Tien Geboden uw doodvonnis

Ds. Joh. Post | Geen reacties | 12-01-2007| 00:00

Laatst zei een dominee in z’n preek: “Als op zondagmorgen de Tien Geboden worden voorgelezen, dan wordt uw doodvonnis voorgelezen”. Wat bedoelt hij daarmee? Ik begrijp het niet! Kan iemand mij dit uitleggen?

Beste jongere,
 
Wanneer ik de opmerking van de predikant op mij laat inwerken, komen er enkele gevoelens bij mij boven, die nogal verschillend zijn. Elke zondagmorgen worden de Tien Geboden voorgelezen. Ik weet niet hoe ze aangekondigd worden in de dienst, waarin jij zit, maar ik doe het altijd als volgt: "Stellen wij ons nu voor de spiegel van Gods heilige wet..."  Vervolgens lees ik dan de wet en daarna de samenvatting, zoals Christus, die ons geleerd heeft over het liefhebben van God en onze naaste.
 
Is dat gelijk je doodvonnis? Dat is de vraag dus. Het horen naar Gods wet is bedoeld om het leven van de achterliggende week te toetsen aan de wet. Hoe is dat geweest? Hebben we naar al de geboden van God geleefd? Deze vragen worden nog aangescherpt door de samenvatting door Christus, die de intentie, de bedoeling aanwijst in het liefdegebod. Dat betekent, dat niet alleen de buitenkant van ons leven getoetst wordt aan Gods heilige maatstaf, maar ook de binnenkant, onze motieven, onze gedachten, dat, wat van binnen in ons heeft geleefd.
 
Als je nu de totaliteit probeert te overzien daarvan als in een spiegel naar jezelf kijkt, wat is dan de conclusie? Heb jij, hen ik dan al de geboden van God naar de letter en naar de bedoeling volkomen gehouden? Zeg nu niet direct, dat kan toch geen mens volmaakt. God eist in Zijn heilige wet voor de volle 100 procent ons hart, onze gedachten, onze krachten, al de liefde, ja ons geheel en al tot Zijn dienst. Is dat zo?
 
Ik hoop, dat je dat niet alleen maar als een kille conclusie zult gaat zeggen, maar met je hart gaat belijden, dat dat niet zo is. Als de Heere je eens naar jezelf laat kijken als met Zijn ogen, die spiegelfunctie van de wet, dan schrik je van jezelf. Ik haal nooit een voldoende zelf in het houden van Zijn geboden. Honderd procent is alles. Dat is Gods goede recht. Maar ik geef dat niet aan Hem. Uiterlijk misschien aardig netjes? Ga je gedachten dan eens na. Stel dat je tien zondige gedachten hebt op een dag. Wanneer je dan in de kerk zit op zondagmorgen en je terugdenkt aan de voorbije week, zit je daar met 70 zondige gedachten. In werkelijkheid is dat veel meer. Moet je dan gaan tellen?  Ik begin er niet eens aan. De tel ben je zo kwijt. Het gaat erom, dat je leert inzien, dat je een totale zondaar bent -en dan komt het- die de dood verdiend heeft en niet het leven. Wanneer je dat gaat leren zien met ogen van het geloof, geeft dat zoveel verdriet in je leven.  Wat heeft de Heere nu toch aan mij, zo'n groot zondaar. Dat ik toch nog in de kerk zit is een wonder. Want de HEERE heeft gezegd, dat een ieder, die Zijn gebod overtreedt, de dood zal sterven. Je doodvonnis is getekend.
 
Ik ben zelf gewoon om na de wet de gemeente een Psalm op de lippen te leggen, die een lied is van belijdenis van onze zonden en een gebed om vergeving, soms ook een Psalm, die uiting geeft aan het verlangen om de geboden van de Heere te mogen houden, in Zijn wegen te mogen wandelen. 
 
In het gebed smeken we dan de Heere om vergeving. Een gebed, niet om de dood, maar om het leven. Hoe dat kan? Dat staat toch recht tegenover hetgeen de Heere heeft gezegd over de overtreder van Zijn geboden?  Ja, dat is het ook. We hebben dan ook niet te pleiten in iets in ons. Niet op onze pogingen om toch onze best te doen en zo netjes mogelijk te leven. Dat is niets waard voor God. We komen niet aandragen met de goede dingen, die er toch ook wellicht, misschien wel geweest zijn. Ook dat is niets waard voor God.

Na het horen van de heilige Wet, volgt de belijdenis van onze zonden in het gemeenschappelijk gebed. En dan is dat bedoeld, dat een ieder dat met heel zijn eigen hart meebidt. Is dat ook zo? En dan is er een dringend gebed om vergeving, waarbij we pleiten op maar één ding: dat is het bloed van Jezus Christus. Zijn werk, Zijn dood aan het kruis was voor de zonden. Dat is de enige grond om bij de Heere te smeken om vergeving en het wegnemen van dit ons doodvonnis. Alleen waar het bloed van Christus ons door de Heilige Geest geschonken wordt, daar kan en zal de heilige God ons in plaats van de dood het eeuwige leven schenken. En dat geeft zoveel vrede en zoveel vreugde, dat niets daarbij te vergelijken is. 
 
Hartelijke groet,
Ds Joh. Post, Putten

Dit artikel is beantwoord door

Ds. Joh. Post

• Geboortedatum:
  27-12-1955
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Lunteren
• Status:
  Actief

19 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven