Tijdens mijn stage kwam naar voren dat mijn gevoel in mijn hoofd blijft zitten e...

drs. E.J. (Els) van Dijk | Geen reacties | 26-01-2007| 00:00

Tijdens mijn stage kwam naar voren dat mijn gevoel in mijn hoofd blijft zitten en niet in mijn lijf terecht komt, terwijl dit eigenlijks wel zo hoort. Dit kwam ter sprake na voorval tijdens mijn stage. Hierna kreeg ik angst om aan tafel te gaan met de bewoners van het tehuis. Het voorval gebeurde tijdens het eten en is maar net  goed gegaan. Ik kan erg moeilijk mijn gevoelens beschrijven. Ik kreeg dan ook als advies om hulp te gaan zoeken, omdat ik anders de kans had op een burnout, overspannen, etc. omdat alles maar in mijn hoofd blijft rondzingen. Ik heb bijna zes maanden contact met een jongen waarvan ruim twee maanden verkering. De eerste paar weken was ik blij als ik hem weer zag. Maar nu heb ik dat de laatste tijd niet meer. Ik heb geen gevoel meer bij hem! Ook niet als ik een andere knappe/leuke jonge zie. Dat ik het gevoel niet heb is niet alleen bij hem, maar ook zo bij veel meer dingen. Ook kan ik me zeer irriteren aan mijn vriend. Pas heb ik hem dat ook via een mailtje gezegd en heb hem toen eerlijk gezegd dat ik het niet persoonlijk tegen hem durfde te zeggen. Ik irriteerde me bijvoorbeeld behoorlijk aan zijn kleding, ik hou van netjes. Hij had soms kleren aan waarvan ik zou zeggen, ze zijn oud. Maar hij droeg ze als hij naar mij toe kwam en we samen weggingen. Ook irriteerde ik me aan zijn gedrag. Bij hem thuis kan hij behoorlijk kinderachtig overkomen. Voor hem is het een grapje tegenover zijn zusje/broertje, maar ik word hier innerlijk behoorlijk kwaad over en kan hier slecht tegen. Bijv. hij had een kussentje in de vorm van een hartje, daarop zaten twee beertjes. Dit stopte hij dan onder z’n trui. Dat moesten borsten voorstellen. Dan denk ik bij mezelf: je bent wel 19. Gedraag je dan ook zo! Een keertje is leuk, maar vaker ook niet denk ik dan. Ik zie er soms best wel tegenop als mijn vriend komt, maar als we dan eenmaal bij elkaar zijn dan ben ik weer blij dat ik hem heb. Ik kan soms erg slecht tegen de thuissituatie. Trek me dan alles aan, alles is me dan ook teveel. En reageer op alles heel fel! Ik ben dan heel snel geneigd me broertje zo in elkaar te slaan als hij iets doet waar ik me mateloos aan erger. Ik sla mezelf dan ook gerust heel hard in mijn gezicht. Heb dit zelf een keer zo hard gedaan, dat ik er een blauw oog aan over heb gehouden. Ik heb last van een wisselende stemming, misschien dat het daar ook wat mee te maken heeft. Maar ik loop hierin soms zo vast dat ik gewoon niet weet wat ik doen moet. Heeft u misschien tips/adviezen. Alvast erg bedankt!

Beste...

In dat wat je opschrijft zie ik iets dubbels. Je hebt het erover dat je geen gevoel bij de dingen hebt, maar in je tekst lees ik heel veel emotie! Je bent bijvoorbeeld kwaad op je vriend (boosheid als belangrijke emotie), je ergert je aan hem (ook boos?), je bent toch ook weer blij met hem, je reageert thuis op alles heel fel (emotie die naar buiten komt), je hebt de neiging je broertje in elkaar te slaan (boosheid), en je bent soms zelfs zo boos dat je jezelf slaat!

Er zit dus heel veel emotie bij jou waarbij het er op lijkt dat angst en boosheid de overhand hebben. Dat zijn nou net twee emoties die voortkomen uit onmacht. Het lijkt er op dat jij de dingen graag naar je hand zet, dat ze gebeuren zoals jij het graag ziet. En als dat niet gebeurt reageer je indirect en emotioneel. Op die manier uit je je onmacht. Dat is eerlijk gezegd niet zo handig. Het is niet plezierig voor jezelf, maar ook niet voor je omgeving. En bovendien los je er helemaal niets mee op.

Neem nu dat kledingvoorbeeld van je vriend. Jij vindt dat hij soms niet netjes genoeg gekleed is. Dat is een feit. Niet een gevoel. Maar jij maakt het gevoelsmatig door er boos over te worden, het niet te communiceren en het op te kroppen, waardoor het gevoel alleen maar heftiger wordt. Uiteindelijk uit je de opgestapelde ergernissen in een mailtje. Maar inmiddels is er dan veel tijd overheen gegaan en veel boosheid. Dat is toch jammer? Als je meteen tegen je vriend zegt dat je het jammer vindt dat hij niet wat netter gekleed is (maar dat hijzelf je er natuurlijk geen haar minder om is!) dan kan je zien hoe hij reageert en dan hoef je niet allerlei emoties op te potten, waardoor je vervolgens minder open en hartelijk met je vriend kunt omgaan, waarschijnlijk.

‘k Heb nog twee dingen. Hoe zie jij je vriend? Houd je van hem zoals hij is, of moet hij veranderen naar zoals jij hem graag ziet? Als dat laatste zo is, dan zit er een ongezond trekje in jullie relatie. Natuurlijk mag je bepaalde wensen hebben ten aanzien van elkaar. Maar als het voorwaarden worden, dan belemmert dat de volledige acceptatie van de ander en kan het iets dwangmatigs worden. Dat laatste proef ik een beetje in jouw hele houding. De dingen moeten beslist zoals jij het wilt/ziet en als dat niet lukt of gaat, ontstaat er boosheid. Zie ik dat goed?

Daarmee kom ik op het tweede. Als je nu weer eens merkt dat je boos wordt of je ergert, vraag je dan af wat er feitelijk aan de hand is. Probeer vervolgens feit en emotie goed uit elkaar te houden. Feit is bijvoorbeeld dat je vriend een oude broek aan heeft. Kan je jammer vinden, maar niet meer dan dat. Je kunt dan op het feit zelf reageren zonder dat er allerlei (opgekropte) emotie bij komt. Dat maakt het leven een stuk meer ontspannen. Datzelfde geldt voor de momenten dat jij jezelf wilt slaan. Wat is er dan feitelijk aan de hand? Wat is het probleem en hoe kan je dat oplossen? Dan kun je er concreet iets aan doen. Soms zijn er ook dingen die je niet kunt oplossen en die je ook niet moet willen oplossen. Omdat ze bijvoorbeeld bij een ander liggen. Als jij vindt dat je broertje onacceptabel gedrag vertoont, los je niets op door hem te slaan. Bovendien is dat jouw taak niet. Jij hoeft je broertje niet te veranderen (kan je ook niet) of op te voeden (moet je ook niet). Je kunt hooguit constateren en rustig communiceren dat je last hebt van zijn gedrag.

Samengevat: probeer je eigen emoties eens goed onder de loep te nemen en bedenk aan welke feitelijke gebeurtenissen je ze koppelt. Probeer vervolgens te bedenken of de felheid en het dwingende dat je aan de dag legt wel zo nodig is en past bij de feiten waar het om gaat. Je kunt naar je vriend kijken als een persoon waaraan nog het een en ander te sleutelen is. Je kunt hem ook bezien als de jongen waarvan je mag houden en die jou bemint. Dan zie je andere dingen.

‘k Wens je veel ontspanning toe in de verschillende relaties die je hebt!  

Drs. Els van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

213 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven