(...) Ik ben bang voor een verkering/jongen. Ik heb al eens eerder verkering geh...

Ds. M. (Michel) van Heijningen | Geen reacties | 05-01-2007| 00:00

Zomer 2006 ging ik voor het eerst werken in een keuken. In deze tijd ben ik een aantal keren lichamelijk benaderd door een jongen die ook in de keuken werkte. Ik kon hier niks tegen doen, dan alleen tegen hem zeggen dat ik dat niet wilde. Op het laatst heb ik hem zelfs geslagen. Even later heb ik gezegd dat ik niet meer kwam werken. Gelukkig was dat ook mijn laatste week. Ik heb het gebeurde weggestopt, maar het komt nu weer extra naar boven. Ik ben bang voor een verkering/jongen. Ik heb al eens eerder verkering gehad waarin ik mezelf ook heb gegeven en dat ging uit. Ik ben bang voor nog een keer. Hoe kan ik hier goed mee leren omgaan? Want ergens weet ik ook wel dat niet alle jongens zijn als die collega en dat zegt mijn vriendin ook wel, maar toch kan ik dat gevoel niet verdringen! Heeft u alstublieft een advies voor me? Alvast hartelijk bedankt!

Beste vriendin,

Je beschrijft een tweetal nare ervaringen met jongens en daardoor is je vertrouwen in het mannelijk geslacht gaan wankelen. Dat is erg begrijpelijk. Het is daarom ook goed dat je deze vraag hier stelt, al zal mijn antwoord geen ‘eindantwoord’ zijn, maar meer een begin...

Eén zin uit je antwoord wil ik eruit halen: “ik heb het weggestopt.” Ik denk namelijk dat, hoe begrijpelijk deze reactie ook is, dit echt fout is. Je collega had gewoon van je af moeten blijven en daarmee uit. Wat hij gedaan heeft kan niet en jij bent en voelt je daardoor gebruikt. Geef ruimte aan je gevoelens. Stop het niet weg, want dat lost niets op. Je vraag is daarvan een bewijs.

Je hebt er, gezien je vraag, wel met een vriendin over gesproken. Ik denk dat een goed advies dat ik je kan geven is; praat er met meer mensen over. Bijvoorbeeld met je ouders, een vertrouwenspersoon op school of misschien met een professional (denk dan aan de hulpverlening; bijvoorbeeld Eleos). Je bent beschadigd en je bent boos en jouw gevoelens en gedachten moeten “eruit”. Pas als je jouw gevoelens hebt geuit, kan je gaan verwerken. Het lijkt mij persoonlijk helemaal geen gekke oplossing als de desbetreffende jongen nog eens een keer heel duidelijk te horen krijgt dat hij echt te ver is gegaan... Dat moet je overigens nooit alleen en in een opwelling doen!

Als ik een beetje tussen de regels doorlees, kan iets van een assertiviteitstraining voor jou wellicht geen kwaad. Je moet leren om (nog duidelijker) nee te zeggen als er iets gebeurt wat je niet wilt. Je hebt je in een verkering “gegeven” en daar heb je ook spijt van. Vaak is het zo dat jongens soms een meisje nodig hebben dat heel duidelijk “nee” zegt. En nogmaals, nee-zeggen moet je soms leren. Het kan zijn dat je daar hulp bij nodig hebt. Als je eenmaal geleerd hebt om “nee” te zeggen, komt er vanzelf ook weer ruimte om “ja” te zeggen tegen een nieuwe vriend.

Het belangrijkste advies wat ik je tot slot wil geven is: ga naar de Mens, Jezus Christus. Hij weet Zich één met ons in al onze omstandigheden. Hij is Immanuel, God met ons. Werp al je bekommernis op Hem, Hij zorgt voor je. (1 Petr. 5:7).

Ik hoop en bid dat dit antwoord voor je een duwtje mag zijn in de goede richting.

Met vriendelijke groet,
Michel van Heijningen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. (Michel) van Heijningen

• Geboortedatum:
  08-06-1976
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Alblasserdam
• Status:
  Actief

176 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven