen, te lezen, namelijk: Depressiviteit, Depressiviteit en kerkgang, en Depressieve vriend.

Beste vriend of vriendin, ik hoop dat ik je wat geholpen heb. Van harte sterkte en de zegen van onze God toegewenst.

Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven