Door verloofde mee naar de kerk

Ds. C. den Boer | Geen reacties | 15-11-2004| 00:00

Ik zit met een groot probleem. Ik heb ongeveer vier jaar geleden verkering gekregen met een jongen die uit een gelovig gezin komt (hervormd). Bij mij thuis is mijn moeder katholiek en mijn vader komt ook uit een hervormd gezin (hij gaat alleen nooit naar de kerk en geeft er geen aandacht aan). Ik ben zelf ook in de katholieke kerk gedoopt en ben daar ook vaak naartoe geweest. Toen ik met mijn (ondertussen) verloofde verkering kreeg, ging ik ook niet meer naar de kerk en besteedde er ook helemaal geen aandacht aan. Tegen de tijd dat mijn verloofde en ik bijna een jaar verkering hadden leerde ik zijn ouders pas kennen. Ik ontdekte toen dat het ontzettend aardige mensen zijn en ik ging me ook steeds meer in het geloof verdiepen. In het begin ging ik een paar keer mee naar de kerk. Ik kon toen al merken dat mijn moeder het daar eigenlijk niet mee eens was, maar toen zei ze er nog niks over. Naarmate ik de bijbel steeds meer en beter ging lezen, ging ik steeds meer beseffen hoe het geloof echt in elkaar zit. Ik ging rokken dragen en droeg dus nooit meer een broek. Mijn moeder vond dit vreselijk en dat liet ze ook duidelijk merken. Op een gegeven moment zei ze er gelukkig niets meer van en ben ik zo elke zondag naar de kerk gegaan met mijn verloofde en zijn familie.

Vorige zomer werd ik ziek en was erg bang, overal voor; voor de dood, voor alles. Toen ben ik even een poosje niet bij mijn verloofde thuis geweest (mijn verloofde kwam elke dag naar mij toe) want ik had er ook gewoon even geen puf voor om weg te gaan. In die tijd begon iedereen op mij in te praten in mijn omgeving dat het niet het goede geloof was en dat het allemaal niet waar was en dat ik dat dus ook niet geloofde en dat soort dingen allemaal. Ik ben op een gegeven moment toch naar hen gaan luisteren, maar ergens wist ik dat ik er niet goed aan deed. Al snel wist ik dat ik fout bezig was, maar durfde en kon ik het niet meer terug draaien voor mijn gevoel omdat mijn moeder zo blij was dat ik weer een broek droeg en dat soort dingen. Maar u begrijpt het al, zoiets hou je niet lang vol. Ik ga dan ook nu gewoon weer twee keer op een zondag naar de kerk en draag ook gewoon elke dag weer rokken, omdat ik weet dat het hoort en moet. Mijn moeder is het daar absoluut nog steeds niet mee eens en zit dan ook nog steeds heel erg te zeuren tegen mij. Ik hou echt super veel van mijn moeder en ik wil haar ook geen pijn doen. En er staat ook in de bijbel in de Tien Geboden: Eert uw vader en uw moeder. Ik wil dat ook echt doen want het hoort ook zo. Maar ik kan toch niet om mijn moeder tevreden te houden tegen het geloof in gaan? Ik heb nu ook vaak ruzie met mijn moeder en ik wil dat echt niet, maar het kan niet anders. Ik moet voor het geloof vechten. Ik moet ze duidelijk maken dat wat zij gelooft niet de waarheid is en dat je bekeert moet worden. Maar zij gelooft dat niet. Ik vind dit zo ontzettend moeilijk en ik word er zo ontzettend moe van om altijd maar die strijd te voeren met mijn moeder. Mijn vader zegt er niks over en bemoeit zich er niet mee. Maar toch denk ik: hij weet toch ook wat de waarheid is en waarom zegt hij er dan niks over?!

Kunt u mij misschien een antwoord geven hoe ik zo goed mogelijk voor het geloof op kan komen? Of kunt u mij misschien vertellen hoe ik hier mee moet omgaan? Want ik wil wel mijn moeder blijven liefhebben en eren. Maar ik kan er soms gewoon niet meer tegen en wil dan het liefst weglopen.

Beste vraagstelster,

Uit je vraag begrijp ik dat je al jaren in een geweldig gevecht bent met jezelf en dat je het daar vaak moeilijk mee hebt. Maar je mag toch zeker ook geloven dat je op de goede weg bent, is het niet?! Wel, je moet dan ook zeker niet op je schreden terugkeren. Jij en je verloofde verstaan elkaar daarin. En ik hoop dat dit zo blijft. Probeer ook aan je moeder uit te leggen dat dit heel belangrijk is voor je toekomst. Zeker als je -na vier jaar verkering- toch vermoedelijk na niet al te lange tijd wilt gaan trouwen. Ik denk dat je moeder graag zou willen, dat je bij het RK-geloof zou blijven. Maar ze zal toch ook willen begrijpen, dat je als man en vrouw een lijn moet trekken en dat het niet goed is dat de een naar de kerk gaat en de ander niet (zoals bij jullie thuis) of dat de een naar deze en de ander weer naar een andere kerk gaat.

Wat ik je vooral ook wil zeggen, is: bid veel, bid ook samen met je verloofde. Inderdaad is het voor ons allemaal nodig dat we bekeerd worden, eens voor het eerst en elke dag weer opnieuw. Dat gaat dieper dan het al of niet dragen van een rok, al mag dat laatste er een uitdrukking van zijn dat je je er niet voor schaamt om ook in je kleding anders te zijn dan de wereld om je heen. Als je moeder maar van je aanvoelt dat het je in alles niet om uiterlijke dingen gaat, maar om het echte geloof waardoor je in liefde verbonden bent met de Heere in de hemel. Zo mag je ook in het gezin waartoe je behoort een getuige zijn van de liefde van Christus Jezus.

Even heel persoonlijk: als ik mezelf leer kennen als een zondaar die door het bloed van Jezus Christus gereinigd moet worden van dag tot dag, dan zal ik Hem ook steeds vragen of Hij door Zijn Woord en Geest in mijn hart wil wonen. En als dat zo is, dan is er een vrede in mijn binnenste die boven alles uitgaat. Dat wil je dan voor niets in de wereld kwijt. En als het eens heel moeilijk wordt -dat was bij jou zo, toen je ziek werd- dan wil de Heere je ook doen ervaren, dat je in leven en sterven en naar lichaam en ziel het eigendom van de Heere Jezus mag zijn.

Zeker, dat brengt ook strijd met zich mee en daar wordt een mens -zoals je zelf ook schrijft- moe van. Maar weet, dat de Heere je moed kan geven om op de ingeslagen weg voort te gaan, wat er ook tegenin komt. Blijf trouw in het lezen van de Bijbel en in het gaan naar de kerk. En zoek maar vooral naar die prediking waarin de genade van God in Christus Jezus voor zondaren als wij zijn, centraal staat. Daarin ben je niet ongehoorzaam aan het bevel: eert uw vader en uw moeder. Want altijd geldt ook: je moet God meer gehoorzaam zijn dan de mensen.

Een vraag tot slot: is er niet een pastor/voorganger van een gemeente met wie jullie samen je problemen kunt bespreken? Je zou met je verloofde ook kunnen deelnemen aan een kring waarin over de Bijbel en de geloofsvragen wordt gesproken. Ook dat kan je verder helpen. Bespreek dat maar eens met je verloofde. Wellicht, als je wat verder mag komen in de dingen van het geloof, dat je er dan ook nog eens toe komt om de Naam van de Heere te gaan belijden in het midden van de gemeente. Dat zou ik heel erg toejuichen. Ik wens je van harte Gods zegen toe en Zijn liefdevolle nabijheid.

Je Refowebpastor

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. den Boer

• Geboortedatum:
  20-04-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Inactief

241 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven