Afkeer van geslachtsgemeenschap na seksueel misbruik

Ds. A. van Vuuren | Geen reacties | 24-01-2007| 00:00

Hier een vraag waar ik enorm mee zit; ik heb verkering met een hele lieve vriend en zo nu en dan hebben wij het wel eens over het huwelijk en het (samen)leven als je getrouwd bent. Het feit is dat ik vroeger door een familielid (ongeveer twee jaar lang) regelmatig seksueel misbruikt ben. Hierdoor heb ik een enorme afkeer van het hebben van geslachtsgemeenschap en helemaal van het feit dat hieruit een zwangerschap kan voortkomen. Ik zit hier heel erg mee omdat ik weet (met mijn verstand) dat we het krijgen van kinderen als een zegen moeten zien, maar met mijn gevoel kan ik hier niet in mee! Ik zie op tegen een eventuele zwangerschap en alle onderzoeken ed. en de bevalling. Ik vind dit heel erg voor mijn vriend, want hij is heel lief voor me en voor hem wil ik dit (zwangerschap) wel over hebben, maar mijn gevoel gaat hier tegenin. Ik weet dat mijn vriend heel graag kinderen wil (al zegt hij dat om mij niet vaak). Hij is dol op kinderen en komt zelf ook uit een groot gezin van acht kinderen. Mijn vriend zegt zelfs dat een huwelijk zonder kinderen ook goed is, als hij maar met mij kan trouwen. Ik vind dit niet goed, want ik weet dat zijn gedachten (ook vanuit de Bijbel) anders zijn en vind dat ìk hier een andere kijk op moet krijgen! In de eerste plaats voor hem, maar natuurlijk ook omdat de Bijbel spreekt over een (kinder)zegen en ik dit totaal niet zo zie! Kunt u ons enkele tips geven hoe we hier mee om moeten gaan? Ik houd enorm veel van mijn vriend en wil hem geen verdriet doen! Bovendien wil ik graag (in het huwelijk) leven zoals de Heere dat van ons vraagt. Ook al heb ik hier heel veel moeite mee...

Beste jongedame,

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik erg onder de indruk bent van wat je hebt meegemaakt. Dat is zeer ingrijpend, heel verdrietig en het heeft een grote impact op je leven. Dan is er extra reden tot dankbaarheid jegens God, die jou zo'n lieve begripsvolle vriend heeft gegeven. Wat een zegen dat je iemand hebt die van je houdt en je steunt. Het is juist als je vasthoudt aan wat de Bijbel zegt over het krijgen van kinderen. Ik begrijp ook dat je voor je gevoel er helemaal niet aan toe bent. Daar hoef je je niet schuldig over te voelen,gezien wat je hebt meegemaakt. Dat wil niet zeggen dat het er nooit van zal kunnen komen.
 
Uit jouw verhaal kan ik niet opmaken of en hoe er met de dader is gesproken. En of je daarbij hulp hebt ingeroepen. Aangezien ik de verdere feiten niet ken kan ik daar dus niet op in gaan. Als je het alleen aan je vriend hebt verteld, kan het een blokkade blijven. Ik weet niet of je al een hulpverlener in de arm hebt genomen, maar als dat nog niet zo is, dan zou ik dat je dringend adviseren.
 
Ik kan nu wel een Bijbels betoog op schrift stellen over de kinderzegen, als gave en opgave, maar het is beter dat er eerst een genezingsproces op gang komt. Blijf ook als het gaat om een therapeutische behandeling steeds open naar je vriend. De Heere heeft ons ook bekwame hulpverleners geschonken, zoals je die vindt bij bijvoorbeeld Eleos of Agathos.

Uiteraard is het gebed heel belangrijk. Niet door ons gebed, maar op ons gebed doet Hij grote wonderen. Wanhoop dus niet. Gebruik middelen en mensen. De Heere is machtig die te gebruiken om jou zo te helpen dat er een tijd komt, dat je gevoelens ten aanzien van seksualiteit en het krijgen van kinderen (misschien langzaam aan) gaan veranderen.

Ik wens jou en vooral ook je vriend heel veel liefde, wijsheid en geduld toe!
 
Hartelijke groet,
Ds. A. van Vuuren

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. van Vuuren

• Geboortedatum:
  02-11-1948
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Capelle a/d IJssel
• Status:
  Actief

135 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven